• Η θετική διάταξη περί επαναφοράς της αυτεπάγγελτης δίωξης της απιστίας τραπεζικών στελεχών συγκαλύπτει επικοινωνιακά ένα νομοσχέδιο που αποτελεί οπισθοδρόμηση για το ποινικό δίκαιο.

• Εισαγγελική λογική διατρέχει το νομοσχέδιο, που χαρακτηρίζεται από αυστηροποίηση του υφιστάμενου νομικού πλαισίου τόσο σε επίπεδο απειλούμενων ποινών όσο και στην έκτισή τους. Αντεγκληματική πολιτική δεν ασκείται αποτελεσματικά με κτίσιμο νέων φυλακών για τη μικρομεσαία παραβατικότητα και με δρακόντειες διατάξεις ούτε με επικοινωνιακή νομοθέτηση προς τέρψη της κοινής γνώμης. Ασκείται με πρόληψη, εξιχνίαση εγκλημάτων, σωφρονιστική μέριμνα και, βεβαίως, με κοινωνική πολιτική.

• Στην Ποινική Δικονομία, στον βωμό της επαγγελόμενης επιτάχυνσης της ποινικής διαδικασίας, θυσιάζονται θεμελιώδεις εγγυήσεις και δικαιώματα. Είναι ιδιαίτερα προβληματικές οι διατάξεις που προβλέπουν ευρεία μεταφορά αρμοδιοτήτων από πολυμελείς σε μονομελείς συνθέσεις, δραστικό περιορισμό της διαδικασίας των δικαστικών συμβουλίων, αύξηση των ορίων του εκκλήτου σε όλες τις υποθέσεις, περιορισμό των αιτημάτων αναβολής σε ένα, ασχέτως του λόγου, καθώς και αύξηση του κόστους άσκησης δικονομικών δικαιωμάτων.

• Ενα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο εισάγεται χωρίς αιτιολογική έκθεση και χωρίς νομοπαρασκευαστική επιτροπή. Μετά το soft law (χαλαρό δίκαιο) εισάγονται, δυστυχώς, και μέθοδοι soft procedure (χαλαρή διαδικασία) στη νομοθέτηση τόσο κρίσιμων ζητημάτων.