Το όχι και τόσο μακρινό 2002 ένας Ολλανδός κινηματογραφιστής οραματίστηκε τον τελικό του «άλλου Μουντιάλ» ανάμεσα στις δύο χειρότερες εθνικές ομάδες του σύμπαντος και τον διοργάνωσε ανήμερα της μονομαχίας των Γερμανών με τους Βραζιλιάνους: Μπουτάν – Μοντσεράτ 4-0, με διαιτητή τον «δικό μας» Στιβ Μπένετ, μπροστά σε 15.000 θεατές κάπου στα Ιμαλάια. «Ο άλλος τελικός» τιτλοφορήθηκε το καταπληκτικό ντοκιμαντέρ.

Ο ίδιος ο Πολ Γουότσον διατέλεσε στα 23 του ομοσπονδιακός προπονητής στη Μικρονησία σχεδόν εθελοντικά και συνέγραψε ένα απολαυστικό απομνημόνευμα υπό τον τίτλο «Up Pohnpei!». Εκτοτε έγινε αυτόκλητος πρεσβευτής των απόκληρων και των παρακατιανών του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Πόσοι από τους 32 πληβείους θα αποσπούσαν βαθμό από μια βαριεστημένη εθνική Ελλάδας; Δεν ήταν δα πολύ καλύτερη εκείνη η ομάδα των Νησιών Φερόε…