αναγκάστηκε να δανειστεί πάνω από 10.000 ευρώ για να πληρωθεί η εγγύηση και να μην προφυλακιστώ. Τότε είχαμε ένα καφενεδάκι και τα φέρναμε τσίμα τσίμα. Προσπαθούσαμε να κερδίζουμε αναβολές της δίκης, με πρωτοβουλία των δικηγόρων μας, ώστε να δείξω ότι στο μεταξύ γύρισα σελίδα στη ζωή μου. Επιασα διάφορες δουλειές, πήγα στρατό, αλλά κι εκεί συνέχισα τη χρήση. Οταν τελικά έγινε το δικαστήριο ήμουν ήδη πρωταθλητής στον μαραθώνιο. Σπούδασα και νοσηλευτική χειρουργείου με τη βοήθεια του ΚΕΘΕΑ. Γύρισα προς την έδρα και είδα τους δικαστές να κλαίνε από συγκίνηση πριν να με αθωώσουν. Είχαν πια περάσει δέκα χρόνια και δεν υπήρχε περίπτωση να ξανακάνω τα ίδια λάθη.