Στον τρίτο τόμο των απομνημονευμάτων του ο Κίσιντζερ ισχυρίζεται ότι η «έκρηξη της Κύπρου» τον έπιασε εξαπίνης. Γεγονός μάλλον απίθανο, αφού η εγγύτητα της Κύπρου στη Μέση Ανατολή –και στις ενεργειακές πηγές της– δεν ξέφυγε ποτέ από τις εκτιμήσεις της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Εχοντας διατηρήσει τη θέση του συμβούλου εθνικής ασφάλειας, ο Κίσιντζερ ήταν επικεφαλής της Επιτροπής των 40 που ενέκρινε τις ενέργειες της CIA. Παράλληλα, κατείχε τη θέση του προέδρου του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, γεγονός που του έδινε τη δυνατότητα να ελέγχει κάθε σχέδιο των μυστικών υπηρεσιών.

Ο Κίσιντζερ περιέγραφε τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο ως «την αιτία των περισσότερων εντάσεων στην Κύπρο». Επειτα από επίσημες έρευνες, ο Κίσιντζερ φαίνεται να είχε προηγούμενη γνώση για τα σχέδια ανατροπής του Μακάριου. Το παραδέχεται ο ίδιος, σημειώνοντας ότι ο δικτάτορας Ιωαννίδης ήθελε να κάνει πραξικόπημα για να φέρει το νησί υπό τον έλεγχο της Αθήνας.

Τον Μάιο του 1974, δύο μήνες πριν από το πραξικόπημα στη Λευκωσία, ο Κίσιντζερ έλαβε ένα υπόμνημα από τον επικεφαλής του γραφείου του για το κρατικό τμήμα Κύπρου Τόμας Μπόγιατ. Ο Μπόγιατ συνόψισε τους λόγους για τους οποίους πιστεύει ότι επίκειται μια ελληνική χουντική επίθεση στην Κύπρο. Πρόσθεσε αυτό που όλοι γνώριζαν, ότι αν προχωρούσε ένα τέτοιο πραξικόπημα, αναμφίβολα θα πυροδοτούσε τουρκική εισβολή. Ο Κίσιντζερ παραδέχτηκε ότι είδε αυτό το έγγραφο σε πραγματικό χρόνο, ενώ βρισκόταν στο λεωφορείο μεταξύ Συρίας και Ισραήλ. Ωστόσο κανένα διάβημα που να φέρει το όνομά του δεν εκδόθηκε προς την ελληνική χούντα.