Πριν από ενάμιση μήνα ο υπουργός Εξωτερικών της «νέας» επιτελικής κυβέρνησης Γιώργος Γεραπετρίτης τόνιζε σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ –με έμφαση– ότι «Ελλάδα και Τουρκία έχουν μία μόνη διαφορά και αυτή είναι η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών και δη της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας».

Πριν από τέσσερις ημέρες ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε συνέντευξή του στο CNN τόνιζε –και αυτός με έμφαση– ότι «Η βασική μας διαφορά [με την Τουρκία], η ΑΟΖ, μπορεί να επιλυθεί με βάση το διεθνές δίκαιο. Εχουμε σημειώσει σημαντική πρόοδο».

Η διαφορά είναι σαφής τόσο που δεν πάει άλλο, κάνοντας λάστιχο, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να σπάσει, τις «διπλωματικές διατυπώσεις»!

«Μόνη διαφορά» η ΑΟΖ ο ένας, «βασική διαφορά η ΑΟΖ» ο άλλος. Και είναι πρωθυπουργός ο ένας και υπουργός Εξωτερικών ο άλλος. Και διαπραγματεύονται θεωρητικά την ίδια υπόθεση και με την ίδια πολιτική.

Επειδή όμως δεν γίνεται άλλα να λέει ο ένας στον Φιντάν, τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, και άλλα, μισή ώρα αργότερα, ο άλλος στον Ερντογάν, φαίνεται ότι μάλλον στους Τούρκους ομολόγους τους

λένε τα ίδια και αφήνουν σε εμάς τα «διαφορετικά».

Αλλα λοιπόν λένε «μέσα», στην ΕΡΤ, στο κοινό στην Ελλάδα, και άλλα «έξω», στο CNN, στους διεθνείς παρατηρητές, θεωρώντας ότι θα τα καταπιούμε και τα δύο σαν… ίδια. Αλλά δεν είναι και δεν καταπίνονται.

Οπότε είναι καιρός να αρχίσουμε να ανησυχούμε. Και γιατί το λένε αυτοί οι τύποι στις διεθνείς συναντήσεις τους και ειδικά σ’ αυτές που γίνονται κεκλεισμένων των θυρών και γιατί αυτά που λέγονται με… ανοιχτές τις θύρες και τα μικρόφωνα δεν είναι και πολύ σόι.

Πώς το είπε εκείνο το άλλο ο Μητσοτάκης, που δεν είναι «άλλο» αλλά τελικά το ίδιο; Με την Τουρκία «μπορούμε να συμφωνούμε ότι διαφωνούμε όσον αφορά τα εδαφικά θέματα». Αλλά αφού μιλάμε για… θαλάσσιες ζώνες, ποια είναι τα… εδαφικά θέματα;

Γιατί τελικά τα υπονοούμενα και οι μπερδεμένες διατυπώσεις είναι ο τρόπος των κολαούζων του Μητσοτάκη για να «δείχνουν» αυτό που δεν ήρθε ακόμη η ώρα να πουν ανοιχτά. Σαν τη σουπιά που θολώνει τα νερά με το μελάνι της για να τη σκαπουλάρει.