Οποια κι αν είναι η ερώτηση και το θέμα, ένα είναι το πρόβλημα. Ολοι έχουμε πέσει στην παγίδα της «επικοινωνίας» και της εικόνας. Αριστεροί παλιοί και νέοι, απροσδιόριστοι κεντρώοι, όλοι. Αντιμετωπίζοντας σαν γραφικότητα τους φασίστες, σαν ακίνδυνους και σαν «μόδα είναι, θα περάσει» χαθήκαμε. Ο φασισμός δεν είναι τρόπος ζωής, είναι τρόπος θανάτου. Στην καθημερινότητά μας δεν γίνεται να μην ασχολούμαστε με κάθε πρόβλημα, δυσκολία και νεοφιλελεύθερη αναποδιά. Ομως, στο μεγάλο κάδρο της υπέρβασης το ζητούμενο που λείπει είναι άλλο. Αρης και Λαμπράκης. Τόσο παλιό, τόσο ξεπερασμένο ή τόσο ελπιδοφόρο; – Βίκυ Χωριάτη

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποδείξει ότι δεν είναι ούτε δειλός ούτε ψεύτης. Οταν ολοκληρώθηκε η σκευωρία εναντίον του Νίκου Παππά με την καταδίκη από το ειδικό δικαστήριο και τα «γαλάζια» μιντιακά φερέφωνα ρωτούσαν συνεχώς τον Τσίπρα αν γνώριζε, ελπίζοντας ότι θα απαντούσε αρνητικά και θα πέταγε στα σκυλιά τον συνεργάτη του (κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια γιατί ακριβώς αυτό θα έκανε ο Μητσοτάκης), αυτός δεν δίστασε στιγμή να απαντήσει ότι ήξερε τα πάντα ως πολιτικός προϊστάμε

νος και τους προκάλεσε να πάνε και τον ίδιο σε ειδικό δικαστήριο αν θεωρούν ότι διέπραξε αδίκημα. Η αποχή του από την εσωκομματική διαμάχη στον ΣΥΡΙΖΑ είναι συνειδητή απόφαση, η οποία ενδεχομένως ενισχύεται και από γεγονότα που δεν είναι γνωστά στο ευρύ κοινό. Το να ζητούν ορισμένοι να παραβεί αυτή του τη στάση με αιτιολόγηση να επιβεβαιώσει ότι δεν πετάει ο γάιδαρος είναι ασέβεια προς το ιστορικό του ως πολιτικού και προέδρου. Και εξάλλου ο ίδιος έχει εμμέσως πλην σαφώς τονίσει ποια πρέπει να είναι η πυξίδα όλων την επομένη της εκλογής του/ της νέου/ας προέδρου: πειθαρχούμε σε ό,τι υποδείξουν τα μέλη μας και εξασφαλίζουμε την ενότητα και το αύριο του κόμματος. – Σωκράτης Αναστασίου

Η ανικανότητα και η ανυπαρξία του κράτους ανατρέχουν πολλά χρόνια πίσω και φυσικά συνυπεύθυνες είναι και οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Στο πρόσφατο παρελθόν πιστεύω ότι κύριος υπεύθυνος για το κατάντημα του κόμματος είναι ο Τσίπρας. Δεν ανήλθε στην εξουσία λόγω ικανοτήτων αλλά λόγω ανικανότητας των

προηγούμενων. Εδώ και πολλά χρόνια ο λαός δεν ψηφίζει υπέρ κάποιου κόμματος αλλά κατά κάποιου κόμματος. Οταν ο λαός απογοητεύεται από ένα κόμμα, ψηφίζει το αντίπαλο δέος. Ετσι βγήκε και ο Κώστας Καραμανλής. Ετσι βγήκε και ο Τσίπρας και έτσι έπεσε ο Τσίπρας. Ο λαός δεν ψήφισε τον Μητσοτάκη επειδή τον αγάπησε, ψήφισε τον αντιΤσίπρα, ο οποίος στην πραγματικότητα άσκησε δεξιά πολιτική με επιβολή φόρων και αλαζονεία. Δεν έχει ξεχαστεί το ξύλο που έριξαν τα ΜΑΤ στους διαδηλωτές επί Τσίπρα. Ο Τσίπρας έγινε ένας από αυτούς που δεν τους ήθελε ο λαός και δεν έφεραν την αλλαγή που περιμέναμε. Οσο για το τώρα. Ποιος είναι άραγε υπεύθυνος για το κενό εξουσίας στο κόμμα; Ποιος ανάγκασε στην έξοδο ικανά στελέχη που είχαν αντίθετη άποψη από τη δική του, που εφάρμοζε κατά γράμμα τις εντολές των Βρυξελλών και της Μέρκελ; Μην ψάχνουμε λοιπόν αλλού τους λόγους κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ και ανόδου του γιου του αποστάτη. Ο λαός τιμωρεί ψηφίζοντας κατά. Και ίσως την Κυριακή να ψηφίσει πάλι κατά της Αχτσιόγλου κι όχι υπέρ του Κασσελάκη. – Γιάννης Κατράς