Θίγεται μια τεράστια δεξαμενή υποψήφιων συνταξιούχων οι οποίοι εργάζονται κυρίαρχα σε χειρωνακτικές εργασίες που απαιτούν μυϊκή δύναμη και καλή φυσική κατάσταση και δύσκολα βρίσκουν 100 μεροκάματα στα τελευταία έτη του εργασιακού τους βίου (αλιείς, γεωργοί, οικοδόμοι, κτηνοτρόφοι, εργαζόμενοι σε πλοία, εργοστάσια κ.λπ.). Ομως στην ίδια κατηγορία εντάσσονται και πολλές γυναίκες, κυρίως εμποροϋπάλληλοι και καθαρίστριες, που αναγκάστηκαν να βγουν στην εργασία αργότερα και δεν έχουν πολλές ημέρες ασφάλισης (ένσημα). Επιπρόσθετα, όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν να αντιμετωπίσουν και την εισβολή της τεχνολογίας και του

αυτοματισμού στους χώρους εργασίας που περιορίζουν τις χειρωνακτικές εργασίες, με αποτέλεσμα να προβάλλει σ’ αυτούς έντονα το φάσμα της ανεργίας.

Πλέον όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι, με χαμηλές αποδοχές κατά το συντριπτικό τους ποσοστό –άρα και με μικρό συντάξιμο ποσό–, πέραν της γήρανσης και της έλλειψης της απαιτούμενης φυσικής κατάστασης έχουν να αντιμετωπίσουν ως εχθρούς και τους Μητσοτάκη, Γεωργιάδη, Τσακλόγλου, που προσθέτουν ένα φίλτρο (επιπλέον ένα έτος και άλλα 100 ένσημα) στον ασφαλιστικό δεσμό, με αποτέλεσμα να πρέπει να εργαστούν άλλα 5-12 έτη για να εξέλθουν του εργασιακού τους βίου στα 67.