Η ασφάλεια δικαίου έχει καταρρακωθεί από τις συνεχείς και αδικαιολόγητες τροποποιήσεις. Η επικαιρότητα καθορίζει το νομοθετικό πλαίσιο, η ασφάλεια δικαίου καθίσταται εξαίρεση και οι αλλαγές γίνονται ο κανόνας.

Μια πρώτη ανάγνωση του σχεδίου νόμου αναδεικνύει σοβαρά προβλήματα. Κάποιες ενδεικτικές σκέψεις:

• Η θεσμοθέτηση μίας μόνον αναβολής δεν θα επιφέρει καμία επιτάχυνση, αφού θα δικάζονται οι υποθέσεις που δεν αναβάλλονται, αλλά δεν θα δικάζονται οι υπόλοιπες του πινακίου λόγω ωραρίου, σε αυτές δε που θα δικάζονται χωρίς διάδικο θα προκύψει θέμα δίκαιης δίκης.

• Με την αυστηροποίηση των ποινών, της συρροής, της υφ’ όρον απόλυσης και την έκτιση πλημμεληματικών ποινών θα αυξηθούν ο χρόνος φυλάκισης και τα έξοδα, θα γεμίσουν οι ήδη υπερφορτωμένες φυλακές και θα απαιτηθούν νέα κτίρια, εκτός κι αν υιοθετηθεί μοντέλο ιδιωτικών φυλακών.

• Με την αύξηση της αρμοδιότητας των μονομελών συνθέσεων δημιουργείται ποιοτικό ζήτημα των αποφάσεων, αφού σε σοβαρότατα ζητήματα θα αποφασίζει ένας δικαστής που μπορεί να μη διαθέτει την απαιτούμενη πείρα ή μπορεί να αυξηθούν φαινόμενα μη ελεγχόμενης αυθαιρεσίας. Επειδή δε η φυλάκιση πλέον κάθε κατηγορουμένου είναι εξαιρετικά πιθανή ο κίνδυνος είναι προφανής.

Αναμφίβολα το νομοσχέδιο έχει και θετικά στοιχεία. Η αρνητική του όμως πλευρά δημιουργεί κινδύνους για την προσωπική ελευθερία, για αυθαίρετες αποφάσεις και υπέρμετρες φυλακίσεις.