Εν συντομία

Ο Κώστας Πηλαδάκης φέρνει ξανά, αυτήν τη φορά στο δικαστήριο της Πάτρας, την ίδια δόλια κατά ΕΦΚΑ συμφωνία «κουρέματος» (πάνω από 50 εκατ. ευρώ η ζημία για ΕΦΚΑ – δημόσιο), έχοντας στο πλευρό του το εργοδοτικό σωματείο του καζίνου Ρίου.

Γιατί ενδιαφέρει

Οι εργαζόμενοι λιμοκτονούν, ο Πηλαδάκης παίζει με τους θεσμούς και το εργοδοτικό σωματείο συμπαρίσταται στον «μεγαλομπαταχτσή».

Ενας πρωθυπουργικός φίλος που κατέχει εδώ και χρόνια το προσωνύμιο «μεγαλομπαταχτσής». Μια εποπτική αρχή, η Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων (ΕΕΕΠ) της οποίας ο επικεφαλής Δημήτριος Ντζανάτος τυχαίνει να είναι πρώην αναπληρωτής γραμματέας παραγωγικών τομέων της ΝΔ και φοροτεχνικός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη αλλά και ορκωτός λογιστής εταιρειών του Κώστα Πηλαδάκη. Μια ΕΕΕΠ που μονίμως κλείνει τα μάτια σε παρανομίες που οδηγούν σε

ανάκληση αδείας καζίνου.

Ενας επενδυτής από τα Κέιμαν με ελληνικό όνομα.

Μια συμφωνία «κουρέματος» τραπεζικών οφειλών, την οποία έχει χαρακτηρίσει δολία ο ΕΦΚΑ.

Ενας φιλοεργοδοτικός σύλλογος εργαζομένων που συμπράττει ευθέως με τον «μεγαλομπαταχτσή».

Ενας δικαστής που κλείνει επί της έδρας τα μικρόφωνα και ρωτάει χαμηλοφώνως τους διαδίκους αν θέλουν να ανοίξει το καζίνο.

Στη μέση το κλειστό καζίνο Ρίου και εκατοντάδες εργαζόμενοι απλήρωτοι με φέσια πολλών εκατομμύριων από το 2014.

Ολα αυτά σε ευθεία σύγκριση με το καζίνο Αλεξανδρούπολης, επίσης συμφερόντων Κ. Πηλαδάκη, με το εκεί σωματείο εργαζομένων να μάχεται σθεναρά και να έχει εξασφαλίσει το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην εργασία. Είναι τελικά η ιστορία του καζίνου Ρίου άλλη μια απόδειξη ότι φταίει η «κακιά η (χ)ώρα» που έχει στήσει το «επιτελικό κράτος» του Κυριάκου Μητσοτάκη;

Μετά τις αποκαλύψεις του Documento για τη δόλια κατά τον ΕΦΚΑ προσπάθεια να περικοπούν με δικαστική απόφαση σε αίτηση εξυγίανσης (καζίνο Αλεξανδρούπολης) οφειλές σε δημόσιο – ΕΦΚΑ

χρησιμοποιώντας μια συμφωνία με την Intrum για «κούρεμα» δανείων κατά 146 εκατ. ευρώ (οφείλει συνολικά 165 εκατ. ευρώ), μετά την ίδια αίτηση με την ίδια συμφωνία για το καζίνο Ρίου, ήρθε η ώρα την Τρίτη 7.3.2023 της συζήτησης ενώπιον του δικαστηρίου. Στην Πάτρα όμως το σωματείο εργαζομένων (τουλάχιστον η πλειονότητα των μελών του) τάχτηκε στο πλευρό του Κ. Πηλαδάκη.

Το εντυπωσιακό είναι ότι το σωματείο έχει υπογράψει τέσσερις συμφωνίες εξόφλησης που εμπεριέχουν ρήτρες καλής τήρησης (2014, 2017, 2019, 2023). Πλην του 2023 οι ρήτρες δεν έχουν τηρηθεί, ενώ το... μεγάθυμο για τον εργοδότη σωματείο ουδεμία κίνηση έχει εμφανίσει ώστε να εκπέσουν. Πάντα στο όνομα της λειτουργίας του καζίνου. Τώρα πώς εξηγείται το γεγονός ότι το καζίνο Ρίου είναι κλειστό σε αντίθεση με το καζίνο Αλεξανδρούπολης, οι εργαζόμενοι του οποίου αντιστέκονται μεν αλλά λειτουργεί, μόνο οι εγκέφαλοι της ΓΣΕΕ που απλώς παρατηρούν τα δρώμενα μπορούν να εξηγήσουν.

Ποιος μπορεί να το θέλει κλειστό;

Στο ερώτημα του δικαστή αν οι πλευρές θέλουν να ξαναλειτουργήσει το καζίνο Ρίου προφανώς η απάντηση είναι καταφατική. Ομως εισέρχονται στη συζήτηση οι όροι:

• Χωρίς δόλιες συμφωνίες για «κούρεμα» 88,6% των τραπεζικών δανείων (από 165 εκατ. ευρώ σε μόλις 19 εκατ.) που λειτουργεί ως όχημα για την πρόκληση ζημίας σε δημόσιο – ΕΦΚΑ.

• Πλήρης αποζημίωση (έστω και με δόσεις) όλων των δεδουλευμένων οφειλών, όπως στην αίτηση εξυγίανσης του καζίνου Αλεξανδρούπολης.

• Σμίκρυνση της ζημίας για δημόσιο και ΕΦΚΑ.

Ως εκ τούτου εύλογες είναι οι ανησυχίες όσων παρέστησαν στη συζήτηση και άκουσαν τον επί της έδρας δικαστή να ρωτά, πέραν της –με κλειστά μικρόφωνα– ερώτησης αν θέλουν οι διάδικοι να λειτουργήσει το καζίνο, αν οι οφειλές σε δημόσιο – ΕΦΚΑ είναι απλές εγγραφές ή ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και αν αφορούν κεφάλαιο ή προσαυξήσεις – τόκους.

Η μεγαθυμία του εργοδοτικού σωματείου

Προφανώς και οι απλήρωτοι εργαζόμενοι που βλέπουν το καζίνο κλειστό υπέγραψαν για να πάρουν έστω και ψιχία από τις οφειλές. Προφανώς αν τους είχε ζητηθεί, θα υπέγραφαν και σε λευκές κόλλες. Από τους περίπου 230 υπέγραψαν οι 173 σύμφωνα με πληροφορίες. Κάποιοι αντέδρασαν. Κάποιοι από τους αντιδρώντες είναι καρκινοπαθείς, ακόμη και ζευγάρια. Για τους αντιδρώντες το μεγάθυμο για τις δυσκολίες του εργοδότη σωματείο αφήνει να υπάρχει το «ή υπογράφεις ή δεν πληρώνεσαι».

Ομως δεν είναι η πρώτη φορά που ο Κ. Πηλαδάκης κάνει συμφωνία με το σωματείο. Συγκεκριμένα η συμφωνία για το 2014 αναγνωρίζει δεδουλευμένες οφειλές περί τα 8,5 εκατ. ευρώ. Ελάχιστα τηρήθηκαν. Το σωματείο συμφωνεί το 2017 να παραμείνει το «κούρεμα» στα φιλοδωρήματα. Από εκεί και πέρα συμφωνεί σε νέα δοσοποίηση έως 200 δόσεις συνολικής οφειλής 4,49 εκατ. ευρώ. Αφού δεν τηρήθηκε, το 2019 υπογράφηκε νέα συμφωνία για συνολικές οφειλές 3,32 εκατ. ευρώ σε έως 84 δόσεις.

Οι μεγάθυμοι έναντι του εργοδότη συνδικαλιστές, πάντα στο όνομα της λειτουργίας του καζίνου Ρίου, υποχωρούν, δεν λαμβάνουν εκτελεστούς τίτλους ώστε να εξασφαλιστούν τα δεδουλευμένα.

Στη νέα συμφωνία το 2023 υπογράφουν νέο «κούρεμα». Μόνο στους τόκους φιλοδωρημάτων και στις διαφορές ωραρίου με οφειλές συνολικά 1,6 εκατ. ευρώ το σωματείο συμφώνησε σε «κούρεμα» 87,5%.

Υπάρχουν και τα χειρότερα: η πλευρά Πηλαδάκη με τον επενδυτή από τα Κέιμαν ζητάει να «κουρευτούν» κατά 73% τα 35,26 εκατ. ευρώ οφειλές του καζίνου Ρίου στον ΕΦΚΑ μέχρι 30.09.2022 (η συνδικαλιστική πίεση στο καζίνο Αλεξανδρούπολης δεν έχει επιτρέψει άνοιγμα άνω των 17 εκατ. ευρώ) και να πληρώσει μόλις 9,52 εκατ. ευρώ. Ωστόσο ο Κ. Πηλαδάκης χρωστά στον ΕΦΚΑ μέσω των δραστηριοτήτων του συνολικά 50,8 εκατ. ευρώ. Επιπλέον άλλα 26,69 εκατ. ευρώ χρωστά το καζίνο Ρίου στο δημόσιο και ζητά «κούρεμα» 71,87%, δηλαδή να πληρώσει μόλις 7,51 εκατ. ευρώ.

Στο όνομα της λειτουργίας του καζίνου οι συνδικαλιστές υποχωρούν και δεν λαμβάνουν εκτελεστούς τίτλους ώστε να εξασφαλιστούν τα δεδουλευμένα, ενώ στη συμφωνία του 2023 συναινούν σε νέο «κούρεμα»