• Το κλισέ ότι έχουμε εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη ανταγωνίζεται επάξια σε υποκρισία το κλισέ ότι έχουμε εμπιστοσύνη στην κρίση και τη θέληση του λαού. Διότι να σεβόμαστε τη θέληση του λαού είναι δημοκρατία. Αλλά να της έχουμε εμπιστοσύνη και μάλιστα με κλειστά τα μάτια είναι βλακεία.

• Ιστορική απόδειξη. Αρον άρον σταύρωσον αυτόν κραύγαζε ο λαός ξέρετε για ποιον. Και τον έστειλε αδιάβαστο στον Γολγοθά και στον σταυρό.

• Τώρα η πλειοψηφία του λαού ψήφισε με τα δύο χέρια Μητσοτάκη. Γενηθήτω το θέλημά του, αλλά όχι και να χειροκροτήσουμε την κρίση του. Να ψαχνόμαστε γιατί ο κυρ Παντελής με όλο του το σόι χώθηκαν στην κάλπη του Μητσοτάκη, αλλά να μη φορτωθούμε και με τύψεις συνειδήσεως.

• Διότι αυτό γίνεται –και ίσως καλώς γίνεται– από τα κόμματα. Εμείς φταίμε που δεν πείσαμε, είπε για παράδειγμα ο Τσίπρας. Οτι φταίνε φταίνε, αλλά αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι εκείνοι που έδωσαν στον Μητσοτάκη το σκοινί να τους κρεμάσει δεν είχαν καμιά όρεξη να πειστούν.

• Δεν είδαν τους λογαριασμούς; Τη βίλα του Στάσση; Τα χαΐρια του Πάτση; Τις μπίζνες και τις υποκλοπές; Τα Τέμπη και την ξεφτίλα του «επιτελικού κράτους»; Τα θεατρικά του Μητσοτάκη που εμφανίστηκε σαν θύμα των θυμάτων;

• Τα είδαν. Πώς δεν τα είδαν; Αλλά τους πείραξε, λέει, ο Κατρούγκαλος. Αδιανόητη βλακεία διέπραξε ο Κατρούγκαλος. Αλλά μην κατρουγκαλιάσουμε κιόλας την αλήθεια. Οτι τους φόβισε ο Κατρούγκαλος αλλά δεν τους φοβίζει ο Μητσοτάκης! Και τα στρατά του!

• Ωχ, καημένε! Σε τέτοια φάση βρέθηκε ο λαός. Και γύρισε από το άλλο πλευρό αφού έκανε το εκλογικό του καθήκον. Κι αν το ξανακάνει και στις επόμενες εκλογές, μαύρο φίδι που τον έφαγε. Τον λαό.

• Διότι τον είδατε τον Κυριάκο περιχαρή το βράδυ του θριάμβου του; Θα προχωρήσουμε τις μεταρρυθμίσεις! Ετσι είπε. Ωχ! Ετσι έπρεπε να αντιδράσει όποιος του κόβει λίγο.

• Κι αυτό με την πανηγυρική επιβράβευση του Καραμανλή να το σεβαστούμε;