Εν συντομία

Η Βάγκνερ νίκησε στο Μπαχμούτ, όμως ο πόλεμος συνεχίζεται.

Γιατί ενδιαφέρει

Η ρωσική νίκη είναι η πρώτη επιτυχία στο πεδίο μετά το καλοκαίρι του ’22.

Η Ρωσία και η Βάγκνερ ανακήρυξαν τη νίκη στο Μπαχμούτ έπειτα από δέκα μήνες αδυσώπητων μαχών. Η εξέλιξη αυτή σηματοδοτεί την πρώτη επιτυχία για τη Μόσχα μετά το καλοκαίρι του 2022, όταν και καταλήφθηκαν οι πόλεις Σεβεροντονέτσκ και Λισικάνσκ. Ωστόσο η νίκη στο Μπαχμούτ ελάχιστα διευρύνει τη ρωσική κυριαρχία στο Ντονμπάς, αφού είναι απίθανο να προωθηθούν περαιτέρω το προσεχές χρονικό διάστημα. Αυτό διότι οι απώλειες ήταν τεράστιες. Ειδικότερα, ο ηγέτης της ρωσικής ιδιωτικής στρατιωτικής εταιρείας Βάγκνερ Γεβγκένι Πριγκόζιν ανακοίνωσε πως οι μισθοφόροι του υπέστησαν απώλειες ύψους 20% επί της συνολικής δύναμης. Δηλαδή χάθηκαν 10.000 μισθοφόροι από τους 50.000.

Η σημασία της μάχης στο Μπαχμούτ

Επιπλέον, η ρωσική νίκη στο Μπαχμούτ αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον όχι από στρατιωτική αλλά από πολιτική άποψη. Μήνες τώρα υπάρχει μια σοβαρή εσωτερική σύγκρουση στους κόλπους της ρωσικής πλευράς, η οποία έχει χωριστεί ανάμεσα στο υπουργείο Αμυνας και το αρχηγείο του στρατού και τη Βάγκνερ και τους Τσετσένους από την άλλη. Οι δημόσιες αντεγκλήσεις ανάμεσα στον Πριγκόζιν και τον υπουργό Αμυνας Σεργκέι Σοϊγκού έχουν λάβει ενδημικές διαστάσεις και ενώ ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν έχει μείνει στο απυρόβλητο, τα σύννεφα έχουν πυκνώσει πάνω από το Κρεμλίνο. Υπό αυτό το πρίσμα οι δηλώσεις του Πριγκόζιν μετά το πέρας της μάχης έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο Πριγκόζιν επισήμανε την κοινωνική ανισότητα που ανέδειξε ο πόλεμος, με τους γιους των φτωχών να επιστρέφουν από το μέτωπο μέσα σε φέρετρα από ψευδάργυρο ενώ τα παιδιά της ελίτ «κουνούσαν τα οπίσθιά τους» στον ήλιο. «Αυτός ο διχασμός μπορεί να τελειώσει όπως το 1917 με μια επανάσταση»

είπε σε συνέντευξη που αναρτήθηκε στο κανάλι του στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης Telegram. Είναι σαφές πως αυτές οι δηλώσεις δίνουν και τον τόνο για το επόμενο διάστημα, μιας και η Βάγκνερ εκ των πραγμάτων είναι η δύναμη που κέρδισε μια δύσκολη μάχη και κατά συνέπεια θα καρπωθεί και την πολιτική υπεραξία. Οι Ουκρανοί από την πλευρά τους υποστηρίζουν πως η πόλη του Μπαχμούτ δεν έχει χαθεί εντελώς και ο ουκρανικός στρατός αντεπιτίθεται σε τοπικό επίπεδο από τον βορρά και τον νότο, αποσκοπώντας θεωρητικά στην περικύκλωση της πόλης και των Ρώσων μισθοφόρων.

Σε κάθε περίπτωση, η σημασία της μάχης του Μπαχμούτ θα κριθεί εν πολλοίς από την πορεία των εξελίξεων, όμως «η ρωσική επιχείρηση που διήρκεσε ένα χρόνο ξεκίνησε ως μέρος μιας θεωρητικά λογικής μα υπερβολικά φιλόδοξης επιχειρησιακής προσπάθειας, αλλά κατέληξε μια καθαρά συμβολική χειρονομία που κόστισε δεκάδες χιλιάδες ρωσικές απώλειες» έγραψε η αμερικανική δεξαμενή σκέψης Ινστιτούτο Μελέτης του Πολέμου. «Η κατάληψη του Μπαχμούτ είχε αρχικά στόχο να διευκολύνει τις ρωσικές επιθέσεις να περικυκλώσουν μεγάλες ουκρανικές δυνάμεις στα ανατολικά και συγκεκριμένα να καταλάβουν τη μεγάλη και οχυρωμένη πόλη του Σλαβιάνσκ από πολλαπλές κατευθύνσεις. Το Μπαχμούτ δεν αποτελούσε πρωταρχικό ρωσικό στόχο κατά τις πρώτες φάσεις του πολέμου και η ρωσική στρατιωτική διοίκηση στόχευε στην εξασφάλιση των διοικητικών συνόρων της περιφέρειας Ντονιέτσκ καταλαμβάνοντας άμεσα μεγάλα ουκρανικά προπύργια όπως το Σλαβιάνσκ και το Κραματόρσκ» εξήγησε το ινστιτούτο. Η ουκρανική αντεπίθεση στο Χάρκοβο τον περασμένο Σεπτέμβριο άλλαξε τα δεδομένα και το «Μπαχμούτ έγινε ο κύριος επιχειρησιακός και πολιτικός στόχος για το Κρεμλίνο» τόνισε η αμερικανική δεξαμενή σκέψης. «Η Μόσχα επέμεινε πεισματικά να καταλάβει το Μπαχμούτ, ανεξάρτητα από το επιχειρησιακό πλαίσιο, και τελικά κατέλαβε την καταστραμμένη πόλη με φρικτό κόστος σε ανθρώπινο δυναμικό και υλικό, παραχωρώντας στη συνέχεια την πρωτοβουλία στην περιοχή του Μπαχμούτ στην Ουκρανία» κατέληξε το ενημερωτικό σημείωμα.

Οι διπλωματικές εξελίξεις

Το Μπαχμούτ μπορεί να κυριαρχείται από τους Ρώσους, όμως οι εξελίξεις στο υψηλό επίπεδο συνεχίζονται με τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ να δηλώνει πως η Ουκρανία δεν θα μπορέσει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ όσο διαρκεί ο πόλεμος. Την ίδια στιγμή ο υπουργός Εξωτερικών της Ουκρανίας Ντμίτρο Κουλέμπα περιόδευσε στην Αφρική, αποζητώντας την υποστήριξη των αφρικανικών κρατών με το βλέμμα στραμμένο στον ΟΗΕ. Αυτό διότι το προηγούμενο διάστημα μεταδόθηκε πως ηγέτες ουκ ολίγων κρατών απ’ όλη την Αφρική άνοιξαν ανοιχτό δίαυλο με τη Μόσχα για τον τερματισμό του ουκρανορωσικού πολέμου. Συγχρόνως ο Ρώσος πρωθυπουργός Μιχαήλ Μισούστιν επισκέφτηκε το Πεκίνο, όπου είχε σειρά συναντήσεων με υψηλόβαθμους Κινέζους αξιωματούχους και τον Κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ. Ο Μισούστιν έφυγε από εκεί έχοντας στις βαλίτσες του μια σειρά διμερών συμφωνιών με στόχο την ενίσχυση των οικονομικών δεσμών των δύο χωρών. Οι συμφωνίες αυτές αφορούσαν την εμβάθυνση των επενδύσεων σε εμπορικές υπηρεσίες και την προώθηση των ρωσικών γεωργικών εξαγωγών προς την Κίνα. Το ταξίδι αυτό πραγματοποιείται σε μια εποχή που η Μόσχα αναζητά όλο και μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική στήριξη από το Πεκίνο για να αντισταθμίσει τις επιπτώσεις των δυτικών κυρώσεων και της διεθνούς απομόνωσης λόγω του πολέμου στην Ουκρανία.

Ο Ρώσος πρωθυπουργός συνοδευόταν από κορυφαίους αξιωματούχους, συμπεριλαμβανομένου του αναπληρωτή πρωθυπουργού Αλεξάντερ Νόβακ, ο οποίος χειρίζεται την ενεργειακή πολιτική. Ο Μισούστιν δήλωσε ότι η «εντυπωσιακή πίεση» από τη Δύση οδηγεί τις σχέσεις Ρωσίας – Κίνας σε ένα «άνευ προηγουμένου υψηλό επίπεδο» και ότι οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών χαρακτηρίζονται από αμοιβαίο σεβασμό.

Οι Ουκρανοί λένε ότι η πόλη-ορόσημο είναι ακόμη στα χέρια τους, την ώρα που ο στρατός τους αντεπιτίθεται τοπικά από τον βορρά έως τον νότο