ΗΙστορία είναι περίεργο πράγμα, κάποτε η ορθή ανάγνωση των γεγονότων είναι η αντίστροφη της εικόνας τους. Σχεδόν πάντα οι μεγάλες μάχες ι στο ρ ι ο γραφούν τα ι από τον νικητή, αλλά το Βατερλό είναι απολύτως συνδεδεμένο με τον επιφανή χαμένο, τον Ναπολέοντα. Ο φουκαράς ο Ουέλινγκτον αναγράφεται –λησμονημένος– δίκην… φιλικής συμμετοχής.

Από το βράδυ της προηγούμενης Κυριακής ο θρίαμβος του Μητσοτάκη αναφέρεται ακροθιγώς ακόμη και από τα φιλικά του Μέσα, ενώ το οδυνηρό σοκ του Τσίπρα έχει αποτελέσει το κυρίαρχο θέμα ανάλυσης των ίδιων Μέσων.

Ο θριαμβευτής Μητσοτάκης έβαλε την υπογραφή και τη σφραγίδα του κάτω από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα και τις πιο μεγάλες συμφορές για τον λαό και τον τόπο.

Στις υποθέσεις Siemens και Novartis διέσυρε τους «βιασθέντες» και αθώωσε τους «βιαστές».

Στις «επισυνδέσεις» της ΕΥΠ (με ή χωρίς Predator) κουρέλιασε την ιδιωτικότητα, το σύνταγμα και τη δημοκρατία, καθιστώντας έναν πολιτικό αρχηγό, υπουργούς του, δημοσιογράφους, επιχειρηματίες και την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων εν δυνάμει εκβιαζόμενους.

Η διαχείριση της πανδημίας εξελίχτηκε σε ευκαιρία ιδιωτικοποίησης του ΕΣΥ, αναθέσεων σε κολλητούς με διασπάθιση του δημόσιου χρήματος και σε μια κατακόμβη νεκρών.

Τα δισεκατομμύρια των απευθείας αναθέσεων, οι στρατιές των μετακλητών, το αυταρχικό κράτος με την αστυνομοκρατία, τα έργα-μακέτες (προίκα σε εργολάβους), η βίαιη αναδιανομή εισοδήματος με την αισχροκέρδεια, οι ανεξέλεγκτοι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, το «κούρεμα» εκατοντάδων εκατομμυρίων από δάνεια σε μεγαλόσχημους μπαταχτσήδες, η ασύλληπτη τραγωδία των Τεμπών απλώς συμπληρώνουν την εικόνα.

Ο Μητσοτάκης εφάρμοσε το φασιστικό δόγμα «destroyed communication» του Αμερικανού επικοινωνιολόγου Γκρίνμπεργκ, δεν υποσχέθηκε απολύτως τίποτε, έταξε μόνο «σταθερότητα» (διά της αυτοδυναμίας του) και θριάμβευσε.

Αντίθετα, ο Τσίπρας παρουσίασε ένα αναλυτικό πρόγραμμα στήριξης της κοινωνικής πλειοψηφίας, δίκαιης αναδιανομής του πλούτου, επανάκτησης των δημόσιων αγαθών και δημοκρατικής διαχείρισης με ενσυναίσθηση και δικαιοσύνη, ενώ όρισε τον οδικό χάρτη της κυβερνησιμότητας με προγραμματικές συνεργασίες και συγκλίσεις λόγω της απλής αναλογικής που ψήφισε ως κυβέρνηση.

Οι εν δυνάμει σύμμαχοι αποδείχτηκαν της «μικρομπακαλικής Αριστεράς», τροφοδότες και ενισχυτές του αφηγήματος του «μονάρχη» και έκαψαν τη διέξοδο της συνεργασίας με «Δήμητρες», «μούφες» και« σοσιαλδημοκρατικό μετασχηματισμό» που περιλαμβάνει Γεωργιάδη, Βορίδη και Πλεύρη αλλά όχι Μητσοτάκη.

Το βράδυ της προηγούμενης Κυριακής πανηγύριζαν την εκλογική τους άνοδο αγνοώντας την ισχυροποίηση (με τη χορηγία τους) του καθεστώτος που μας έλεγε «καληνύχτα» (για μία τετραετία ακόμη).

Πλάι σε όλα αυτά προσθέτουμε και τη Βαβυλωνία πολλών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ που αυτοσχεδίαζαν δημοσίως το προσωπικό τους αφήγημα.

Μοιραία ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ έχασε εμφατικά και ο Τσίπρας σηκώνει αποκλειστικά το βάρος.

Εάν το εφιαλτικό σενάριο που ομολόγησε ο Αδωνης Γεωργιάδης («σκοπός του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν είναι απλώς η ΝΔ να είναι κυβέρνηση αλλά να πάρουμε 180 έδρες μόνοι μας και να πάμε να αλλάξουμε το σύνταγμα») γίνει πραγματικότητα, τότε θα έχουμε ένα καθεστώς πρωθυπουργικής μοναρχίας

Πύθιος

«Ενας από τους πιο κοινούς πειρασμούς, ο οποίος όμως οδηγεί στις μεγάλες συμφορές, είναι ο πειρασμός των λέξεων: “όλοι έτσι κάνουν”»

Λέων Τολστόι Ρώσος συγγραφέας

«Μην αμελήσετε/ Πάρτε μαζί σας νερό/ Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία»

Μιχάλης Κατσαρός