Ο πρωθυπουργός είπε ότι «θα γίνει την επόμενη τετραετία αξιολόγηση παντού και δη ανάμεσα στις νοσοκομειακές μονάδες ανά την επικράτεια. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η αξιολόγηση θα ξεβολέψει κάποιους, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος και σε ό,τι αφορά τα κλινικά και τα οικονομικά αποτελέσματα». Η αλήθεια όμως είναι ότι οι γιατροί αξιολογούνται εδώ και μια εικοσαετία (νόμος 2920/2001) με ετήσια βαθμολογία από τον διευθυντή του τμήματος στα πεδία: κλινικό έργο – επιστημονική κατάρτιση – έρευνα – εκπαιδευτικό έργο – συνεργασία και ήθος. Οι γιατροί του ΕΣΥ για να μονιμοποιηθούν χρειάζεται να εργαστούν επί μια πενταετία και μετά κρίνεται αν θα παραμείνουν στο σύστημα υγείας. Είναι υποχρεωμένοι να απαντούν γραπτώς σε κάθε καταγγελία ή παράπονο ασθενή ή συγγενή δίνοντας τεκμηριωμένες απαντήσεις που προκύπτουν από τον ιατρικό φάκελο, είναι δε εκτεθειμένοι σε μηνύσεις και αγωγές. Προφανώς η «επανάσταση που θα ξεβολέψει» δεν αφορά την έγνοια για τον ασθενή αλλά δείκτες αποτελεσματικότητας συνδεδεμένους κυρίως με οικονομικά αποτελέσματα: τον χρόνο νοσηλείας, την έκβαση και το κόστος. Θα βαθμολογείται έτσι θετικά και θα χρηματοδοτείται επιπλέον το τμήμα που κάνει τα πιο γρήγορα εξιτήρια, έχει τους λιγότερους θανάτους και ξοδεύει λιγότερο. Οι κλινικές θα διαγκωνίζονται για το ποια δεν θα αναλάβει τον βαριά πάσχοντα με κακή πρόγνωση και ούτε λόγος βέβαια για έναν άστεγο τον χειμώνα, έναν μετανάστη με καρκίνο, έναν γέροντα με κακώσεις που χρειάζεται μεγάλο χρόνο νοσηλείας ή έναν συνταξιούχο με εγκεφαλικό που η οικογένειά του χρειάζεται δυο τρεις μέρες ακόμη για να ετοιμάσει τα απαραίτητα για τη φροντίδα του. Η «επανάσταση», μεταξύ άλλων, σημαίνει εξιτήριο με βάση το σύστημα DRG, σύμφωνα με το οποίο κάθε νόσος απαιτεί συγκεκριμένο χρόνο αντιμετώπισης, όχι αυτόν που κρίνεις ως γιατρός αλλά αυτόν που γράφουν τα χαρτιά και οι αλγόριθμοι. Μα εάν πάψει να μας ενδιαφέρει ο άρρωστος συνολικά και τον βλέπουμε ως κάποιον που καταναλώνει πόρους και πρέπει να μας αδειάσει γρήγορα τη γωνιά, ξεχάστε ό,τι λέγαμε για τις συνθήκες εργασίας μας, το burnout, την έλλειψη προσωπικού και τους μισθούς μας. Σε περίπτωση παντοδυναμίας Μητσοτάκη θα παλεύουμε βασικά για το δικαίωμά σας να μείνετε στο νοσοκομείο για όσο χρειάζεται, όσο κι αν κοστίζει.