Θα αναφερθώ σε τρία μείζονα, κατά τη γνώμη μου, αίτια του εκλογικού αποτελέσματος της 21ης Μαΐου 2023.

1. Στην Ελλάδα παγιώνεται πλέον στις βουλευτικές εκλογές ένα ποσοστό αποχής της τάξης του 40%. Πολύ μεγάλο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Το υπόλοιπο 60% ψηφίζει κάτω από καθεστώς ασύμμετρης προπαγάνδας και πολιτικής αδιαφορίας, ως αποτέλεσμα και αυτό της πρώτης. Ημιτελής δημοκρατία.

2. Το σύμπλεγμα της οικονομικής, επιχειρηματικής και μιντιακής εξουσίας, δηλαδή της πραγματικής εξουσίας στη χώρα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι απλώς ο εκτελεστής των συμφερόντων του, ασκεί επί του κοινωνικού σώματος καταλυτική προπαγάνδα και προδιαμορφώνει, κάτω από συνθήκες πλύσης εγκεφάλου, την εκλογική βούληση της πλειονότητας των πολιτών, προτού αυτή εκφραστεί στην κάλπη και αποτυπωθεί στο εκλογικό αποτέλεσμα.

Πολλά ιστορικά κείμενα αναφέρονται στην πεποίθηση των Γερμανών πολιτών τον Απρίλιο του 1945, όταν στο Βερολίνο άκουγαν από την ανατολή τα σοβιετικά κανόνια και οι πόλεις στα δυτικά σύνορα «δέχονταν» τα αγγλοαμερικανικά στρατεύματα. Η μεγάλη πλειονότητα των Γερμανών λοιπόν πίστευε ότι η πατρίδα τους βρίσκεται μπροστά σε προσωρινή υποχώρηση και θα είναι τελικά η θριαμβευτική νικήτρια του πολέμου. Πίστευε δηλαδή απολύτως την προπαγάνδα του καθεστωτικού Τύπου και ραδιοφώνου, όπως την υπαγόρευε ο γνωστός υπουργός της. Και βεβαίως στην Ελλάδα το σύμπλεγμα της πραγματικής εξουσίας πολέμησε λυσσαλέα, με όπλο την προπαγάνδα, μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και τον Αλέξη Τσίπρα.

3. Στις εκλογές αυτές ηττήθηκε και η απλή αναλογική. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ για σχηματισμό προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας απορρίφθηκε από τα άλλα κόμματα της Αριστεράς, a priori μάλιστα.

Τα οποία προτιμούσαν να εμπλουτίσουν την προπαγάνδα του εξουσιαστικού συμπλέγματος και με το «επιχείρημα» της εκ των πραγμάτων αδυναμίας σχηματισμού προοδευτικής δημοκρατικής κυβέρνησης.