Το 2017 μαζί με τον Δήμο Χαλανδρίου και την Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών στήσαμε μια μεγάλη γιορτή, μια εκδήλωση που για πρώτη φορά πληρούσε εξ ολοκλήρου το πρωτόκολλο της καθολικής προσβασιμότητας. Επιτέλους ήμασταν όλες/οι μαζί, χωρίς εξαιρέσεις. Μια αξέχαστη στιγμή χωρίς ίχνος «φιλανθρωπίας» ή αυταρέσκειας. Ενα μεγάλο «μαζί», μια στιγμή συνύπαρξης που θα έπρεπε να είναι αυτονόητη. Φυτεύτηκε ο σπόρος που θα γίνει δάσος. Κι ήταν

σαν να βλέπουμε το δάσος αυτό, σαν να βλέπουμε μια πιο δίκαιη, πιο ανθρώπινη εποχή να μας χαιρετά καθησυχαστικά από το μέλλον. Οφείλουμε να ανοίξουμε τον δρόμο, κάθε άνθρωπος από τη μεριά του. Στις συναυλίες η αρχή έγινε. Λίγους μήνες μετά την πρώτη καθολικά προσβάσιμη συναυλία σε ανοιχτό χώρο επαναλάβαμε το εγχείρημα για πρώτη φορά σε κλειστή αίθουσα, στο Μέγαρο Μουσικής. Οι «δοκιμές» έγιναν και πέτυχαν. Υπάρχει το πρωτόκολλο, οι άνθρωποι που γνωρίζουν πώς στήνεται μια τέτοια υπόθεση, υπάρχουν οι καλλιτέχνες που το ζητάνε, υπάρχει η κοινωνική υποστήριξη. Το μόνο που δεν υπάρχει είναι η δικαιολογία να μην προχωρήσουν η συμπερίληψη και η προσβασιμότητα. Πρέπει να ασκηθεί πίεση ώστε να σταματήσουν οι διαχωρισμοί, οι οποίοι δεν μας τιμούν ως κοινωνία και μας φτωχαίνουν, αποκλείοντας ανθρώπους σπουδαίους και χρήσιμους που δεν μας περισσεύουν.