What’s up, doc?

Δανία, τέλη του 19ου αιώνα. Ενας νεαρός ιερέας ταξιδεύει σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Ισλανδίας με σκοπό να χτίσει μια εκκλησία και να φωτογραφίσει τους κατοίκους της. Ομως όσο ο ιερέας βυθίζεται στη γοητεία της άγριας φύσης και ανακαλύπτει τις συνήθειες των ντόπιων τόσο αρχίζει να χάνει τον προσανατολισμό της αποστολής του.

Η ετυμηγορία

Η μυσταγωγία και το εικαστικό μεγαλείο είναι τα δύο κλειδιά που καθιστούν πραγματική κινηματογραφική εμπειρία το νέο φιλμ του 39χρονου Ισλανδού σκηνοθέτη. Η εντυπωσιακή «Χώρα του Θεού» συζητήθηκε όσο λίγα φιλμ στο περασμένο φεστιβάλ Καννών και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που απόρησαν

επειδή δεν συμπεριλήφθηκε στις υποψήφιες για τον Χρυσό Φοίνικα ταινίες. Ο Χίλνουρ Παλμασόν τολμά να ανιχνεύσει όλα τα μεγάλα μεταφυσικά και υπαρξιακά ζητήματα (η σχέση του ανθρώπου με τη φύση, η πίστη στον Θεό, ο φόβος αλλά και η έλξη για το άγνωστο, η συμφιλίωση με τον θάνατο) με τρόπο που υπερβαίνει τα γνώριμα κινηματογραφικά στάνταρ. Η ανήσυχη και ασυμβίβαστη κινηματογραφική γλώσσα που επιστρατεύει έχει τα χαρακτηριστικά ενός ανυπέρβλητου ποιητικού έπους. Με αναφορά το ανορθόδοξο σινεμά ενός Βέρνερ Χέρτζογκ εμπλουτισμένο με τη βασανιστική αγωνία του Ντράγερ και την αδάμαστη μανία για την ανακάλυψη της αλήθειας που ζητούσε σε όλη τη διαδρομή του ο Μπέργκμαν, ο Παλμασόν υπογράφει ένα έργο μοναδικής έντασης και ομορφιάς. Ταυτόχρονα δεν παύει στιγμή

να τονίζει την ιδιαιτερότητα του επιβλητικού ισλανδικού τοπίου και την επιρροή που ασκεί στον βασανισμένο ήρωα, ο οποίος βλέπει για πρώτη φορά την πίστη του να κλονίζεται συθέμελα. Είναι τόσο συναρπαστική η μεγαλοπρέπεια του φιλμ που σας βεβαιώνουμε ότι δεν μπορεί να βιωθεί πέρα από την παρακολούθησή του στη σκοτεινή αίθουσα και τη μεγάλη κινηματογραφική οθόνη.