Documento Media

Νίκο Παπαδογιάννη

ΗΤζάκι Γέμελος στα 18 της ήταν το πιο λαμπρό αστεράκι στον πλανήτη του μπάσκετ. Τελείωσε το γυμνάσιο με μέσο όρο σχεδόν 40 πόντους, ανακηρύχθηκε παίκτρια της χρονιάς το 2005-06 στις ΗΠΑ και είχε τον κόσμο στα πόδια της. Στα επόμενα έξι χρόνια η Τζάκι χειρουργήθηκε πέντε φορές για ρήξη πρόσθιου χιαστού και είδε τα όνειρά της να διαλύονται. Επαιξε αξιόλογο επαγγελματικό μπάσκετ με καταστραμμένα γόνατα αλλά δεν έγινε ποτέ σούπερ σταρ. Η Τζάκι αγωνίστηκε για μια σεζόν στον Παναθηναϊκό το 2013-14 (με μ.ό. 17,6 πόντους), άλλη μία στον Ολυμπιακό το 2019-20 (με μ.ό. 16,5 π.), περισσότερες στην Ιταλία, αξιώθηκε επιτέλους να περάσει τις πύλες του WNBA στα 32 της, φόρεσε έξι φορές και τα μπλε της εθνικής Ελλάδας μεταξύ 2018 και 2021. Σήμερα, απόμαχη πια, πτυχιούχος κοινωνιολογίας με μεταπτυχιακό στη Γεροντολογία από το Σάουθερν Καλιφόρνια, η 34χρονη Τζάκι ζει στην Αμερική, υπηρετεί το μπάσκετ από άλλα πόστα, δηλώνει ευτυχισμένη και ετοιμάζεται να οργανώσει τον γάμο της στην πατρίδα του πατέρα της Στηβ Γέμελου. Το ταίρι της Τζάκι δεν είναι άντρας αλλά γυναίκα. Οι φωτογραφίες από τον αρραβώνα της με την Κάρλα Ολιβάρες μας έκαναν να την αναζητήσουμε κάπου στο Πόρτλαντ. «Καλησπέρα» μας υποδέχθηκε με τα ελάχιστα ελληνικά του το κορίτσι που θα κατακτούσε τον κόσμο.

Τζάκι, κανονικά σήμερα έπρεπε να μετράς μετάλλια και τίτλους. Οχι χειρουργεία και χαμένα χρόνια.

Μου πήρε καιρό μέχρι να αποδεχτώ ότι δεν θα εκπληρώσω ποτέ τα αθλητικά όνειρά μου. Το σχέδιό μου δεν ήταν να γίνω υπόδειγμα επιμονής και στωικότητας αλλά αστέρι του μπάσκετ. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι μπορούσα να βοηθήσω τους ομοιοπαθείς να ξεπεράσουν τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν και διάλεξα αυτό

το μονοπάτι, που μου δίνει χαρά. Το να μπορείς να δώσεις δύναμη σε άλλους ανθρώπους αξίζει κάθε θυσία.

Ναι, αλλά πέντε χιαστούς σε έξι χρόνια; Δεκαπέντε εγχειρήσεις στα γόνατα;

Προέρχομαι από οικογένεια μαχητών. Η μητέρα μου νίκησε τον καρκίνο του μαστού και πέρασε εγκεφαλικό επεισόδιο. Ο πατέρας μου έπαθε καρκίνο του προστάτη και άντεξε. Μία από τις αδελφές μου πέθανε πριν από τρία χρόνια από καρκίνο στο στήθος. Οι αρρώστιες είναι η πραγματική δυσκολία. Τα δικά μου εμπόδια, οι τραυματισμοί, διαμόρφωσαν την προσωπικότητά μου. Οταν ξεκινάς πεπεισμένη ότι θα κάνεις λαμπρή καριέρα δεν καταπίνεται εύκολα το χάπι των τραυματισμών. Αναγκάστηκα να ξαναχτίσω από την αρχή το παιχνίδι μου και κυρίως τον χαρακτήρα μου. Βασανίστηκα από ανασφάλειες. Αμφιβολίες. Η σκληρή πείρα με βοήθησε να κάνω τη ζωή μου καλύτερη, αφήνοντας πίσω τα προβλήματα.

Ποιο ήταν το υψηλότερο εμπόδιο που χρειάστηκε να υπερπηδήσεις;

Δύο φόβους είχα στη ζωή μου. Ο ένας ήταν μην τυχόν χάσω το μπάσκετ. Ο άλλος μήπως χάσω τους γονείς μου. Τον πρώτο τον ξεπέρασα και αισθάνομαι μια χαρά. Για πέντε μήνες, όμως, μέχρι να πάρω τη μεγάλη απόφαση, βυθίστηκα στην κατάθλιψη. Δεν γινόταν να συνεχίσω. Τα κόκαλα στο γόνατό μου τρίβονταν μεταξύ τους και ο πόνος ήταν αφόρητος. Το μπάσκετ ήταν τα πάντα για μένα από μικρό παιδί. Είχα ψύχωση και ήθελα να παίζω μέχρι τα 40. Οταν χρειάστηκε να σταματήσω κόντρα στη θέλησή μου ένιωθα θλίψη, νευρικότητα, δυστυχία. Φόβο. Δεν ήξερα πώς να συνεχίσω τη ζωή μου. Ευτυχώς, η ομάδα Νιου Γιορκ Λίμπερτι μου πρότεινε θέση βοηθού προπονήτριας στο WNBA. Κι έτσι δεν χρειάστηκε να απομακρυνθώ από το άθλημα. Σήμερα δουλεύω στα κεντρικά της Nike στο Ορεγκον, αγόρασα δικό

Doc | Πρόσωπο

el-gr

2023-01-29T08:00:00.0000000Z

2023-01-29T08:00:00.0000000Z

https://epaper.documentonews.gr/article/282222309893021

Documento Media