Μια που ο πολυπράγμων υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτηςπροσπάθησε να βγει από το αδιέξοδο της απάντησης στην πρόταση δυσπιστίας απαγγέλλοντας Λυσία, είναι χρήσιμο να του θυμίσουμε ότι ο «Λόγος υπέρ αδυνάτου» περιλαμβάνει και μια άλλη επισήμανση, που είναι πιο χρήσιμη στις μέρες μας: «Οι πλούσιοι βέβαια εξαγοράζουν με τα χρήματα τους δικαστικούς αγώνες, ενώ οι φτωχοί αναγκάζονται εξαιτίας της φτώχειας να είναι φρόνιμοι».

Γιατί η Δικαιοσύνη σε όλες της τις έννοιες, από την ισονομία μέχρι την ισηγορία και από τον σεβασμό των προσωπικών και συλλογικών δικαιωμάτων μέχρι τις δίκαιες αμοιβές, είναι βασικό ζητούμενο των καιρών μας, πολύ περισσότερο τώρα που το μητσοτακικό καθεστώς επιχειρεί να θέσει υπό αμφισβήτηση όσα θεωρούσαμε κεκτημένα στη δημοκρατία μας.

Δεν είναι συμπτωματικό λοιπόν ότι προεξάρχοντος ενός καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου –γιατί ο κ. Γεραπετρίτης υπήρξε κάποτε και αυτό– τα στελέχη, τα εξαπτέρυγα και οι ραβδούχοι του μητσοτακισμού αλλάζουν θέση όπως ο χαμαιλέοντας χρώμα και βαφτίζουν το κρέας ψάρι για να το φάνε ενώ διακηρύσσουν ότι νηστεύουν.

Μπορεί λοιπόν ο εκπροσωπών τον Μητσοτάκη Γεραπετρίτης να δήλωσε ότι η πρόταση δυσπιστίας είναι ευκαιρία για να μπορέσουν να «μιλήσουν», αλλά μετά όλοι τους, από τον Γεωργιάδη μέχρι τον Βορίδη, διαγκωνίστηκαν ποιος θα γίνει η καλύτερη… σουπιά που θα ρίξει το περισσότερο μελάνι συσκοτίζοντας την εικόνα.

Ετσι ο ένας έλεγε για ρυπαρά δίκτυα, ο άλλος για νόμιμες παρακολουθήσεις οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα, ο τρίτος για λογικές και εξηγήσιμες παρακολουθήσεις και κανείς δεν απαντούσε στο βασικό ερώτημα: Για ποιο λόγο το σύστημά τους παρακολουθούσε τους «στόχους».

Γιατί όταν άνοιξε η υπόθεση κι άρχισε η μπόχα να βγαίνει, ο Γ. Γεραπετρίτης, ως καθηγητής του… πολιτικαντισμού, είχε βιαστεί να δηλώσει για να κλείσει η συζήτηση ότι αν ήταν ο ίδιος στη θέση του Νίκου Ανδρουλάκη, θα ήθελε να μάθει «επακριβώς τον λόγο και από την πρώτη ημέρα». Τώρα όμως κανείς από δαύτους δεν φαίνεται να δίνει δεκάρα για να πληροφορηθούμε αυτό τον (εθνικό) λόγο που υποτίθεται ότι κατέστησε αναγκαίες και νόμιμες τις παρακολουθήσεις.

Το κωμικό μάλιστα στοιχείο της υπόθεσης είναι ότι, όπως απέδειξε η έρευνα του Documento, στόχος παρακολούθησης ήταν και ο λαλίστατος για τους άλλους Γ. Γεραπετρίτης, που αποφάσισε να κάνει γαργάρα όσα έλεγε και να μη ζητήσει από κανέναν τον λόγο! Προφανώς γιατί θυμήθηκε την παροιμία «ο φόβος φυλάει τα έρμα», άφησε τον Λυσία στη άκρη και πήγε πάσο. Γιατί προφανώς θα σκέφτηκε ότι αν ο παρακολουθούμενος αρχίσει να ρωτάει, ο παρακολουθών μπορεί να αρχίσει να «απαντάει»…

Αλλά έτσι, υπουργοί και στραταίοι που κοιτάζονται αμήχανα και σφυρίζουν αδιάφορα είναι μια επιθεωρησιακά ωραία ατμόσφαιρα, αλλά διαμορφώνουν μια ζοφερή ατμόσφαιρα για τη χώρα.

Ησυζήτηση στη Βουλή –τουλάχιστον μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές– συνοψίζεται σε δύο φράσεις: «Θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα», που ξεστομίζουν η αξιωματική αντιπολίτευση, εν μέρει τα υπόλοιπα κόμματα και μεγάλη μερίδα των νομικών, και «σας ταράξαμε στην αγυρτεία», που ψιθυρίζουν μπροστά στον καθρέφτη τους οι κυβερνητικοί βουλευτές και τα πετσωμένα ΜΜΕ.

Η πρώτη, ειπωμένη από τον Ηλία Ηλιού σε μια άλλη περίοδο πολιτικής ανωμαλίας και κρατικής καταστολής, έχει το «θα» επειδή η υπόθεση των υποκλοπών δεν πρόκειται να κλείσει ούτε εύκολα ούτε γρήγορα. Η δεύτερη λέγεται στον αόριστο, γιατί επί σχεδόν τέσσερα χρόνια ο πρωθυπουργός και η παρέα του εμπαίζουν ακόμη και τους ψηφοφόρους τους ξέροντας κατά βάθος ότι δεν έχουν μέλλον. Τα ακούσαμε όλα αυτές τις μέρες. Για Novartis, Καλογρίτσα, μικρή Μαρία κ.λπ. Για το επίμαχο θέμα άλαλα τα χείλη των ασεβών, εκτός από τους χυδαίους και άδικους χαρακτηρισμούς κατά του Χρήστου Ράμμου. Η περίπτωσή του, βέβαια, υπόδειγμα εντιμότητας και επαγγελματικής ευσυνειδησίας, φαντάζει σαν σπάνιο είδος στο μολυσμένο θερμοκήπιο της ΝΔ. Απέναντι στα δικά του στέρεα επιχειρήματα ο Γεραπετρίτης προσπάθησε να ανταπαντήσει με Λυσία. Γιατί άραγε δεν επέλεξε ένα απόσπασμα από τον «Επιτάφιο» του Περικλή, όπως: «Και, ως προς το όνομα, καλείται δημοκρατία, επειδή η εξουσία δεν βρίσκεται στα χέρια των ολιγαρχικών, αλλά του δήμου. Ολοι έχουν τα ίδια δικαιώματα απέναντι στους νόμους». Σίγουρα πάντως θα του χρωστάει ευγνωμοσύνη ο Αριστοτέλης, διότι στους τρόπους πειθούς του φιλοσόφου, εκτός από την επίκληση στη λογική και στο συναίσθημα, ο υπουργός προσέθεσε και το στρίβειν διά της προσποιητής άγνοιας.

Είναι άλλωστε γνωστό ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβε την ΕΥΠ ύστερα από μεσαιωνικά βασανιστήρια στα οποία τον υπέβαλε το βάρος του ονόματος θέλοντας να το ξεπεράσει επί τα χείρω. Αυτό το χειρότερο έσπευσαν να υπερασπιστούν οι βουλευτές του. Ο Αδωνης σκούζοντας και σκίζοντας νανογιλέκα, ο Μαραβέγιας που προσέβαλε τους πιθήκους, διότι αυτοί ποτέ δεν αναμείχθηκαν σε οικονομικά σκάνδαλα, και ο Μαρκόπουλος που αποκάλεσε τον Ράμμο delivery boy και πέμπτη φάλαγγα του ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος; Εκείνος που έγραφε το ’13 ότι «πρόσωπο της χρονιάς είναι ο Μιχαλολιάκος, διότι πήρε τον διαλυμένο χώρο της ΧΑ και από το 0,3% τον πήγε στο 7%».

Η Ιστορία όμως ενίοτε εκδικείται. Ο κορυφαίος συνταγματολόγος Αριστόβουλος Μάνεσης λίγο προτού τον απολύσει η χούντα είχε πει στους φοιτητές του: «Και αν η εξουσία, που τη συμφέρει να έχει παθητικούς και πολιτικά αδιάφορους υπηκόους, σας πει ότι έτσι κάνοντας, δεν είστε φρόνιμοι και νομοταγείς πολίτες, αποδείξτε της ότι καλός πολίτης είναι μόνον ο ελεύθερος πολίτης, ο συνειδητός, ενεργός και υπεύθυνος πολίτης». Ο δε Χρήστος Σαρτζετάκης, που αντιστάθηκε στις πιέσεις και τις διώξεις για την υπόθεση Λαμπράκη, κάποια στιγμή ανταμείφθηκε με το ανώτατο αξίωμα. Και όσοι δημοσιογράφοι κατηγορήθηκαν ως απόγονοι του Αισώπου τώρα δικαιώνονται.

Πολύ εύστοχο επομένως το ερωτηματικό στην εκδήλωση των νομικών «Μένουμε Ευρώπη;». Γιατί οι λέξεις δεν στέκονται σαν ασάλευτα μπιμπελό στην εταζέρα. Ενα σημείο στίξης υπέδειξε ότι είναι πεδίο συνεχούς διεκδίκησης του αξιακού κώδικα και των ατομικών δικαιωμάτων.

• Η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ) αποτελεί –από τον ιδρυτικό της νόμο– τη μεγαλύτερη αεροπορική βιομηχανία της χώρας για τη στήριξη της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, των Ενόπλων Δυνάμεων και των αναγκών της εθνικής άμυνας. • Αποτελεί εθνικής σημασίας παραγωγική μονάδα και ο δημόσιος χαρακτήρας της ΕΑΒ είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την εθνική ασφάλεια και το αξιόμαχο της Πολεμικής Αεροπορίας.

• Ομως η «Μαξίμου ΑΕ» (όπως από τον Οκτώβριο έχει καταγγείλει ο Αλέξης Τσίπρας) άφησε την ΕΑΒ χωρίς ούτε 1 ευρώ από 14 δισ. εξοπλιστικά και σήμερα προχωρά στο σπάσιμο της ΕΑΒ σε δύο οικονομικές οντότητες: Asset Co (πάγια και υποδομές) και Commercial Co (εμπορική δραστηριότητα).

Ο ιδιώτης επενδυτής θα αποκτήσει την εμπορική δραστηριότητα με 49% αλλά και τον έλεγχο της διοίκησης.

Την ώρα που η ακρίβεια ξετινάζει τον προϋπολογισμό των ελληνικών νοικοκυριών η κυβέρνηση Μητσοτάκη φοράει ένα βαρύ μακιγιάζ στην οικονομία ενώ βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για τις εκλογές. Με τα δομικά προβλήματα της οικονομίας να έχουν κρυφτεί κάτω από το χαλί, τα ελληνικά παράδοξα συνεχίζουν να στρεβλώνουν την αλυσίδα της εγχώριας αγροτικής παραγωγής, όπως τις μεγάλες ανατιμήσεις σε τρόφιμα στα οποία η χώρα μας είναι αυτάρκης. Στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο πρωθυπουργός με αποκλειστικό θέμα την οικονομία θέλησε να καλλιεργήσει μεγάλες προσδοκίες για το μέλλον ώστε να καταφέρει να υφαρπάξει την ψήφο των πολιτών. Με προεκλογικές υποσχέσεις και ακραία κινδυνολογία για το τι θα συμβεί αν δεν εκλεγεί ο ίδιος και τι δεν υποσχέθηκε. Από αύξηση του κατώτατου μισθού, αυξήσεις στους δημόσιους υπαλλήλους και φοροελαφρύνσεις έως παροχή επιδομάτων πάσης φύσεως. Ομως ο μακιγέρ Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορεί να κρύψει τη δεινή θέση στην οποία έχει φέρει την οικονομία η πολιτική του. Η χαμηλή ανάπτυξη, ο υψηλότατος πληθωρισμός, η ανεργία η οποία παραμένει σε διψήφιο νούμερο, το εμπορικό ισοζύγιο που συνεχώς αυξάνει ανεξέλεγκτο, η άνοδος των επιτοκίων η οποία δημιουργεί νέα «κόκκινα» δάνεια και το ιδιωτικό χρέος που βρίσκεται σε δυσθεώρητα ύψη δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα που φέρνει την οικονομία ένα βήμα πριν από την ύφεση. Με τα επίσημα στοιχεία της Eurostat να δείχνουν ότι το 2021 οι Ελληνες είχαν το τρίτο χαμηλότερο διάμεσο εισόδημα στην ΕΕ με βάση την αγοραστική δύναμη, η φτωχοποίηση του πληθυσμού είναι πλέον καθεστώς. Και το καθεστώς αυτό δεν αλλάζει όχι επειδή δεν υπάρχει άλλη οικονομική πολιτική για να ακολουθηθεί, αλλά επειδή η Νέα Δημοκρατία και ο Κυρ. Μητσοτάκης επιθυμούν να ενισχύουν μόνο τους φίλους τους.