Εν συντομία

Η συνάντηση Τσίπρα με τον Αμερικανό πρέσβη, η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τα ελληνοτουρκικά και οι σχέσεις Τσίπρα – Ανδρουλάκη. Το παρασκήνιο από την εκδήλωση στο Ευρωκοινοβούλιο για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μανώλη Γλέζου.

Γιατί ενδιαφέρει

Σε προεκλογική χρονιά και με τη λεγόμενη εθνική ατζέντα φορτωμένη και φορτισμένη από ακραίες δηλώσεις, είναι προφανές ότι υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για τα ελληνοτουρκικά.

Λίγοι είδαν την είδηση, ακόμη λιγότεροι τη στάθμισαν ως όφειλαν. Ο λόγος για τη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον νέο πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα Τζορτζ Τσούνη την περασμένη Τρίτη.

Μια συνάντηση η οποία, όπως παραδέχονται στην Κουμουνδούρου, διεξάχθηκε στο εξαιρετικά φορτισμένο (λόγω των δηλώσεων Τούρκων αξιωματούχων) πεδίο των ελληνοτουρκικών.

Ο στόχος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτήν τη συνάντηση, όπως αποκαλύπτει σήμερα το Documento, ήταν να υπάρξει μια καλή επικοινωνία με την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και μια σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο πλευρών.

Το όλο θέμα δεν κατατάσσεται στα εύκολα στην προεδρική ατζέντα. Ο Αλ. Τσίπρας είναι υποχρεωμένος να ισορροπεί ανάμεσα στο εθνικά ωφέλιμο, πάντα σε σχέση με τη συγκυρία, και το αριστερό του ακροατήριο, που δεν διατηρεί και τις καλύτερες σχέσεις με τον ευρωατλαντισμό.

Με σαφή θέση για τα εθνικά θέματα

Αλλά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και οι συνεργάτες του έχουν σαφέστατη θέση για τα ελληνοτουρκικά, τα ελληνοαμερικανικά, τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Μητσοτάκη και την κατάσταση στη νότια και νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Μόλις την Παρασκευή στον Αnt1 ο Αλ. Τσίπρας διατύπωσε τη θέση ότι ο Ταγίπ Ερντογάν «δεν έχει απέναντί του έναν απερχόμενο και αδύναμο πρωθυπουργό αλλά ολόκληρο τον ελληνικό λαό».

Στην Κουμουνδούρου θυμούνται τον στόχο που έθεσε η Αμερικανίδα υφυπουργός Εξωτερικών Βικτόρια Νούλαντ στην ακρόασή της από τη Γερουσία όταν μίλησε για αναβάθμιση του ρόλου των ΗΠΑ στη νότια και ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.

Και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να παραδεχτούν ότι αυτό γίνεται επιτυχώς από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Γι’ αυτό αντιδρά και ο Τούρκος πρόεδρος.

Ωστόσο, επισημαίνουν ότι αυτή η αναβάθμιση θα ήταν μεγάλο λάθος να μας οδηγήσει σε λάθος συμπεράσματα, όπως για παράδειγμα ότι μπορεί να διαφοροποιηθεί η μέχρι τώρα στάση των ΗΠΑ υπέρ της χώρας μας.

Η κυβέρνηση, λένε, θέλει να περάσει το συγκεκριμένο μήνυμα για να αιτιολογήσει την πάγια και διαχρονική θέση της υπέρ της αναβάθμισης της παρουσίας των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα.

Η κριτική της προοδευτικής παράταξης, συνεχίζουν, είναι σε αυτό το σημείο. Από εκεί και μετά δεν μπορούν να αποκλείσουν την πιθανότητα ενός θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο. Ο Ερντογάν, λένε, χτίζει (ακόμη) ένα αφήγημα, ένα χαρτί και στο τέλος ή θα το παίξει για να σώσει την παρτίδα ή θα το ανταλλάξει έναντι υψηλότατου ανταλλάγματος. Κανένα από τα δύο δεν μας συμφέρει.

Τσίπρας – Ανδρουλάκης και μαζί και μόνοι…

Στον ΣΥΡΙΖΑ διαβάζουν καλά, όπως λένε, τα παραπολιτικά των εφημερίδων. Και φυσικά είδαν στην «Καθημερινή», για παράδειγμα, τις αναφορές σε «στενή συνεργασία» που έχουν αναπτύξει βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με τη γραμματέα της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ Ευαγγελία Λιακούλη. Ειδικά από τη στιγμή που «ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ βρίσκονται αναμφίβολα στην εξεταστική επιτροπή (για τις υποκλοπές) από την ίδια όχθη».

Μόνο που κατά τη διάρκεια της συγκρότησης της εν λόγω επιτροπής ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκρυψε την προτίμησή του στο πρόσωπο του Χάρη Καστανίδη και όχι στη βουλεύτρια Λάρισας του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ!

Και όπως λένε με νόημα, όσο πλησιάζουν οι εκλογές η πίεση προς την πλευρά του προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ από τον φιλικό προς τη ΝΔ Τύπο θα εντείνεται. Οπως και τα δημοσιεύματα για «υπόγειες» και μη επαφές που θα διαδραματίσουν ρόλο στο πώς θα διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό.

Το σίγουρο είναι ότι μέχρι τις εκλογές ουδείς θα ανοίξει τα χαρτιά του. Το αποτέλεσμα της κάλπης και κυρίως τα ποσοστά θα καθορίσουν τις θέσεις του κανενός την επόμενη ημέρα και φυσικά την αποφασιστικότητα αυτή η θέση να γίνει πράξη. Γι’ αυτό και ο Αλ. Τσίπρας επιμένει ότι ο στόχος του είναι η νίκη την πρώτη Κυριακή και ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης προς προοδευτική κατεύθυνση, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις μάς χρεοκόπησαν και ότι «δεν είναι αβεβαιότητα και αστάθεια να έχει ο τόπος μια κυβέρνηση που θα συσπειρώνει το 50% της λαϊκής νομιμοποίησης».

Με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ στην κάλπη της απλής αναλογικής ο Νίκος Ανδρουλάκης θα πρέπει να σκεφτεί πολύ καλά τι θα πράξει, βάζοντας φυσικά στο καλάθι την εκλογική συρρίκνωση του κόμματός του στις μυλόπετρες του δικομματισμού στη δεύτερη κάλπη. Και η συγκυρία, λόγω των υποκλοπών, είναι κάτι παραπάνω από θετική.

Ομως μέχρι εδώ, λένε. Για παράδειγμα, αυτή την εβδομάδα στην εκδήλωση για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μανώλη Γλέζου στις Βρυξέλλες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ήταν σαν ξένο σώμα.

Μπήκε τελευταίος στην αίθουσα, προφανώς για να μην έρθει σε επαφή με τον Τσίπρα ή για να μη φωτογραφηθεί μαζί του, είπε όσα είχε να πει κι έφυγε. Ακόμη και ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης ήταν γενναιόδωρος στην ομιλία του. Ο Κώστας Παπαδάκης από το ΚΚΕ, παρά το γεγονός ότι επί θητείας Μ. Γλέζου ήταν συνεχώς στα μαχαίρια, παρομοίως. Ο Ν. Ανδρουλάκης ήταν άχρωμος, άοσμος και άγευστος και δεν άδραξε την ευκαιρία. Σαν κάπου να έδινε εξετάσεις.

Στον αντίποδα, ο Αλ. Τσίπρας μίλησε πολύ με την ευρωβουλεύτρια των Πρασίνων Σκα Κέλερ, λιγότερο με την πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ρομπέρτα Μέτσολα, επειδή η τελευταία πετούσε λίγη ώρα μετά, και πολύ περισσότερο με τον πρόεδρο της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων (LIBE) του Ευρωκοινοβουλίου Χουάν Φερνάντο Λόπεζ Αγκιλάρ.

Στην Κουμουνδούρου βλέπουν με σκεπτικισμό τη θέση Μητσοτάκη ότι η επιχειρούμενη αναβάθμιση του ρόλου των ΗΠΑ στη νότια και ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ θα ευνοήσει τις θέσεις μας έναντι της Τουρκίας