Τρία συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε από την πρόσφατη μελέτη Λύτρα ως προς τη θνητότητα στις μονάδες εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ). Πρώτον, τα δεδομένα στα οποία στηρίχθηκε ανήκουν αποκλειστικά στον ΕΟΔΥ και δίδονται μόνο σε όσους εκτιμούν ο κ. Τσιόδρας και η παρέα του. Ετσι γίνεται ξεκάθαρο ότι οι έρευνες ανήκουν αποκλειστικά στις ιατρικές ελίτ και στους πολιτικούς οι οποίοι επιλέγουν το σκοτάδι αντί της διαφάνειας.

Δεύτερον, επιβεβαιώνει την πεποίθηση των περισσοτέρων ότι η εισαγωγή στη ΜΕΘ δεν είναι η οδός της σωτηρίας και τα δυσθεώρητα ποσοστά θνησιμότητας εκτός ΜΕΘ (97,7%) και εντός ΜΕΘ (72,7%) αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Ακόμη και στη Λομβαρδία της Ιταλίας, όπου η πανδημία χτύπησε αλύπητα το 2020, η θνητότητα στις ΜΕΘ δεν ξεπέρασε το 48,7%. Ισχυρίζομαι ότι εκτός από την τραγική ανεπάρκεια σε προσωπικό, υλικά και υποδομές –είναι ευθύνη των πολιτικών–, εκτός από τη λοιμογόνο ισχύ του ίδιου του ιού, ισότιμο ρόλο στην αδιανόητη θνητότητα έπαιξε και η παντελής απουσία κριτηρίων εισαγωγής στις ΜΕΘ, δηλαδή μιας πρακτικής που ενισχύει τη ματαιότητα στην ιατρική (medical futility). Ενα τρίτο συμπέρασμα είναι ότι «ο εμβολιασμός δεν επηρέασε τη θνητότητα των ήδη σοβαρά νοσούντων ασθενών». Με άλλα λόγια, είτε εμβολιαστείς είτε όχι, αν διασωληνωθείς, η πιθανότητα να πεθάνεις είναι ίδια. Ομως αιτιολογεί το γεγονός εντελώς παράλογα, λέγοντας ότι «αν ο ασθενής διασωληνωθεί εξαιτίας της σοβαρής νόσου από Covid-19, είναι η ποιότητα φροντίδας και όχι ο εμβολιασμός που μπορεί να αποτρέψει την περαιτέρω επιδείνωση ή τον θάνατο»!

Ακόμη και στη Λομβαρδία, όπου η πανδημία χτύπησε αλύπητα, η θνητότητα στις ΜΕΘ δεν ξεπέρασε το 48,7%