Documento Media

Το παγόνι και η Μελόνι

Του Κώστα Βαξεβάνη

Αναστατωμένη είναι η Ευρώπη επειδή κάποια σαν τον Αδωνη Γεωργιάδη και τον Μάκη Βορίδη βρέθηκε στο τιμόνι της Ιταλίας. Οσοι βιαστούν να υποστηρίξουν τα εξαπτέρυγα του Κυριάκου

Η Ελλάδα δεν εξαιρείται από τον κανόνα με βάση τον οποίο ο φασισμός και η ακροδεξιά αναπαράγονται πάνω στα λύματα ενός βρόμικου και άδικου συστήματος. Η ιδιομορφία είναι ότι ο Μητσοτάκης εκφράζει το σύστημα της ακροδεξιάς στην Ελλάδα και υιοθετεί την ατζέντα της, ενώ ταυτόχρονα καμουφλάρει τις επιλογές του με ρητορική Ευρωπαίου ηγέτη. Το κόμμα του Καρατζαφέρη σήμερα έχει αρχηγό τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Μητσοτάκη λέγοντας ότι ούτε ο Γεωργιάδης ούτε ο Βορίδης εμφανίζονται ως οπαδοί του Μουσολίνι, καλά θα κάνουν να μη στέκονται στο αν το κάδρο στο σαλόνι του καθενός είναι του Ντούτσε, του Παττακού ή του Παπαδόπουλου, αλλά στο τι αντιπροσωπεύει ο καθένας.

Η Μελόνι μισεί τους πρόσφυγες, τους οποίους οι επαναπροωθήσεις της ελληνικής κυβέρνησης πετάνε ήδη στη θάλασσα. Ιταλός δεν γίνεσαι αλλά γεννιέσαι για τη Μελόνι, πράγμα το οποίο οι εγχώριοι ακροδεξιοί έχουν πει για τον Ελληνα όταν η Τζόρτζια του φασισμού ήταν αγέννητη, που λέει ο λόγος. Και για να μη μένουμε στο παρελθόν, όταν δηλαδή ο Αδωνης τραγουδούσε «θα ξαναγυρίσουμε και θα τρέμει η γη» και όταν ο Βορίδης εξέφραζε τη «φοιτητική εγκληματικότητα» με το τσεκούρι του, ας μιλήσουμε για το σήμερα.

Η Μελόνι άλωσε την ιταλική Δεξιά με τον ίδιο τρόπο που τα πολιτικά μοντέλα του Καρατζαφέρη κατέλαβαν τη ΝΔ και την παρέδωσαν στην πιο μαύρη συντήρηση. Η αντιδραστική Δεξιά επέστρεψε στην εμφυλιοπολεμική μήτρα της, με διώξεις και παρακολουθήσεις πολιτικών αντιπάλων, με εσωτερικούς εχθρούς και αστυνομία στην υπηρεσία του σκοταδισμού, με μαθήματα και διαδηλώσεις για αγέννητα παιδιά και φυσικά με την οικονομική ανάπτυξη τύπου χούντας.

Η Μελόνι μάλλον είναι μια περίπτωση ακροδεξιάς πολιτικού που καβάλησε το άρμα της φασιστικής ρητορικής της «τιμωρητικής αποφασιστικότητας» για να εγκλωβίσει τους μπερδεμένους οπαδούς της Δεξιάς των τραπεζών και του χρηματιστηρίου. Οσα λέει είναι περισσότερο ρόλος παρά απόφασή της να προχωρήσει σε αυτά που λέει. Παραμένουν ωστόσο επικίνδυνα επειδή βγάζουν τον φασισμό από το χρονοντούλαπο και τον εμφανίζουν έστω λεκτικά ως λύση.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η ακροδεξιά στην Ευρώπη είναι σε άνοδο. Είτε πρόκειται για τη Λεπέν και τη Μελόνι είτε για διάφορους υβριδικούς πολιτικούς σχηματισμούς όπως του Ορμπάν και του Μητσοτάκη, στους οποίους ο νεοφιλελευθερισμός έχει ενθυλακώσει την ακροδεξιά και τη χρησιμοποιεί πολιτικά, η ακροδεξιά υπάρχει και οραματίζεται ένα νέο 1933.

Η ακροδεξιά και ο φασισμός δεν πείθουν ιδεολογικά και πολιτικά τις μάζες, αλλά εξαπατούν μιλώντας για το πρόβλημα και τη λύση του. Ο φασισμός δεν χρειάζεται να πείσει με κάποιες αλήθειες, αλλά να μπερδέψει με το ψέμα.

Τι συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη, η οποία βρίσκεται υπό την απειλή της ακροδεξιάς και του φασισμού; Οι αντιθέσεις γίνονται όλο και πιο μεγάλες. Ο πλούτος συγκεντρώνεται σε ελάχιστα χέρια, ενώ η πλειονότητα χάνει εκτός από έσοδα και την αξιοπρέπειά της. Τα πάντα ιδιωτικοποιούνται και οι γόνοι των εκλεκτών μεταμορφώνονται σε εκλεκτούς και οι ίδιοι. Ιδιωτικά πανεπιστήμια, ιδιωτικά νοσοκομεία, ιδιωτικές ασφάλειες και ιδιωτική φρουρά εξασφαλίζουν την καλοπέραση και την επιτυχία των λίγων, η οποία μάλιστα εμφανίζεται ψευδώς ως αξιοκρατία. Στην πραγματικότητα είναι μια ταξική επιλογή.

Λαοί ολόκληροι παραδίδονται στους κανόνες μιας αδηφάγας πραγματικότητας χωρίς αξίες, ενώ καιροσκόποι και funds ληστεύουν τις περιουσίες τους εμφανίζοντας τη ληστεία ως ανάπτυξη. Τα κεφάλαια (ανεξάρτητα αν προέρχονται από ναρκωτικά, όπλα ή trafficking) παρουσιάζονται ως υπέρτατη αξία που ρυθμίζει τον κόσμο και μέτρο της ελευθερίας. Αν τα κεφάλαια κινούνται, τότε ο κόσμος είναι ελεύθερος. Αν υπάρξει προσπάθεια να ελεγχθούν τα υπερκέρδη και να υπάρξει δίκαιος καταμερισμός, τότε η υφήλιος κινδυνεύει.

Μαζί με τους κανόνες αντιστρέφεται και η σημασία των όρων. Η διαδικασία της ληστείας καταλήγει να ονομάζεται σταθερότητα. Σταθερότητα είναι το 1% του πλανήτη να καρπώνεται το 99% της παγκόσμιας παραγωγής. Αν ανατραπεί αυτός ο συσχετισμός, αν από το 99% κάποιος επιχειρήσει να ζητήσει μικρό κομμάτι για να χτιστεί σχολείο ή νοσοκομείο, τότε υπάρχει αστάθεια και απειλή.

Ο πολίτης σπάνια μπορεί να αναλύσει την πραγματικότητα όπως διαμορφώνεται και την περιγράφουν τα μέσα ενημέρωσης. Δεν ξέρει από ποιον κινδυνεύει και γιατί. Καταλαβαίνει όμως ότι κινδυνεύει να είναι παρίας, ενώ αισθάνεται ήδη αναξιοπρεπής. Αναπολεί έτσι τα σταθερά παλιά πλαίσια των παραδόσεων, της θρησκείας, της εθνικής οντότητας και των καθορισμένων πλαισίων μες στα οποία θεωρεί ότι θα νιώθει ασφαλής. Στην αναζήτηση αυτή είναι δυσκολότερο να φταίνε το τραπεζικό σύστημα, ο καπιταλισμός ή ο πυρήνας της αδικίας. Φταίει ευκολότερα ο μετανάστης, ο αλλόθρησκος ή ο οπαδός των δικαιωμάτων. Φαντασιώνεται πολιτικές ηγεσίες με πυγμή που θα πάρουν την απόφαση να τελειώσουν με όλα αυτά και καταλήγει να ακολουθεί λαϊκιστές του μίσους και πατριώτες που επικαλούνται το αίμα, αν και δεν θα χαραμίσουν ποτέ το δικό τους.

Ο φασισμός επελαύνει όταν οι κοινωνικές ανισότητες μεγαλώνουν ενώ ταυτόχρονα η δημοκρατία αποκλείεται από την εξίσωση. Στις μέρες μας η οικονομία των τραπεζών και των funds ορίζει τον τρόπο που θα λειτουργεί η πολιτική, αντί να συμβαίνει το αντίθετο, δηλαδή η πολιτική να καθορίζει σε όφελος τίνος θα λειτουργεί η οικονομία. Την ίδια ώρα η δημοκρατία είτε ακυρώνεται είτε εκχωρείται για την «απρόσκοπτη» λειτουργία των κεφαλαίων. Οι κεντρικοί τραπεζίτες γίνονται οι πραγματικοί πρωθυπουργοί, ενώ χώρες και πολιτικοί απειλούνται ακόμη και με κατάρρευση αν δεν συμμορφωθούν. Η πολιτική λειτουργεί με όρους μαφίας και οι δημοκρατικοί κανόνες απλώς κοσμούν τα συντάγματα, τα οποία δεν εφαρμόζονται. Ακόμη και όταν το σύστημα πιαστεί να παρανομεί, απλώς αλλάζουν οι νόμοι για να γίνει σύννομο. Πάρτε παράδειγμα τους τραπεζίτες στην Ελλάδα και τους εγκληματίες του λευκού κολάρου που ξεκοκάλισαν το χρήμα με θαλασσοδάνεια. Οταν στοιχειοθετήθηκε το έγκλημά τους, ο Κυριάκος Μητσοτάκης τους έδωσε αμνηστία με νόμο.

Οποιος ανησυχεί για τη Μελόνι οφείλει να κατανοήσει τι την έφερε στην εξουσία. Για να υπάρξει η Μελόνι έπρεπε να υπάρξουν ο Μπερλουσκόνι και ο Ντράγκι, εκπρόσωποι και οι δύο της σοβαρής ή της λιγότερο σοβαρής εξουσίας του χρήματος που παράγει ανισότητες.

Η Ελλάδα δεν εξαιρείται από τον κανόνα με βάση τον οποίο ο φασισμός και η ακροδεξιά αναπαράγονται πάνω στα λύματα ενός βρόμικου και άδικου συστήματος. Η ιδιομορφία είναι ότι ο Μητσοτάκης εκφράζει το σύστημα της ακροδεξιάς στην Ελλάδα και υιοθετεί την ατζέντα της, ενώ ταυτόχρονα καμουφλάρει τις επιλογές του με ρητορική Ευρωπαίου ηγέτη. Το κόμμα του Καρατζαφέρη σήμερα έχει αρχηγό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Πάντα η ακροδεξιά είχε έκφραση μέσα από το κόμμα της ΝΔ. Μόνο που ποτέ οι ακροδεξιές θέσεις δεν ήταν η επίσημη έκφραση του κόμματος. Οι χουντοβασιλικοί ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν τον δικό τους εκβιαστικό ανταρτοπόλεμο μες στο κόμμα για να παίρνουν βουλευτικές έδρες έναντι ψήφων. Σήμερα οι χουντοβασιλικοί, οι οπαδοί της Λεπέν και θαυμαστές της Μελόνι κρατούν τα θεωρεία στο έργο που παίζει ο Μητσοτάκης. Φοράνε τα κοστούμια της ανάπτυξης και του νεοφιλελευθερισμού, καμαρώνουν και υπόσχονται στους οπαδούς τους ότι δεν χρειάζονται κάποιοι άλλοι για να γκρεμίσουν το οικοδόμημα της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Επειδή άλλοι έχουν τη Μελόνι, αλλά εδώ έχουμε το παγόνι. Της Φαμίλιας.

Μπροστινή Σελίδα

el-gr

2022-10-02T07:00:00.0000000Z

2022-10-02T07:00:00.0000000Z

https://epaper.documentonews.gr/article/281560884676001

Documento Media