Documento Media

Νικ Μέισον

Οι Pink Floyd, ο Σιντ Μπάρετ, το LSD και η διασημότητα

Συνέντευξη στην Εμυ Ντούρου

Το τηλέφωνο χτύπησε ακριβώς την ώρα που είχε κανονιστεί το ραντεβού. «Καλημέρα, είμαι ο Νικ Μέισον. Είσαι η Εμυ;». Και κάπως έτσι άρχισε η συνομιλία με τον ντράμερ-θρύλο, ιδρυτικό μέλος των Pink Floyd. Εκείνη την ημέρα ήταν μαζί με τους Nick Mason’s Saucerful of Secrets στη Ρίγα της Λετονίας, έναν από τους δεκάδες σταθμούς της παγκόσμιας περιοδείας τους που ξεκίνησε τον Απρίλιο από την Ιρλανδία και ολοκληρώνεται τον Νοέμβριο στον Καναδά, με ενδιάμεσους σταθμούς την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Οσο μιλάμε αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που κρατάει σε τέτοια αξιοζήλευτη φόρμα ένα μουσικό με πορεία τόσων δεκαετιών ώστε να μπορεί να παίζει σχεδόν κάθε βράδυ σε άλλη πόλη.

Η μπάντα ιδρύθηκε το 2018, όταν ο Νικ Μέισον το πήρε πλέον απόφαση ότι δεν υπήρχε περίπτωση να επανενωθούν οι Pink Floyd – αυτό ούτως ή άλλως θα ήταν αδύνατο μετά τον θάνατο του Ρίτσαρντ Ράιτ το 2008, αλλά και εξαιτίας της έντασης που υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια με τον Ρότζερ Γουότερς. Παρότι οι Pink Floyd έχουν διαλυθεί εδώ και δεκαετίες, κατά έναν περίεργο τρόπο είναι πάντα εδώ. Κυρίως για τον τρόπο που έδειξαν τον κόσμο στις επόμενες γενιές.

Πρόσφατα ο Μέισον και ο Ντέιβιντ Γκίλμορ κυκλοφόρησαν το σινγκλ «Hey hey, rise up» υπέρ της Ουκρανίας μαζί με τους Γκάι Πρατ και Νίτιν Σόουνι. Στη χώρα μας έρχεται για δύο βραδιές (3 & 4/6) μαζί με το γκρουπ του, δηλαδή τον Γκάρι Κεμπ των Spandau Ballet (φωνή), τον Ντομ Μπέκεν των Orb (κίμπορντς), τον Λι Χάρις (κιθάρα) και τον Γκάι Πρατ (μπάσο) για να παίξουν τραγούδια της πρώτης περιόδου των Pink Floyd. «Επιλέξαμε αυτά τα τραγούδια γιατί νομίζω ότι οι tribute μπάντες, όπως επίσης ο Ρότζερ και ο Ντέιβιντ, έχουν καλύψει πλήρως τη μεταγενέστερη περίοδο. Θεωρώ ότι υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να ακούσουμε από τη μουσική εκείνης της εποχής και διαθέτουμε περισσότερη ελευθερία στον τρόπο που θα την ερμηνεύσουμε».

Εδώ και μέρες βλέπω ξανά το βίντεο από το live σας στην Πομπηία και ακούω ξανά το «Echoes». Γι’ αυτό το τραγούδι έχουν πει πολλοί ότι υπήρξε η γέφυρα μεταξύ της πρώτης περιόδου των Pink Floyd και της μεταγενέστερης, κατά την οποία εκτοξεύτηκε η φήμη σας.

Νομίζω ότι το «Echoes» είναι μέρος της γέφυρας. Υπάρχουν και άλλα τραγούδια, ιδιαίτερα από το «A saucerful of secrets», που λειτουργούν κατ’ αυτό τον τρόπο. Στην πραγματικότητα τα τραγούδια αυτά περιέχουν ιδέες που αναπτύχθηκαν σε μεταγενέστερα άλμπουμ. Επίσης, σε αυτά ενυπάρχει κατά κάποιον τρόπο η ιδέα των μεγαλύτερων σε διάρκεια κομματιών.

«Το μόνο συγκρότημα που πραγματικά έχει μείνει μαζί είναι οι Rolling Stones. Ολοι οι άλλοι σχεδόν αναπόφευκτα κάποια στιγμή διαλύονται γιατί βρίσκουν άλλα πράγματα που γοητεύουν τον καθένα»

Πώς θυμάστε το live σας στην Πομπηία;

Χαίρομαι πολύ που το κάναμε. Μέχρι το 1972 είχαμε ελάχιστες ηχητικές και οπτικές καταγραφές του γκρουπ. Στην ουσία δεν είχαμε πολύ σαφή εικόνα σχετικά με το πώς ακουγόμασταν και πώς φαινόμασταν live. Το εγχείρημα της Πομπηίας δεν ήταν ιδέα του συγκροτήματος, αλλά του σκηνοθέτη Εϊντριαν Μάμπεν και ήταν πραγματικά έξυπνη ιδέα. Αυτό που λειτουργεί καλά είναι ο ίδιος ο χώρος, το αμφιθέατρο. Υπάρχει κάτι μυστηριακό εκεί. Και εξαιτίας αυτού είναι ιδανικό σημείο για να παίξει κανείς. Δεν θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει αυτό που κάναμε αν από κάτω υπήρχε κοινό. Δεν θα μπορούσαμε να σταματάμε και να ξεκινάμε όποτε θέλαμε. Πάντως, παρότι δεν υπήρχε κόσμος, είχαμε την αίσθηση του live γιατί είναι ανοιχτό.

Αρκετά γκρουπ εκείνη την εποχή πειραματίστηκαν με ουσίες. Εσείς;

Λοιπόν εμείς όχι. Το γεγονός ότι ο Σιντ (Μπάρετ) είχε θέμα με το LSD ήταν πιθανότατα ο λόγος που οι υπόλοιποι τρομάζαμε στην ιδέα των ναρκωτικών. Επίσης η μουσική που κάναμε ήταν εξαρχής πολύ περίπλοκη για να τη συνδυάσουμε με ουσίες. Σύντομα άλλωστε έκλεισε ο κύκλος της ψυχεδέλειας και περάσαμε σε εντελώς άλλη φάση, με πολύ διαφορετικούς στόχους και πολύ πιο ενδιαφέρουσες και σύνθετες μουσικές ιδέες.

Πώς θυμάστε τον Σιντ Μπάρετ;

Με μεγάλη στοργή αλλά και θλίψη γιατί δεν είχαμε ιδέα πώς να τον φροντίσουμε. Οταν ανατρέχω στο παρελθόν θυμάμαι ότι όταν ο Σιντ έχανε τον έλεγχο, αυτό που κάναμε ήταν να του δίνουμε μια μέρα άδεια για να χαλαρώσει και να επιστρέψει την επομένη. Κάτι που είναι πραγματικά παράλογο. Σήμερα γνωρίζουμε αρκετά πράγματα σχετικά με την ψυχική υγεία και θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε πολύ καλύτερα κάποιες καταστάσεις. Σκέφτομαι πολλές φορές ότι δεν αποδείχτηκε ποτέ αν ο Σιντ όντως κάηκε από τα ναρκωτικά ή αν κάτι άλλο συνέβαινε μέσα του. Οταν θυμάμαι τα παλιά φέρνω στον νου μου την εικόνα ενός ανθρώπου πολύ χαρούμενου, φιλικού και άνετου. Με τον καιρό μετατράπηκε σε κάτι πολύ σκοτεινό και ζοφερό. Και στις σκέψεις μου αυτές πάντα υπάρχει ένα στοιχείο ενοχής σχετικά με τη φροντίδα που του παρείχα.

Είναι χαρακτηριστική η συμβολή σας στον θρύλο που δημιουργήθηκε γύρω από το UFO Club στο Λονδίνο των 60s. Θυμάστε κάποια ιστορία από εκεί;

Δεν θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη ιστορία. Ομως το UFO Club ήταν πολύ σημαντικό για την εποχή επειδή μέχρι τότε δεν υπήρχε εναλλακτικός χώρος μουσικής. Τότε όλοι έπαιζαν στα ballrooms κ.λπ. και το UFO άνοιξε ένα εντελώς νέο κεφάλαιο στους καλλιτεχνικούς κύκλους και στη διασκέδαση. Δεν ήμασταν εκεί μόνο εμείς και οι Soft Machine, αλλά και ποιητές, χορευτές, καλλιτέχνες κάθε είδους και γίνονταν και προβολές με προτζέκτορες και ειδικούς φωτισμούς. Το κλαμπ ήταν βραχύβιο, κράτησε μόλις λίγους μήνες, έξι ή εννιά – δεν θυμάμαι ακριβώς–, αλλά ήρθε σε πολύ σημαντική χρονική στιγμή και δημιούργησε έναν πραγματικά νέο κόσμο.

Η διασημότητα σας πρόσφερε μια καλή ζωή;

Δεν ήταν η διασημότητα που το έκανε αυτό. Η διασημότητα είναι απελπιστικά υπερτιμημένη.

Δεν κάνει τα πράγματα πιο εύκολα;

Αυτό που μου έδωσε μια υπέροχη ζωή ήταν το να έχω τη δυνατότητα να παίζω μουσική και να κερδίζω τα προς το ζην ή αρκετά περισσότερα από τα προς το ζην. Κάποιος που εργάζεται κάνοντας κάτι που πραγματικά του αρέσει είναι προνομιούχος. Αλλά αν κάποιος κάνει κάτι που του αρέσει και βγάζει χρήματα από αυτό, τότε είναι πραγματικά ευλογημένος.

Για ποιο λόγο διαλύθηκαν οι Pink Floyd;

Ηταν αναπόφευκτο. Κάποια στιγμή τα μέλη ενός γκρουπ ακολουθούν τον δρόμο τους, γιατί αυτά που θέλει κάποιος να κάνει όταν είναι 19 χρόνων είναι τόσο διαφορετικά από όσα θέλει στα 50. Μεγαλώνοντας νιώθεις τον κόσμο αλλιώς και βλέπεις πολλά άλλα πράγματα που θέλεις να ακολουθήσεις. Ούτως ή άλλως είναι σχεδόν ανήκουστο για τις μπάντες να μένουν μαζί για τόσο πολύ, όσο κι αν απογοητεύεται το κοινό. Το μόνο συγκρότημα που πραγματικά έχει μείνει μαζί είναι οι Rolling Stones. Ολοι οι άλλοι σχεδόν μοιραία κάποια στιγμή διαλύονται γιατί βρίσκουν άλλα πράγματα που γοητεύουν τον καθένα. Και νομίζω ότι αυτό είναι πρόοδος.

Πάντα ήσασταν πολύ κοντά με τον Ρότζερ Γουότερς. Πώς νιώσατε με τη δικαστική διαμάχη που άνοιξε ενάντια σ’ εσάς, στον Ντέιβιντ Γκίλμορ και τον Ρίτσαρντ Ράιτ;

Πότε ήταν αυτό; Είκοσι, τριάντα χρόνια πριν;

Περισσότερο. Ηταν το 1986.

Ηταν κατανοητό αυτό που έλεγε ο Ρότζερ αλλά ειλικρινά είναι παράλογο να λέμε στους ανθρώπους τι μπορούν και τι δεν μπορούν να κάνουν. Ηταν τότε που ζητούσε να μην παίζουμε χρησιμοποιώντας το όνομα Pink Floyd. Χρόνια πριν είχαμε υπογράψει συμβόλαιο σύμφωνα με το οποίο αν κάποιος ήθελε να αποχωρήσει είχε το απόλυτο δικαίωμα να το κάνει. Κανείς μας δεν είχε υποχρέωση να μείνει στο γκρουπ. Ωστόσο όποιος αποχωρούσε δεν είχε το δικαίωμα να απαγορεύει στους υπόλοιπους να χρησιμοποιούν το όνομα. Στο τέλος ο Ρότζερ το αποδέχτηκε.

Το 1989 είχατε έρθει στην Ελλάδα στο πλαίσιο της περιοδείας σας, σε μια συναυλία που έπειτα από τόσα χρόνια εξακολουθεί για το ελληνικό κοινό να είναι σημείο αναφοράς.

Ηταν μια από τις πολλές εμφανίσεις της περιοδείας μας και θυμάμαι ότι είχαμε περάσει πολύ όμορφα. Δεν είχαμε ξαναπαίξει στη χώρα σας. Τότε είχαν σπίτια στην Ελλάδα ο Ντέιβιντ και ο Ρικ –με τα χρόνια και ο Ρότζερ– και έτσι νιώθαμε μια συγγένεια με την Ελλάδα και τους ανθρώπους της. Εκείνη η συναυλία ήταν για μας σαν μια μεγάλη οικογενειακή γιορτή.

Πώς βρίσκετε τη σημερινή μουσική;

Για να είμαι ειλικρινής, δεν ακούω πολύ σημερινή μουσική. Ωστόσο τρέφω μεγάλο σεβασμό για τους νέους μουσικούς. Νομίζω ότι είναι εξίσου ταλαντούχοι με εκείνους που έπαιζαν πριν από 50 χρόνια. Και μάλιστα από πολλές απόψεις συχνά είναι καλύτεροι τώρα από τότε. Αρκετοί έχουν παρακολουθήσει πολύ υψηλού επιπέδου μαθήματα μουσικής στο σχολείο. Εμείς ποτέ δεν είχαμε στο σχολείο δασκάλους ηλεκτρικής κιθάρας ή ντράμερ. Ο εγγονός μου είναι τεχνικά πολύ καλύτερος ντράμερ από μένα. Επιπλέον έχει καλή γνώση των σύγχρονων συστημάτων εγγραφής. Τρέφω μεγάλο σεβασμό για τους νέους μουσικούς, οι οποίοι ζουν σε έναν πολύ πιο δύσκολο κόσμο. Οταν εμείς ξεκινούσαμε ήταν πολύ πιο εύκολο να υπογράψουμε συμβόλαιο με δισκογραφική. Πλέον οι δισκογραφικές ασχολούνται με τα γκρουπ μόνο όταν βρίσκονται ήδη στα μισά του δρόμου προς την επιτυχία. Είναι πολύ σημαντικό να γράφει κανείς καλά τραγούδια.

Υπάρχουν πολλά καλά τραγούδια σήμερα;

Οι Nick Mason’s Saucerful εμφανίζονται την Παρασκευή 3 Ιουνίου στο Θέατρο Δάσους και το Σάββατο 4 Ιουνίου στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων. Οι πόρτες ανοίγουν στις 19.00

Νομίζω πως ναι. Υπάρχουν πολλοί καλοί τραγουδοποιοί, πολλά καλά τραγούδια. Αυτό που δεν υπάρχει όπως παλιά είναι η ιδέα του άλμπουμ. Εχει αλλάξει ο τρόπος που οι άνθρωποι ψάχνουν και ακούν μουσική –πλέον γίνεται μέσα από λίστες αναπαραγωγής–, οπότε είναι πιο δύσκολο να τους αγγίξεις σε βαθύτερο επίπεδο.

Από το 2018 είστε και πάλι on the road. Τι αλλαγές βλέπετε στον κόσμο σε σχέση με παλιά;

Είναι μεγάλο θέμα αυτό. Χθες το συζητούσαμε μεταξύ μας. Κάποια πράγματα παραμένουν ίδια. Ολη η φάση της περιοδείας είναι η ίδια. Είναι μια μικρή ομάδα ανθρώπων που είτε ταξιδεύει με βαν είτε με τσάρτερ. Γενικά στις περιοδείες περνάς υπέροχα. Αυτό όμως που έχει αλλάξει είναι ο έξω κόσμος.

Ως προς τι;

Αλλαξε πολλά πράγματα η πανδημία. Εξαιτίας του κορονοϊού σταματήσαμε τις περιοδείες για δύο χρόνια, κάτι που μας απογοήτευσε βαθιά. Μας αποκαρδίωσε ότι δεν μπορούσαμε να εμφανιστούμε σε κοινό. Αυτήν τη στιγμή ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι εξαιρετικά ανησυχητικός. Και ποιος ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον. Απλώς ελπίζουμε να συνεχίσουμε να παίζουμε για όσο περισσότερο μπορούμε.

Doc | Ville

el-gr

2022-05-29T07:00:00.0000000Z

2022-05-29T07:00:00.0000000Z

https://epaper.documentonews.gr/article/282711935654184

Documento Media