Στη χώρα μας η πρώτη ορυκτή ύλη που εξορύχτηκε ήταν φυσικά ο λιγνίτης. Από την περίοδο του Καποδίστρια ακόμη μετακλήθηκαν Γάλλοι ειδικοί για εντοπισμό λιγνιτοφόρων περιοχών (Εύβοια, Πελοπόννησος). Μόλις το 1833 τα πρώτα φορτία λιγνίτη της Κύμης μεταφέρονταν στο Ναύπλιο και στον Πόρο. Η πρώτη σοβαρή προσπάθεια για την εκμετάλλευση λιγνιτικών κοιτασμάτων στη χώρα μας άρχισε στο Αλιβέρι το 1873.

Με την πάροδο του χρόνου αναδείχτηκε στην πρώτη ενεργειακή πηγή, σε εθνικό καύσιμο. Μεγάλο μέρος του εξηλεκτρισμού της χώρας μας και της οικονομίας οφείλεται στα λιγνιτωρυχεία.

Εως τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13 η ετήσια παραγωγή ελληνικού λιγνίτη δεν έφτανε τους 20.000 τόνους. Μισό αιώνα μετά είχε σχεδόν δεκαπλασιαστεί (μικρή σχετικά παραγωγή). Θα εξακοντιστεί, μαζί με τη ΔΕΗ, τη δεκαετία του 1950. Τις μέρες μας βρίσκεται στο επίκεντρο του προβληματισμού για την αλόγιστη, βίαιη και εσπευσμένη απολιγνιτοποίηση λόγω των μέτρων για την κλιματική αλλαγή.

Για την ύπαρξη πίσσας στον ελλαδικό χώρο οι αρχαίες πηγές αναφέρουν τη Ζάκυνθο και την Πιερία. Οι επιφανειακές ενδείξεις για πετρέλαιο στη Ζάκυνθο θα προσελκύσουν από την περίοδο της αγγλοκρατίας στα Επτάνησα το ενδιαφέρον εταιρειών και ιδιωτών. Ηδη το 1848 μια αυστριακή εταιρεία πραγματοποιεί έρευνες στην περιοχή Ελος Κερί (ζακυνθινός κόλπος Λαγανά). Οι τετραετείς έρευνες δεν έδωσαν θετικά αποτελέσματα.

Αυτό δεν εμπόδισε τα αμέσως

επόμενα χρόνια αγγλοαμερικανική εταιρεία να επιχειρήσει δύο νέες γεωτρήσεις. Πάλι χωρίς επιτυχία. Μέχρι την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα (1864) δεν αναφέρονται άλλες απόπειρες στο νησί, αλλά μια δεκαπενταετία μετά θα συσταθεί αγγλοελληνική εταιρεία για να πραγματοποιήσει γεωτρήσεις. Το εταιρικό σχήμα διαλύθηκε πολύ γρήγορα, χωρίς να προχωρήσει σε έρευνες.

Το 1891 πρέπει να θεωρηθεί τυπικά το γενέθλιο έτος του ελληνικού κρατικού ενδιαφέροντος για το πετρέλαιο. Η κυβέρνηση Δηληγιάννη διέθεσε το ποσό των 30.000 δραχμών για έρευνες στο Κερί. Το ατμοκίνητο γεωτρύπανο έφτασε σε βάθος 90 μέτρων περίπου, αλλά πετρέλαιο δεν αναπήδησε…

Ευκαιριακό φαίνεται ότι είναι και το επόμενο βήμα μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο και την ήττα του 1897. Η κυβέρνηση Ζαΐμη καταρτίζει νόμο «Περί διηνεκούς παραχωρήσεως και εκμεταλλεύσεως των εν τη νήσω Ζακύνθω και τοις παρακειμένοις

νυσιδρίοις ορυχείων πετρελαίου και νάφθης και άλλων πισσωδών και λοιπά ουσιών». Το 1903 η αγγλική εταιρεία London Oil Development αναλαμβάνει από το δημόσιο να προχωρήσει σε νέες έρευνες στο νησί. Υστερα από δύο χρόνια και δύο γεωτρήσεις παραιτείται από το δικαίωμα.

Καθώς το πετρέλαιο αρχίζει τη θριαμβευτική διεθνή σταδιοδρομία του, στον χορό μπαίνουν ευκαιριακοί κεφαλαιούχοι που οσμίζονται κέρδος. Στη Ζάκυνθο πάλι με την έναρξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου ιδρύεται η ελληνική εταιρεία Zante Oil Fields. Τα χρόνια που ακολούθησαν πραγματοποίησε οκτώ γεωτρήσεις. Η διαπίστωση ήταν ότι πρόκειται για φτωχούς πετρελαιοφόρους ορίζοντες. Επίσημα στατιστικά στοιχεία αναφέρουν ότι από εκεί τα επόμενα χρόνια αντλήθηκαν μικρές ποσότητες ασφαλτούχου πετρελαίου (3.000 τόνοι τη δεκαετία 1925-35).

Η συνέχεια και ιδιαίτερα μετά τη δεκαετία του 1960 ανήκει σε άλλο κεφάλαιο.