«Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για τον εκλεγμένο ηγέτη του λαού που δημιούργησε τη δημοκρατία να απευθύνεται στους εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού που θεμελίωσε τη χώρα του πάνω στο ελληνικό πρότυπο». Με αυτό τον τρόπο ο ξεκίνησε την ομιλία του στο Κογκρέσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος, ας μη λησμονούμε, αναφέρει στο βιογραφικό του ότι έκανε ανώτατες σπουδές στον τομέα των πολιτικών και κοινωνικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Και προτού καλά καλά ξεκινήσει να συναρμόζει τα ρητορικά σχήματα για να διατυπώσει τη σκέψη του, άρχισαν τα εγχώρια ΜΜΕ να πλειοδοτούν σε χαρακτηρισμούς: συγκλονιστικός, συγκινητικός, ανυπέρβλητος. Υποστήριξε λοιπόν ο πτυχιούχος πολιτικών επιστημών του Χάρβαρντ ότι είναι ο πρωθυπουργός του λαού που δημιούργησε τη δημοκρατία – οι Νεοέλληνες είναι αυτοί που επινόησαν το εν λόγω πολίτευμα. Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, οι Αμερικανοί, σύμφωνα με τη βαθιά σκέψη του Κυριάκου Μητσοτάκη, θεμελίωσαν τη χώρα τους πάνω στο ελληνικό πρότυπο. Ποιο είναι αυτό άραγε; Η αδιαμεσολάβητη δημοκρατία της Αθήνας, η σύνθεση δημοκρατικών, μοναρχικών και ολιγαρχικών στοιχείων της Σπάρτης ή μήπως οι ολιγαρχίες και οι τυραννίες; Στη σχολικού επιπέδου σκέψη του πρωθυπουργού απωθείται η υπόνοια η συγκρότηση των Ηνωμένων Πολιτειών να περνά μέσα από τη θεσμική εμπειρία της ρωμαϊκής πολιτείας. Φυσικά η κορωνίδα της αθλιότητας των παραλληλισμών που επιχείρησε υπήρξε η σύγκριση ανάμεσα στους ελεύθερους πολιορκημένους του Μεσολογγίου με τους μαχητές (ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζει η παρουσία των νεοναζί) στο Αζόφσταλ. Τέλος, δήλωσε περιχαρής: «Περπατώντας προς το Μνημείο του Λίνκολν, νιώθει κανείς σαν να περπατάει στον Παρθενώνα» . Είναι σίγουρο πως πολλοί δάσκαλοι δημοτικού πολύ περασμένων δεκαετιών θα συγκινήθηκαν με τα πρωθυπουργικά λεχθέντα και θα βαθμολογούσαν με άριστα το κείμενό του. Ομως κάποια στιγμή ο Κυριάκος Μητσοτάκης οφείλει να σταματήσει να νοσταλγεί τα μαθητικά του χρόνια στο δημοτικό. Μεγάλωσε πια.