Ρεσιτάλ επιτυχίας η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Λευκό Οίκο. Εννοώ στα κανάλια και γενικώς στα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα. Μεγάλη επιτυχία. Στις ΗΠΑ η επίσκεψη Μητσοτάκη δεν ήταν ούτε μονόστηλο στις εφημερίδες, ενώ όσο ο πρωθυπουργός ήταν στην Αμερική υπήρξε πληθώρα δημοσιευμάτων που αναφέρονταν στα προβλήματα ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα. Οι ομιλίες του Κυριάκου ήταν ένα ποτ πουρί από ελληνοαμερικανικές αναφορές, στις οποίες επιχειρούσε σώνει και καλά να εμφανίσει Ελλάδα και ΗΠΑ ως κομμάτι ενιαίου πολιτισμού. Ο Παρθενώνας συγκρίθηκε με το Μνημείο Λίνκολν και το Μεσολόγγι με τη Μαριούπολη της Ουκρανίας. Ηταν δε τόσο πετυχημένη η σύγκριση της Εξόδου του Μεσολογγίου με τη Μαριούπολη, ώστε την ώρα που ο Μητσοτάκης αποθέωνε την αντίσταση των Ουκρανών και τη συμβολή των ΗΠΑ η Μαριούπολη έπεφτε στα χέρια των Ρώσων. Η κύρια ομιλία του Μητσοτάκη στο Κογκρέσο ήταν ό,τι ήθελαν να ακούσουν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι. Ενας ύμνος στην Αμερική, της οποίας επαρχία μπορεί πλέον να θεωρήσει κάποιος την Ελλάδα. Και γιατί να μην τη θεωρήσει, αφού κατά τον Μητσοτάκη ακόμη και η Ελληνική Επανάσταση είναι εμπνευσμένη από την αμερικανική. Κατά τα λοιπά, αφού δώσαμε βάσεις και προσβάσεις χωρίς ανταλλάγματα και αφού επιβεβαιώσαμε σιωπηλά τον διπλωματικό και ειρηνευτικό ρόλο του Ερντογάν στην υφήλιο, εισπράξαμε τα βασικά. Πληθώρα φωτογραφιών και σέλφι για να λένε οι αυλικοί ότι ήταν κάποτε με τον βασιλιά. Οι φωτογραφίες θα στοιχίσουν λίγο ακριβά γιατί θα πληρωθούν με 3,5 δισ. εξοπλισμών, αλλά έτσι προχωράει η ζωή. Ας μην είμαστε μεμψίμοιροι. Οταν έρχεται ο λογαριασμός του ρεύματος να κοιτάτε τη φωτογραφία της Φαμίλιας που χαμογελά δίπλα στο ζεύγος Μπάιντεν. Αλλωστε είναι ιστορική φωτογραφία: όταν η Ελλάδα τα έδωσε όλα.