Documento Media

«Επεφτε δάκρυ για να γίνει ένα τραγούδι»

Ο δεξιοτέχνης του μπουζουκιού Μανώλης Καραντίνης αναφέρεται στη σχέση του με τον Θόδωρο Δερβενιώτη

Εμυ Ντούρου

Στον Θόδωρο Δερβενιώτη έχω υποχρέωση ζωής. Οταν ήμουν έξι χρόνων οι δικοί μου με πήγαν να πάρω ένα μπουζούκι από τον Ζοζέφ Τερζιβασιάν, τον μεγαλύτερο οργανοποιό που υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα. Εκείνος με έβαλε να παίξω και είπε ότι θα μας έδινε το μπουζούκι με την προϋπόθεση ότι θα με πήγαιναν στη σχολή του Δερβενιώτη, που ήταν σε ένα παλιό αρχοντικό στην οδό Βίκτωρος Ουγκώ. Ετσι τον γνώρισα και ξεκίνησα μαθήματα λίγο προτού γίνω επτά χρόνων.

Ηταν ο καλύτερος δάσκαλος στους λαϊκούς και τους βυζαντινούς δρόμους. Ηξερε βυζαντινή μουσική και επιπλέον ήξερε να γράφει. Εψελνε και έπαιζε παραδοσιακά όργανα. Κανονικά το λαούτο ήταν το όργανό του. Πήγαινε στο μπαράκι του Μάριου και έγραφε πολλά τραγούδια σε παρτιτούρες για λογαριασμό παλαιότερων συνθετών. Βλέποντάς τον να γράφει τις παρτιτούρες του, ο Στέλιος Χρυσίνης πρότεινε να φτιάξει κι εκείνος κάνα τραγούδι. Και κάπως έτσι προέκυψαν τα «Χνάρια», το «Διαβατήριο», το «Ποιος είδε γλάρο στα βουνά», το «Σε ικετεύω» που το έγραψε στον Βοσκόπουλο· μα πόσα αριστουργήματα έχει γράψει!

Ο Θόδωρος Δερβενιώτης ήταν χρυσός άνθρωπος, τίμιος άνθρωπος. Με βοήθησε πάρα πολύ. Σαν πατέρας μου ήταν. Ηθελε να σου δείξει όσα ήξερε κι εσύ να τα μάθεις – ήταν πολύ αυστηρός. Δεν κρύβω ότι τους πρώτους επτά μήνες που πήγα εκεί δεν μπορούσα ούτε να μιλήσω, κοιταζόμασταν μόνο. Τον κοίταγα και δεν το πίστευα. Ενιωθα δέος. Μου έλεγε: «Τι έγινε, ρε, θα παίξεις;». Και δεν μπορούσα. Ηξερα ότι τα «Χνάρια» ήταν δικά του και ότι είχε γράψει χιλιάδες τραγούδια, όλα τους καλά – τι καλά, αριστουργήματα είναι.

Μετά τους επτά μήνες κάτι συνέβη και άρχισα να παίρνω τέσσερα τέσσερα τα μαθήματα. Φώναξε τότε τον πατέρα μου και του είπε ότι κάτι είχε συμβεί ξαφνικά. Νομίζω ότι είμαι ο μόνος που έχει βεβαίωση από τη σχολή του. Και μάλιστα τον αριθμό πρωτοκόλλου

τον είχε βρει και τον είχε γράψει ο Γιάννης Λεμπέσης, με τον οποίο ήμασταν συμμαθητές – εκείνος έμεινε στη σχολή πιο πολλά χρόνια από μένα. Εγώ έμεινα μέχρι τα εντεκάμισί μου χρόνια, στα δώδεκα ξεκίνησα να δουλεύω. Ο Δερβενιώτης μου έδειξε ακριβώς και πώς να φέρομαι. Μου έδειχνε ο ίδιος θεωρία και στο ρεπερτόριο είχα δυο δασκάλους: ο ένας ήταν ο Δημήτρης Κορδατζής και ο άλλος ο Δημήτρης Πατουσιάς.

Πάντα μιλάγαμε. Επειτα από χρόνια μετά τη σχολή, που άρχισαν να με γνωρίζουν κι εμένα, είχα πάει κάποια στιγμή να τον δω και τότε είχε κάνει μια δουλειά για τον Σταμάτη Κόκοτα. Είδα πώς έγραφε τις παρτιτούρες κι ενώ είχα πάει να τον βοηθήσω, κατάλαβα πως τελικά ήξερε πιο πολλά από μένα. Στο μεταξύ άμα αργούσα να τον πάρω τηλέφωνο μου έβαζε τις φωνές. Με έπαιρνε και μου έλεγε: «Γεια σας, τον κύριο Καραντίνη θα ήθελα. Είμαι ένας ταπεινός μουσικός που λέγεται Θόδωρος Δερβενιώτης. Βρε αλήτη, γιατί δεν παίρνεις τηλέφωνο;».

Ο Δερβενιώτης, ο Καλδάρας, ο Ζαμπέτας, ο Χιώτης κάθονταν και δούλευαν ξανά και ξανά ένα κομμάτι. Επεφτε δάκρυ για να γίνει το τραγούδι. Πόναγε η ψυχή τους για να το κάνουν, δεν το έκαναν για να κονομήσουνε. Και πήγαινε και τα έλεγε ο κατάλληλος. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τραγούδια του τα είπαν ο Καζαντζίδης, ο Βοσκόπουλος, ο Καλατζής, ο Ζαγοραίος, η Γκρέυ, η Πόλυ Πάνου, ο Τσαουσάκης. Στις ηχογραφήσεις του δεν υπάρχει ούτε ένα λάθος. Δεν έλεγε ποτέ για ένα λάθος «άσ’ το να περάσει». Δεν άφηνε τίποτε. Ακούς τα «Χνάρια» και είναι σαν να μπαίνεις σε ένα μεγάλο σπίτι με κλασικά έπιπλα που δεν φεύγουν ποτέ από τη μόδα. Δεν υπήρξε πιο στιβαρός και πιο σοβαρός συνθέτης. Και στις σημερινές καταστάσεις που ζούμε πάντα είναι στη μόδα τα κομμάτια αυτά – όπως βλέπετε, ο κόσμος δεν αλλάζει.

Εχει προσφέρει πάρα πολλά στον πολιτισμό και νομίζω ότι δεν δικαιώθηκε όσο έπρεπε.

Κάτι που δεν θα πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι ήταν αγωνιστής, όπως και ο Κώστας Βίρβος. Ο Δερβενιώτης ήταν συνδικαλιστής. Κάθε μουσικός και συνθέτης θα έπρεπε να έχει μια φωτογραφία του στο σπίτι του. Μόλις μπαίνει να τον βλέπει.

Ville Inmemoriam

el-gr

2022-01-16T08:00:00.0000000Z

2022-01-16T08:00:00.0000000Z

https://epaper.documentonews.gr/article/283210151599022

Documento Media