Νομίζω ότι η σωστή λέξη γι’ αυτό που συμβαίνει δεν είναι απλώς φίμωση αλλά τρομοκρατία. Πραγματικά πρέπει να μας προβληματίσει για ποιο λόγο φτάσαμε στο σημείο να μας κυβερνά ένα χουντικό καθεστώς. Κάποιος τους ψήφισε κι αυτό είναι που πρέπει να μας προβληματίζει. Αυτό είναι το ουσιαστικό. Ολα τα επακόλουθα για μένα είναι αναμενόμενα. Και ο αυταρχισμός και η λογοκρισία και ό,τι έχουμε να δούμε ακόμη… Οι εποχές μπορεί να έχουν αλλάξει, να μην έχουμε –για παράδειγμα– ξερονήσια να «διχαστούμε» οι εξόριστοι, αλλά οι «εξορίες», οι καταδιώξεις και η τιμωρία σήμερα έχουν άλλο πρόσωπο, μα εξίσου αποτελεσματικό. Ο αυταρχισμός και το παρακράτος έχουν νέα μορφή, νέα μέσα και νέους τρόπους επιβολής και δράσης. Είναι παγίδα οι αναχρονιστικές συγκρίσεις. Ας δώσουμε έμφαση στην ανελευθερία που βιώνουμε στο σήμερα. Οταν έχεις ένα καθεστώς που δεν συμπαθεί και τόσο τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν ανέχεται τη διαφορετική άποψη και έκφραση, τότε να τα περιμένεις όλα. Αυτήν τη στιγμή ζούμε μια εικονική ελευθερία, μια παρωδία δημοκρατίας με μόνη «επιλογή» το να είσαι σύμφωνος.