«Εάν ήμουν ομοφυλόφιλος, πρώτος θα το έλεγα και θα καμάρωνα. Κρίμα που δεν είμαι, γιατί ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους βρήκα τις πραγματικές αξίες»

Οερμηνευτής Χρήστος Δάντης ανήκει στους καλλιτέχνες που συχνά πυκνά προκαλούν με τα λόγια και τα έργα τους. Τις προάλλες ήταν το τραγούδι του με τον στίχο «Καργιόλα, σε μισώ» που έκανε χρήστες των social media να τον χαρακτηρίσουν «σεξιστή» και να του σύρουν τα εξ αμάξης. Είναι οι ίδιοι χρήστες που μπορεί να προέρχονται ακόμη και από τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, οι οποίοι με αφορμή την ανάρτησή του για την απονομή δικαιοσύνης στην υπόθεση του/ της Ζακ/Zackie Oh εξακολουθούν να τον «στολίζουν» ως σεξιστή και να τον ρίχνουν στο καναβάτσο της διαδικτυακής αρένας. Αιτία για τη νέα επίθεση στον Δάντη ήταν η λέξη «κοπέλες» που χρησιμοποίησε στο κλείσιμο της ανάρτησής του. Η αλήθεια είναι πως ο Δάντης δεν μασάει τα λόγια του σε μια εποχή που οι συνάδελφοί του κάνουν μόκο για να μη χάσουν τα πελατάκια τους. Φωνάζει, διαμαρτύρεται, τα χώνει στην κυβέρνηση για τη διαχείριση του πολιτισμού και

της πανδημίας. Για όλα αυτά συναντήσαμε τον Χρήστο Δάντη και κάναμε μια ελεύθερη και αρκετά τολμηρή συζήτηση.

Σας άκουσα οργισμένο με την κριτική που σας ασκείται στα social media.

Ναι, σωστό θα ήταν όμως να ξεκινήσουμε την κουβέντα μας με τα shares πολλών ανθρώπων που εκτίμησαν την ανάρτησή μου. Αξιολόγησαν όπως έπρεπε. Εγώ μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον με ομοφυλόφιλους ανθρώπους, πολλοί από τους οποίους ήταν διανοούμενοι, μουσικοί, ποιητές και ηθοποιοί. Οι άνθρωποι αυτοί μου έμαθαν τον σεβασμό στη διαφορετικότητα – οι άλλοι τη βλέπουν ως διαφορετικότητα, εγώ όμως όχι.

«Δεν δέχομαι ούτε ως χαρακτηρισμό ούτε ως όρο τη λέξη στρέιτ, γιατί δεν υπάρχει ευθύ και στραβό, υπάρχουν μόνο η επιλογή και η ανοχή στην επιλογή του άλλου»

Κατηγορηθήκατε σκληρά για την κατακλείδα της ανάρτησής σας, τη λέξη «κοπέλες».

Μα δεν υπάρχουν αυτοί οι τύποι μες στη ματσίλα που κράζουν τους ομοφυλόφιλους και τους λένε «κοπέλες»; Εμείς κράζαμε όλο αυτό και αντιστρέφαμε τον χαρακτηρισμό. Δεν ήταν καθόλου σεξιστικό

το σχόλιό μου και αυτό ακριβώς εξηγούσα στην τελευταία παράγραφο. Δεν δέχομαι τον όρο «σεξιστικό σχόλιο».

Η αλήθεια είναι πως πάντα θα βρεθεί κάποιος που θα πει κάτι και θα κάνει την έκπληξη, ενίοτε δυσάρεστη. Δεν αναφέρομαι σ’ εσάς.

Ακριβώς. Το σχόλιό μου, επαναλαμβάνω, δεν ήταν σεξιστικό, αλλά ειρωνικό για όσους με πρόφαση το «αντριλίκι» και την «αρχιδίλα» βγάζουν όλη αυτή την επιθετική συμπεριφορά απέναντι σε ανθρώπους οι οποίοι ζητούν να τους αποδεχτεί ο υπόλοιπος κόσμος. Είμαι υπέρ οποιουδήποτε αιτήματος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και γι’ αυτό, όπως είχα δηλώσει στο παρελθόν, συμμετείχα στο Athens Pride και θα το κάνω ξανά εφόσον μου ζητηθεί. Δέχτηκα επίσης με μεγάλη χαρά την πρόταση του Φώτη Σεργουλόπουλου να παίξω ένα βράδυ στο Shamone για τα παιδιά που συχνάζουν εκεί και το θεωρώ μάλιστα μεγάλη μου τιμή. Είμαι ένας από τους ανθρώπους που δεν δέχονται ούτε ως χαρακτηρισμό ούτε

ως όρο τη λέξη στρέιτ, γιατί δεν υπάρχει ευθύ και στραβό, υπάρχουν μόνο η επιλογή και η ανοχή στην επιλογή του άλλου. Ανήκω σε αυτούς που θα μάχονται μια ζωή για το δίκαιο.

Θεωρείτε την ομοφοβία ένα πρόβλημα βαθιά ριζωμένο στην ελληνική κοινωνία;

Το βλέπεις και στους ίδιους τους ομοφυλόφιλους. Οταν κάποιος έχει δεχτεί τόσο μπούλινγκ και πρέπει να φοράει κοστούμι επειδή είναι δικηγόρος ή γιατρός, κρύβοντας από ντροπή την επιλογή του ή αποφεύγοντας να συστήνει τον σύντροφό του, σαφέστατα θα βασανίζεται από ταμπού τα οποία είναι ζωντανά και στην κοινότητα.

Υπάρχει και ένα άλλο θέμα όπου πατάνε πολλοί χρήστες των social media. Αναφέρομαι στο τραγούδι σας με τον στίχο «Καργιόλα, σε μισώ».

Το τραγούδι αυτό ήταν η εξιστόρηση ενός τσακωμού – χωρισμού μεταξύ δύο ανθρώπων που βρίζονται. Αν ήμουν ερμηνεύτρια και δεν ήμουν ερμηνευτής, σαφέστατα θα

έλεγα «καργιόλη, σε μισώ». Εφόσον οι νέοι σήμερα ζητάνε να ακούνε αφιλτράριστα τραγούδια, μαζί με τις ύβρεις, γι’ αυτό το έκανα.

Ομως στο βάθος καραδοκεί η πολιτική ορθότητα. Η οποία τι μπορεί να σημάνει στο μέλλον;

Φίμωση και φασισμό μαζί. Η πολιτική ορθότητα κατάντησε η κατεξοχήν φασιστική έκφραση. Καθένας κομπλεξικός μπαίνει στο διαδίκτυο και εκτονώνει τα κόμπλεξ του ανώνυμα και επώνυμα. Δεν είναι δυνατόν να θέλεις να βοηθήσεις μια κοπέλα που κρατά οκτώ τσάντες και να μην μπορείς να της το ζητήσεις γιατί θα σε χαρακτηρίσει σεξιστή.

Παρά την πρόοδο και τη μαζική απεύθυνση των κινημάτων του καιρού μας, βλέπετε να υπάρχει και κάποιο πισωγύρισμα;

Είναι επιτακτική η ανάγκη των κινημάτων και της προόδου αυτήν τη στιγμή, γι’ αυτό άλλωστε ξεσηκώνονται σε όλο τον κόσμο. Το πισωγύρισμα το βλέπουμε με την άνοδο της ακροδεξιάς και του νεοναζιστικού κινήματος διεθνώς. Εμείς από τη μεριά μας συ

νεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για όσα πολεμήσαμε: τα δικαιώματα των μαύρων, των φτωχών, των ΛΟΑΤΚΙ, των στοχοποιημένων μειονοτήτων. Το πράγμα έχει γυρίσει τούμπα, πηγαίνουμε προς τα πίσω και βιώνουμε καταστάσεις προ του 1930, γι’ αυτό όλοι οφείλουμε να πάρουμε θέση.

Στον αντίποδα της ασυδοσίας των social media υπάρχει η δυνατότητα που δίνεται από αυτά στους ανθρώπους για να διατυπώνουν την αντίδρασή τους δημόσια.

Τι να το κάνεις όμως όταν επικρίνεσαι ακόμη και από ανθρώπους που θες να ενισχύσεις; Αυτήν τη στιγμή δέχομαι έναν πολύ μεγάλο πόλεμο στα social media. Ο δημοσιογράφος Νίκος Βασιλόπουλος μπήκε κάτω από ποστ της Δώρας Χρυσικού και έγραψε το εξής: «Ο συγκεκριμένος έχει κατηγορηθεί τρεις φορές για ενδοοικογενειακή βία» (σ.σ.: ήδη ο δημοσιογράφος έχει ανασκευάσει και έχει ζητήσει συγγνώμη από την προσωπική του σελίδα στο Facebook). Θέλω να ρωτήσω αυτόν τον άνθρωπο που μιλάει αλόγιστα: πού το έχει διαβάσει, πού το έχει δει αυτό;

Δεοντολογικά δεν είναι σωστό να αναφέρω το όνομα συναδέλφου, αλλά μια και έγραψε κάτι δημόσια, με το ονοματεπώνυμό του, μπορώ να το κάνω και να μη σας λογοκρίνω.

Μα ναι, δεν καταλαβαίνω. Το γεγονός ότι έχω χωρίσει τέσσερις φορές στη ζωή μου με κάνει και βίαιο; Προϋποθέτει ένα διαζύγιο το να είσαι βίαιος μες στο σπίτι σου; Από πού κι ως πού; Πού το είδε αυτός; Το διαβάζει ο γιος μου αυτό, το διαβάζει η κόρη μου, μεθαύριο μπορεί να το διαβάσει μια συμμαθήτρια της κόρης μου ή ο μπαμπάς της συμμαθήτριάς της να την πιάσει και να της πει: «Ξέρεις, ο μπαμπάς σου έδερνε τη μάνα σου».

Γι’ αυτό σας λέω, βγαίνεις να πεις ένα σωστό πράγμα και την πληρώνεις κι από πάνω. Ξέρετε τι είναι πιο στενόχωρο; Οταν κάνεις μια δήλωση για μερικούς ανθρώπους κι αντί αυτοί να επωφεληθούν από τη δήλωση, στρέφονται εναντίον σου. Να πώς γίνεται το πισωγύρισμα.

Πάντως η ομάδα ΛΟΑΤΚΙ+ του τομέα δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, που είχε την πρωτοβουλία της κίνησης για τον/τη Ζακ/ Zackie Oh, σας στήριξε πολύ.

Πάρα πολύ και εκτιμώ ιδιαιτέρως τόσο την εμπλοκή του Νίκου Σούλη όσο και τη δική σας που βοηθάτε στον συντονισμό των καλλιτεχνών. Με τίμησε η πρόσκληση των παιδιών. Θα ήθελα να είναι και άλλοι εκπρόσωποι από τον δικό μου χώρο, να μη φοβούνται και να βγουν να τα πουν.

Λέτε να φοβούνται μη χαρακτηριστούν ομοφυλόφιλοι λόγω της στήριξής τους στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα;

Και μένα με είχαν χαρακτηρίσει, αλλά στ’ αρχίδια μου!

Για πότε μιλάτε;

Στο παρελθόν η εφημερίδα «Star». Είχαν γράψει ότι πήρα απαλλακτικό από τον στρατό επειδή με συνέλαβαν να πεοθηλάζω σε θάλαμο.

Πώς αντιδράσατε;

Τους τράβηξα τρελές μηνύσεις σε βαθμό να κοντεύει να κλείσει η εφημερίδα. Το κείμενο αποσύρθηκε με μια δημόσια συγγνώμη, αλλά ο δημοσιογράφος που το είχε υπογράψει εξαφανίστηκε από την Ελλάδα και όταν επέστρεψε ύστερα από κάποια χρόνια έλεγε πως είναι σκηνοθέτης που σπούδασε στην Αμερική και ήρθε για να μας σώσει από το κακό θέαμα. Ενας τύπος –από την Αγία Βαρβάρα– που λεγόταν Φραγκίσκος Βιδάλης και το έκανε Φρανσίσκο Βιντάλε, ένας μνησίκακος που είχε υποστεί μπούλινγκ και έγινε τρεις φορές χειρότερος από τους καταπιεστές του. Κάποια στιγμή αυτός είχε γαμήσει τον κόσμο όλο με τα άρθρα του. Μ’ εμένα είχε ασχοληθεί το 1994.

Αν γινόταν σήμερα ένα παρεμφερές δημοσίευμα για σας, πώς θα αντιδρούσατε;

Τώρα θα το θεωρούσα αστείο. Τότε όμως η μάνα μου απέφευγε να την πάω μέχρι την πλατεία Καισαριανής

και να πιούμε μια μπίρα. Είχε καταντραπεί η γυναίκα.

Πάντως δεν είναι και τίποτε τρομερό να κάνει κάποιος πεοθηλασμό μέσα σε θάλαμο.

Εγώ είμαι ελεύθερος άνθρωπος στη ζωή μου και ό,τι είμαι το λέω. Εάν ήμουν ομοφυλόφιλος, πρώτος θα το έλεγα και θα καμάρωνα. Κρίμα που δεν είμαι ομοφυλόφιλος, γιατί εγώ ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους βρήκα τις πραγματικές αξίες. Παρακαλώ να το υπογραμμίσετε αυτό.

Τι σας συγκινεί στη ζωή του Ζακ Κωστόπουλου;

Το ότι επέλεξε να ζήσει ελεύθερος. Είναι πολύ όμορφο και συγκινητικό όλα, μα όλα τα ζευγάρια να μπορούν να περπατάνε στον δρόμο χέρι χέρι. Το βρίσκω τόσο τρυφερό.

Είδα την αφίσα μιας παράστασης όπου παίζει ο Μάνος Καρατζογιάννης, στην οποία εικονίζονται δύο άντρες να φιλιούνται. Τι ομοφοβικός οχετός τη συνοδεύει δεν περιγράφεται.

Το μίσος αυτό είναι ύποπτο. Γιατί να μισεί κάποιος; Επειδή ζηλεύει – θέλει να κάνει το ίδιο πράγμα αλλά δεν το ’χει.

Ενστερνίζεστε την άποψη ότι το μίσος είναι απόρροια καταπιεσμένης ομοφυλοφιλίας;

Το πιστεύω απόλυτα. Αν εξαιρέσεις κάποιους της εκκλησίας, των οποίων η θέση είναι δύσκολη, οι περισσότεροι θέλουν να φορέσουν δωδεκάποντο και να βγουν στα μεϊντάνια. Ε, δεν μπορούν να το κάνουν και γι’ αυτό βγάζουν μίσος. Οι παπάδες πάντως μια χαρά τη βγάζουν με τα πλουμιστά ρούχα και τα άμφιά τους. Θεωρώ ότι αν η εκκλησία πρώτη αναγνώριζε τα δικαιώματα αυτών των ανθρώπων, θα είχαμε ένα διαφορετικό τοπίο στην Ελλάδα.

Θα χαρακτηρίζατε σκοτεινή την περίοδο που διανύουμε αναφορικά με τα ΜΜΕ;

Νομίζω ότι θα έρθει σκοτεινότερη αν δεν πολεμήσουμε και αν δεν βγούμε στους δρόμους. Και αυτό κάνουμε αυτήν τη στιγμή όσοι εκφραζόμαστε μέσα από τα social media. Κάνουμε για την ακρίβεια μια εναλλακτική διαδήλωση. Εχουμε καταφέρει να αποσυρθούν νομοσχέδια.

«Αν εξαιρέσεις κάποιους της εκκλησίας των οποίων η θέση είναι δύσκολη, οι περισσότεροι ομοφοβικοί θέλουν να φορέσουν δωδεκάποντο. Ε, δεν μπορούν να το κάνουν και γι’ αυτό βγάζουν μίσος»

Να μην υποτιμάμε την «επανάσταση του καναπέ».

Επανάσταση του καναπέ μεν, επανάσταση δε. Τι να κάνουμε; Αυτή είναι η νέα έκφραση, όπως κάποτε τα ζευγάρια ερωτεύονταν διά αλληλογραφίας.

Φοβάστε μην εκτεθείτε ή μην παρερμηνευτείτε ακόμη και με τη συνέντευξη που μόλις μου δώσατε;

Ξέρετε από ποιους φοβάμαι μην παρεξηγηθώ ή παρερμηνευτώ; Από αυτούς για τους οποίους παλεύω, ρε φίλε. Εγώ θα φωνάζω ότι τα αγαπώ αυτά τα παιδιά, γιατί το να ζεις σε μια τόσο πατριαρχική κοινωνία με σημαία τη ματσίλα θέλει πολύ τσαμπουκά εκ μέρους τους για να εκφράζονται άφοβα και ελεύθερα. Είναι ο λόγος που με κάνει να τους εκτιμώ και με στενοχωρεί να παρεξηγούμαι από αυτούς.