Χιλιάδες ασθενείς στο έλεος των πανάκριβων ιδιωτικών θεραπευτηρίων, με γιατρούς να καταγγέλλουν το Μαξίμου ότι είναι «dealer συμφερόντων»

Εν συντομία

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φοβάται την πραγματικότητα, καθώς αδυνατεί να χαράξει πολιτική που να απαντά στα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα.

Γιατί ενδιαφέρει

Προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού οι αποκρύψεις και η διαστρέβλωση των πραγματικών δεδομένων.

Η εβδομάδα που άνοιξε με τη συζήτηση στη Βουλή για την ακρίβεια και την αμίμητη δήλωσή του «εσείς μας βάλατε στα μνημόνια» προς τον Αλέξη Τσίπρα, κατέληξε στην κομμένη από τα συστημικά ΜΜΕ πανωλεθρία του στη συνέντευξη στη «Washington Post». Δεν είναι η πρώτη φορά που ο πρωθυπουργός προκαλεί τον γέλωτα με ανεδαφικούς ισχυρισμούς του, ούτε βέβαια η πρώτη φορά που το μιντιακό σύστημα πασχίζει να τον προστατέψει από κάποια κακοτοπιά στην οποία έχει υποπέσει. Ομως και τα δύο περιστατικά σκιαγραφούν το προφίλ ενός Κυριάκου Μητσοτάκη που παρά την προτίμησή του στην επικοινωνία παρουσιάζει πρωτοφανή ένδεια αφηγήματος και επιχειρημάτων απέναντι στην πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που πλέον αγγίζει και τον τελευταίο πολίτη, συλλογικά και ατομικά.

Ενας φοβισμένος πρωθυπουργός

Η συνέντευξη του Κυρ. Μητσοτάκη σε μια από τις μεγαλύτερες αμερικανικές εφημερίδες αποκάλυψε με απόλυτο τρόπο κάτι το οποίο τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης αδυνατούν πλέον να κρύψουν. Ο πρωθυπουργός φοβάται την πραγματικότητα. Η αποκοπή ενός ολόκληρου μέρους της πολυδιαφημισμένης

–κατά τ’ άλλα– συνέντευξης στη «Washington Post», εκείνου που αφορούσε την επαναφορά του χουντικής έμπνευσης λογοκριτικού νόμου «κατά των fake news», είναι απλώς άλλη μια απόδειξη του πληγωμένου επιτυχημένου φιλελεύθερου προφίλ που επιθυμεί να καλλιεργεί.

Ωστόσο, τα συμπεράσματα για τα οποία προσφέρεται η τελευταία συνέντευξη του πρωθυπουργού είναι κατά πολύ πλουσιότερα. Διατρέχοντας κάποιος τις απαντήσεις του στα ερωτήματα της έμπειρης Λάλι Γουέιμαουθ θα διαβάσει έναν αμήχανο, εντυπωσιακά λακωνικό, εν πολλοίς ανέμπνευστο συνεντευξιαζόμενο. Εναν πρωθυπουργό ο οποίος κατά βάση επιδόθηκε σε γενικότητες, παρότι το αμερικανικό κοινό στο οποίο απευθυνόταν είναι γνωστό πως είναι πιο απαιτητικό.

Δικαιολογίες και υπεραισιόδοξες προβλέψεις για την πορεία της πανδημίας και του εμβολιαστικού προγράμματος, εκτιμήσεις για εντυπωσιακή ανάπτυξη που «θα» έρθει, μεγαλοστομίες για υπερσυγκέντρωση επενδύσεων μεγάλων εταιρειών, ευχολόγια για την αύξηση του τουρισμού, διακηρύξεις για την επιστροφή στα εξωφρενικά πρωτογενή πλεονάσματα και φυσικά διαπιστευτήρια πιστής υποταγής στο αμερικανικό άρμα σε όλα τα επίπεδα. Αποκαλυπτική της «εκτός τόπου και χρόνου» εμφάνισής του ήταν και η «πάσα» της δημοσιογράφου για το εάν η κυβέρνησή του επιθυμεί χαλάρωση του «ζουρλομανδύα» των ελλειμμάτων του 3%, στην οποία ο ίδιος έσπευσε να εμφανιστεί βασιλικότερος του βασιλέως των Βρυξελλών, τονίζοντας μάλιστα πως «η χώρα πρέπει να αναπτυχθεί».

Σημαντικό είναι και το έτερο σημείο της συνέντευξης που κρύφτηκε από τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, εκείνο που αφορούσε το προσφυγικό. Η δημοσιογράφος υπογράμμισε δις τα ζητήματα ανθρώπινων δικαιωμάτων που προκύπτουν

από την τακτική των «αναχαιτίσεων» προσφύγων, κάνοντας λόγο για «αρνητική δημοσιότητα», με τον Κυρ. Μητσοτάκη να αρκείται αυτήν τη φορά να απαντήσει πως «δεν είναι και τόσο αρνητική». Αυτήν τη φορά ο πρωθυπουργός δεν εκδήλωσε κάποιον εκνευρισμό, πιθανότατα επειδή το καπέλο της δημοσιογράφου δεν ήταν κόκκινο αλλά ρεπουμπλικάνικο.

Σε κάθε περίπτωση, εκείνο που προέκυψε και από την εν λόγω συνέντευξη, όπως προκύπτει εμφανώς εδώ και αρκετές εβδομάδες, είναι η επικοινωνιακή φτώχεια που βιώνει η κυβέρνηση, καθώς το ένα μετά το άλλο τα αφηγήματά της την εγκαταλείπουν και δίνουν τη θέση τους στη ζοφερή πραγματικότητα.

Το καρέ της χρεοκοπίας

Αρχικά, η σημαία της κυβέρνησης κατά την τελευταία διετία, αυτή της επιτυχούς διαχείρισης της πανδημίας, έχει υποσταλεί εδώ και καιρό:

Τα πενιχρά αποτελέσματα του εμβολιαστικού προγράμματος, παράλληλα με την καταστροφική κοινωνική πόλωση επί ενός τόσο σημαντικού υγειονομικού ζητήματος. Η ζοφερή εικόνα των αποδεκατισμένων νοσοκομείων και του υπερκουρασμένου υγειονομικού προσωπικού. Ο τραγικός απολογισμός των θανάτων που απειλεί να ξεπεράσει το μαύρο τελευταίο δίμηνο του 2020. Τα σχιζοφρενικά και διχαστικά «μέτρα προστασίας» των πολιτών, σε συνδυασμό με την εμμονή στην πολλαπλή αναλγησία του ανύπαρκτου δικτύου δωρεάν τεστ για εμβολιασμένους και μη, της μη ενίσχυσης των ασφυκτικών μέσων μαζικής μεταφοράς, της νοσηρής συγχώνευσης σχολικών τμημάτων και της φανατικής προστασίας των ιδιωτικών συμφερόντων. Το παραπάνω μαύρο γαϊτανάκι της υγειονομικής αποτυχίας ψηλώνει και εμπλουτίζεται ημέρα με την ημέρα, ενώ ο ιός έχει ήδη προσβάλει αμετάκλητα και την οικονομική ζωή του τόπου, το δεύ

τερο πεδίο «επιτυχίας» αυτής της κυβέρνησης.

Η οικονομία έχει πλέον αρχίσει να δείχνει τα δόντια της στους πολίτες. Μπορεί ο Μητσοτάκης να εμφανίστηκε από βήματος της Βουλής αισιόδοξος πως η ακρίβεια θα υποχωρήσει στο πρώτο τρίμηνο του επόμενου έτους, οι πολίτες όμως διανύουν ήδη εφιαλτικούς μήνες. Οι αυξήσεις έχουν πλέον ξεφύγει από τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος, περνώντας σε κάθε λογαριασμό που καλείται να πληρώσει ο πολίτης. Είτε αυτός αφορά την αγορά τροφίμων και βασικών καθημερινών αγαθών είτε αυτός αφορά άλλες αγορές, από των ηλεκτρικών ειδών έως του αυτοκινήτου. Η κρίση ενέργειας περνάει ποικιλοτρόπως και κατευθείαν στα ελληνικά σπίτια. Η πανδημία έχει έτσι κι αλλιώς χτυπήσει τις τσέπες των πολιτών παρά τα όποια υποστηρικτικά μέτρα και την ίδια ώρα ο πρωθυπουργός προστρέχει σε επιδοματικούς μποναμάδες για τους πλέον αδύναμους, από αυτούς τους οποίους ο ίδιος κατακεραύνωνε μετά βδελυγμίας.

Πράγματι, οι ρίζες της ενεργειακής κρίσης βρίσκονται στο διεθνές περιβάλλον. Ομως στη χώρα μας έρχεται να προστεθεί στο άγος που σηκώνει η αγορά από την επιδημιολογική διαχείριση, παρά τα δεκάδες δισεκατομμύρια που διαφημίζει η κυβέρνηση πως έδωσε για τη στήριξή της. Η ανασφάλεια των πολιτών και τα αλλοπρόσαλλα μέτρα πλήττουν σήμερα σχεδόν κάθε πεδίο της πραγματικής οικονομίας. Η εστίαση και το λιανεμπόριο καταγράφουν συνεχή πλήγματα, ο μέσος μισθός είναι ο μόνος σε ευρωπαϊκό επίπεδο που βρίσκεται κάτω από αυτόν του 2010, ενώ ο κατώτατος ροκανίζεται ακόμα πιο απειλητικά, παρά τα ψίχουλα της επερχόμενης αύξησης.

Τη δραματική εικόνα επιβεβαιώνουν ακόμη και οι εκτιμήσεις του οικονομικού εξ απορρήτων υφυπουργού Θεόδωρου Σκυλακάκη, που στέλνει το έλλειμμα έως και

στο 10% για εφέτος και ακυρώνει κάθε εκτίμηση για «πρόσκαιρο» χαρακτήρα της κατάστασης.

Οι πόλεμοι που... ξεχάστηκαν

Επιπλέον, η τρίτη και η τέταρτη σημαία ευκαιρίας που έχει κατά καιρούς σηκώσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, άλλοτε ξεχωριστά και άλλοτε συνδυαστικά, έχουν εξίσου γυρίσει μπούμερανγκ. Ελληνοτουρκικά και προσφυγικό. Αφενός, όποτε η Τουρκία επιθυμούσε να σηκώσει τους τόνους ανάγκαζε τη δική μας να τους χαμηλώσει, προστρέχοντας στην αμερικανική στρατιωτική παρουσία και την αύξηση εξοπλιστικών δαπανών. Η υπέρμετρη επικοινωνιακή επένδυση στους συμμάχους από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού έφερε ακόμη και τη δυσφορία στις σχέσεις με τη Μόσχα και μάλιστα στο παρά ένα του ταξιδιού του πρωθυπουργού στη Ρωσία.

Αφετέρου, ένα πεδίο στο οποίο η Νέα Δημοκρατία επένδυσε πολλά και για την εκλογή της. Από τη μία, η απόλυτη μεταστροφή της μεταναστευτικής πολιτικής της χώρας στο ντροπιαστικό ρατσιστικό κρεσέντο του «βίου αβίωτου», με τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης και τα δολοφονικά pushbacks έχουν εκθέσει τη χώρα διεθνώς, από τα ευρωπαϊκά φόρουμ μέχρι τις σημαντικότερες ανθρωπιστικές οργανώσεις. Από την άλλη, παρά την ξενοφοβική της μανία, η κυβέρνηση αδυνατεί να ικανοποιήσει τις αντιδραστικές ορέξεις του πιο ακραίου ακροατηρίου της, το οποίο χάιδεψε και επιθυμεί να συνεχίσει να το κάνει.

Τα πολλαπλά αυτά πλήγματα δοκιμάζουν μέρος του εκλογικού σώματος στο οποίο στοχεύει το κόμμα του Κυρ. Μητσοτάκη, εικόνα που καταγράφεται πλέον και σε δημοσκοπήσεις που φτάνουν στον Τύπο, εκτός από τις κυλιόμενες του Μεγάρου Μαξίμου. Εξηγούν δε και τις όψιμες εθνικιστικές κορόνες, όπως για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα ή για την ξενοφοβική στοχοποίηση μιας δημοσιογράφου.

Σε συνδυασμό με το γεγονός πως το ίδιο –κατά βάση– κοινό βρίσκεται στο στόχαστρο της κυβερνητικής πολιτικής για τον εμβολιασμό που διά στόματος Μητσοτάκη «στοχεύει στο να κάνει τη ζωή τους δύσκολη», γίνεται κατανοητό το ολοένα αυξανόμενο τζογάρισμα του πρωθυπουργού στον τραμπισμό και στη διαστροφή της πραγματικότητας, που ανθεί τόσο στην αυλή όσο και στα ιδιαίτερα του Μεγάρου Μαξίμου.

(επι)Στροφή στην εναλλακτική πραγματικότητα

«Εσείς (σ.σ.: κ. Τσίπρα) μας βάλατε στα μνημόνια». Η φράση αυτή του πρωθυπουργού την περασμένη Δευτέρα στο κοινοβούλιο θα κοσμεί πλέον το πάνθεον των πλέον τραγελαφικών δηλώσεών του. Παρότι όλοι γνωρίζουν πως τα μνημόνια δεν ήταν ποτέ κάτι κακό για τον ίδιο και πως ο στόχος του ήταν το τρίτο, της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ο εκνευρισμός του τον εξέθεσε για ακόμα μια φορά. Οπως συνέβη όταν δήλωσε «πολιτικός κρατούμενος, έξι μηνών», όπως όταν «απολογήθηκε» ενοχλημένος για τη «μια στιγμή ανεμελιάς» της Πάρνηθας ή πιο πρόσφατα όταν στην κηδεία του Μίκη Θεοδωράκη κατηγόρησε τον Δημήτρη Κουτσούμπα ότι υποκίνησε τις αποδοκιμασίες στο πρόσωπό του.

Στην πραγματικότητα, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, το κυβερνητικό του περιβάλλον και οι βουλευτές του επενδύουν άοκνα στη διαστροφή της πραγματικότητας. Από τη λίστα Πέτσα μέχρι τα «you have not been to Samos» αλλά και από τα «εάν είχαμε περισσότερες ΜΕΘ, θα είχαμε περισσότερους νεκρούς» του Γιώργου Γεραπετρίτη μέχρι το «δεν μπορούμε να έχουμε πολυτελές σύστημα υγείας» του Ακη Σκέρτσου. Η διαστροφή της πραγματικότητας μοιάζει το τελευταίο καταφύγιο για την κυβέρνηση, εξού και η πρόσφατη θέσπιση του κατάπτυστου νόμου για τα fake news.

Αλλωστε, αξίζει να σημειωθεί πως ο επίμαχος νόμος για τον οποίο κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις στην αμερικανική εφημερίδα δεν είναι το μόνο ζήτημα δημοκρατίας και ελευθερίας του Τύπου της χώρας μας για το οποίο έχει εκφράσει έντονη αγωνία η διεθνής κοινότητα. Η προ εβδομάδων βάναυση και ντροπιαστική για το δημοκρατικό αίσθημα στοχοποίηση της Ολλανδής δημοσιογράφου Ινγκεμπορχ Μπέχελ, η υπόθεση της παρακολούθησης δημοσιογράφων από την ΕΥΠ όπως ο Σταύρος Μαλιχούδης, η μήνυση της Ελληνικός Χρυσός στη δημοσιογράφο Σταυρούλα Πουλημένη, τα ελάχιστα που έχουν γίνει μέχρι σήμερα για την εξιχνίαση της δολοφονίας του Γιώργου Καραϊβάζ έχουν τις τελευταίες εβδομάδες αποτελέσει διεθνώς αντικείμενο έντονης συζήτησης και αγωνίας για την πορεία της δημοκρατίας στη χώρα.

Μια δημοκρατία και ένα επίπεδο ελευθερίας του Τύπου που θυμίζει ολοένα και περισσότερο ένα υβρίδιο των πεπραγμένων του Ορμπάν, του Κουρτς και του Τραμπ. Οσο χρεοκοπούν τα επικοινωνιακά αφηγήματα αυτής της κυβέρνησης τόσο θα μοιάζει με τα πρότυπά της.

Επειδή η αλήθεια δεν τον εξυπηρετεί, «έκοψε» για τους Ελληνες πολίτες μέρος της συνέντευξής του στη «Washington Post» για την επαναφορά του χουντικής έμπνευσης νόμου «κατά των fake news»

Πανδημία, οικονομία, ελληνοτουρκικά και προσφυγικό αφήνουν γυμνό τον πρωθυπουργό -Μωυσή και αυτός αναζητεί επικοινωνιακό σωσίβιο στη διαστροφή της πραγματικότητας