Είμαι συνταξιούχος εκπαιδευτικός και τα όσα έζησα τα τελευταία δυο χρόνια που εργαζόμουν από την ανάληψη της εξουσίας από τη ΝΔ είναι απερίγραπτα. Φάνηκε απ’ την αρχή ότι το υπουργείο μας επανήλθε με τις εμμονές του πριν από το 2015 και αποφασισμένο να τσακίσει τη δημόσια παιδεία και τους εκπαιδευτικούς με όραμα μία και μόνη παιδεία. Την ιδιωτική. Με νόμους, ΠΝΠ, ΚΥΑ, υπουργικές αποφάσεις και εγκυκλίους, αυταρχισμό και έτσι γουστάρω, πρέπει να γίνουν όλα έτσι όπως έχει σχεδιάσει η Δεξιά εδώ και δεκαετίες. Δηλαδή όσο γίνεται μικρότερο κράτος, όσο περισσότερη φτώχεια, όσο το δυνατόν λιγότεροι πλούσιοι. Τα λεφτά να μαζευτούν σε όσο το δυνατόν λιγότερα χέρια. Σίγουρα όλο το σχέδιο είναι μελετημένο και ΣΑΤΑΝΙΚΟ. Επειδή όμως ποντάρανε χωρίς τον ξενοδόχο, έρχονται σήμερα να επιβάλουν τις αποφάσεις τους με δικαστικές αποφάσεις. Διότι δεν περίμεναν ότι στην αντίδραση θα συμμετείχαν και οι δικοί τους […]. Ερχομαι λοιπόν εδώ να καταθέσω τη γνώμη μου ότι οι αποφάσεις των δικαστηρίων παίρνονται όχι για να τρομοκρατήσουν το σύνολο του κλάδου αλλά για να βρεθούν αυτοί οι καλοθελητάδες και να ξεκινήσει η αξιολόγηση σε κάποια σχολεία, τα οποία σε πρώτη φάση θα πάρουν και έπαινο… χα χα χα! – Μανώλης Κ.

Το δίδυμο Κεραμέως – Μητσοτάκη είναι η προσωποποιημένη έκφραση της πολιτικής του νεοφιλελευθερισμού και της αγοράς και στον χώρο της εκπαίδευσης. Πίσω από εύηχες και ωραιοποιημένες εκφράσεις (αξιολόγηση, αναβάθμιση, μεταρρύθμιση) προβάλλει η ιδιωτικοποίηση ενός κοινωνικού/δημόσιου αγαθού (με την έννοια της επιβολής ιδιωτικοοικονομικών κριτήριων λειτουργίας των συναφών υπηρεσιών παροχής εκπαιδευτικού έργου, που πλέον μεταλλάσσεται σε εμπορεύσιμο προϊόν). Η αντίσταση στην αντιεκπαιδευτική αντιμεταρρύθμιση του ακροδεξιού/νεοφιλελευθέρου σχεδίου και η ανατροπή του με όρους μαζικού κινήματος αποτελούν υπόθεση του πανεκπαιδευτικού μετώπου (δάσκαλοι, καθηγητές, γονείς, μαθητές, φοιτητές, σπουδαστές, κατώτερες βαθμίδες πανεπιστημιακών, διοικητικοί υπάλληλοι) και όλης της εργατικής τάξης με στόχο μια ουσιαστική ΠΑΙΔΕΙΑ (γενική/πολυτεχνική) ΙΣΟΤΗΤΑΣ

και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (υπό καθεστώς εργατικού/κοινωνικού/λαϊκού/μαθητικού ελέγχου) στο πλαίσιο μιας διαφορετικής ανθρωποκεντρικής ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ – ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ κοινωνίας – Πέτρος Θ.

Πριν από δέκα χρόνια δούλεψα σε ιδιωτικό σχολείο πολύ γνωστό, στα νότια προάστια. Λοιπόν, αυτό το «καλό» σχολείο δεχόταν παιδιά με ειδικές ανάγκες. Με σοβαρά προβλήματα, κινητικά και διανοητικά. Οταν το είδα αυτό και ρώτησα τι συμβαίνει, τι δουλειά έχουν αυτά τα παιδιά στο σχολείο αυτό αντί να είναι αλλού, η απάντηση αναμενόμενη. Για τα χρήματα και μόνο. Για γονείς που δεν παραδέχονταν το πρόβλημα του παιδιού, αρκεί να έχει ένα απολυτήριο ενός φημισμένου ιδιωτικού […] Φαντάσου τώρα τι έχει να γίνει, τι πτυχία θα κυκλοφορούν στο μέλλον, τι αρπαγή θέσεων εργασίας θα γίνει αφήνοντας έξω λαμπρά μυαλά, παιδιά που διαβάζουν πολύ και μοχθούν για το μέλλον τους. Οι γονείς θα πρέπει να παίξουν τον πρώτο ρόλο σε αυτό που συμβαίνει μαζί με τους καθηγητές. Γιατί σε αυτούς (γονείς) υπάρχει πολύ μεγάλο θέμα τελικά! – Εύα Σ.