Συγκεκριμένα, ζητείται:

01 Να υπάρξει επιτέλους συνεννόηση με τη Ρωσία σε ευρωπαϊκό επίπεδο –όπως ζήτησαν οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου–, καθώς η Gazprom αποτελεί τον μεγαλύτερο προμηθευτή φυσικού αερίου για την Ευρώπη, με μερίδιο 40% στην τελική του κατανάλωση, παρακάμπτοντας τα γεωπολιτικά παιχνίδια ΗΠΑ – Ουκρανίας – Ρωσίας – Γερμανίας.

02 Να αλλάξει ριζικά το ευρωπαϊκό σύστημα εμπορίας ρύπων για να μειωθεί το κόστος εκπομπής τους, που διογκώθηκε τεχνητά μέσα σε ενάμιση χρόνο από 15-20 ευρώ τον τόνο σε 60 ευρώ σήμερα, είτε μέσω της παροχής δωρεάν δικαιωμάτων στους ηλεκτροπαραγωγούς είτε μέσω της απόσυρσης των δικαιωμάτων από τη χρηματιστηριακή κερδοσκοπία.

03 Να δοθεί περισσότερος χρόνος στην απολιγνιτοποίηση και να υπάρξει ισορροπία ανάμεσα στην ηλεκτροπαραγωγή από άνθρακα και φυσικό αέριο.

04 Σε ό,τι αφορά ειδικά την Ελλάδα να γίνουν αλλαγές στο target model που εισήγαγε η κυβέρνηση της ΝΔ τον περασμένο Νοέμβριο, καθώς με τους τρέχοντες διακανονισμούς η χρηματιστηριακή τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας είναι πολύ μεγαλύτερη του μέσου κόστους. Σύμφωνα με τον καθηγητή Ενεργειακής Οικονομίας του ΕΜΠ Παντελή Κάπρο, ενώ το δίμηνο Αυγούστου – Σεπτεμβρίου 2021 για παράδειγμα η μέση χρηματιστηριακή τιμή ήταν στα 130 ευρώ ανά μεγαβατώρα, η μέση δίκαιη τιμή στην οποία γινόταν η ανάκτηση του πλήρους κόστους ήταν στα 100 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι ο καταναλωτής πληρώνει σήμερα 30% παραπάνω το ρεύμα προς όφελος της κερδοφορίας των ενεργειακών παρόχων. Η εναλλακτική λύση είναι βεβαίως η φορολόγηση των ενεργειακών παρόχων γι’ αυτά τα κέρδη τους, δηλαδή η λύση που επιβλήθηκε στην Ισπανία.