Εν συντομία

Πώς η πρόεδρος της Αναπτυξιακής Τράπεζας προσπαθεί να δώσει κρατικό χρήμα στις τράπεζες αδιαφορώντας για τους νόμους, τις συμβάσεις και τη νομιμότητα.

Γιατί ενδιαφέρει

Οι τράπεζες θέλουν τα χρήματα από τις καταπτώσεις εγγυήσεων του άλλοτε ΤΕΜΠΜΕ (νυν Αναπτυξιακή Τράπεζα) χωρίς να έχουν τηρήσει τις συμβατικές τους υποχρεώσεις.

Ενα ερώτημα ρίχνει τη μαύρη σκιά του πάνω στο κτίριο της πολύπαθης Αναπτυξιακής Τράπεζας, λόγω της αμφιλεγόμενης δράσης της προέδρου και διευθύνουσας συμβούλου της Αθηνάς Χατζηπέτρου. Πότε άραγε θα ολοκληρωθεί το έγκλημα εις βάρος του ελληνικού δημοσίου; Πότε θα κλείσει η «αιμορραγία» του κρατικού κορβανά με ένα ποσό που ξεπερνά τα 700 εκατ. ευρώ, τα οποία θα έχουν δοθεί χωρίς να πληρούνται οι εκ του νόμου προβλεπόμενες προϋποθέσεις; Τα ποσά του κυοφορούμενου σκανδάλου είναι τέτοια που παρότι η «γέφυρα» της διασπάθισης δημόσιου χρήματος έχει στηθεί εδώ κι ένα χρόνο, η συντριπτική πλειοψηφία του ΔΣ της τράπεζας δεν τολμά να πατήσει το κουμπί της υλοποίησης. Ωστόσο, όπως πληροφορούμαστε, η Αθ. Χατζηπέτρου –του περιβάλλοντος του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και στενή φίλη με τη σύζυγό του Μαρέβα Γκραμπόφσκι– επιμένει. Επιμένει και πιέζει. Πιέζει γιατί πιέζεται από τις τράπεζες που θέλουν κρατικό χρήμα χωρίς να πληρούνται οι νόμιμες προϋποθέσεις. Ετσι, η Αθ. Χατζηπέτρου πιέζει για να στείλει, κατά παράβαση της κείμενης νομοθεσίας και των συμβατικών υποχρεώσεων, κρατικό χρήμα στις τράπεζες, οι διοικήσεις των οποίων δεν έχουν σεβαστεί όσα υπέγραψαν.

Από την πρώτη στιγμή που τοποθετήθηκε στην Αναπτυξιακή Τράπεζα (πέρα από την ηθική παρενόχληση στους εργαζόμενους για την οποία την έχει καταγγείλει ο σύλλογος εργαζομένων) προσπάθησε να στήσει τη γέφυρα που θα «νομιμοποιούσε» αυτή την παράνομη διαδικασία κατάπτωσης εγγυήσεων. Εν μέρει το πέτυχε. Σε αγαστή συνεργασία με την καθηγήτρια Αστικού Δικονομικού Δικαίου και γενική γραμματέα της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών (ΕΕΤ) Χαρούλα Απαλαγάκη επέλεξαν να αμπαλάρουν τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος και αντί να επιδιώξουν να λύσουν το ζήτημα με νόμιμο τρόπο (δηλαδή με υπουργική απόφαση), να στήσουν έναν νομιμοφανή μηχανισμό με γνωμοδότηση ενός εξωτερικού νομικού συμβούλου. Ο σκόπελος όμως δεν έχει ξεπεραστεί. Παρότι αυτή η διάτρητη διαδικασία είχε εγκριθεί από τα τότε μέλη του ΔΣ της Αναπτυξιακής Τράπεζας, ουδείς τολμά να υπογράψει ώστε να συντελεστεί αυτό το υπερμέγεθες κυοφορούμενο σκάνδαλο!

Εδώ τίθεται ακόμη ένα ερώτημα: αφού το ζήτημα μπορεί να λυθεί με μια απλή υπουργική απόφαση γιατί δεν αναλαμβάνει δράση η κυβέρνηση, η οποία αν μη τι άλλο έχει δώσει τα πάντα στις διοικήσεις των τραπεζών εις βάρος των πολλών (νέος Πτωχευτικός Κώδικας κ.λπ.); Η απάντηση βρίσκεται στην αναδρομικότητα. Δεν μπορεί να δοθεί αναδρομικότητα με υπουργική απόφαση και έτσι οι τράπεζες θα χάσουν καταπτώσεις εγγυήσεων που ανέρχονται σε περισσότερα από 700 εκατ. ευρώ! Γι’ αυτό έστησαν τον παράνομο μηχανισμό που οδηγεί σε διασπάθιση (όταν συντελεστεί η εκροή των χρημάτων από τις καταπτώσεις εγγυήσεων) δημόσιου χρήματος.

Είναι οι τράπεζες υπεράνω των νόμων;

Για να ξετυλίξουμε το κουβάρι της υπόθεσης πρέπει να πάμε πίσω στο 2008. Τότε δημοσιεύεται (ΦΕΚ 2679/31-12-2008) η ΚΥΑ για την εγγύηση και επιδότηση επιτοκίου δανείων κεφαλαίου κίνησης μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων. Είναι τα δάνεια του ΤΕΜΠΜΕ (νυν Ελληνική Αναπτυξιακή Τράπεζα – ΕΑΤ) που δίνονταν με κρατική εγγύηση! Η ΚΥΑ αυτή εκδόθηκε λίγο προτού η χώρα αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση. Στόχευε στην οικονομική στήριξη των επιχειρήσεων με παροχή δανείων κεφαλαίου κίνησης εγγυημένων κατά 80% από την τότε ΤΕΜΠΜΕ ΑΕ με υποχρέωση διατήρησης των θέσεων εργασίας καθ’ όλη τη διάρκεια του δανείου. Αυτή την υποχρέ