Στο πρώτο φοιτητικό μου σπίτι. Ισόγειο, στη μικρή τηλεόραση της γιαγιάς μας, DVD Player, καλοκαίρι, καύσωνας. «La Strada». Φελίνι. Η απόλυτη αθωότητα και η βαριά σκληρότητα. Η βαναυσότητα και το όνειρο. Η ομορφιά, ο πόνος, ο δρόμος, η μοναξιά, ένας Θεός, μια τρομπέτα, το τσίρκο, η καρδιά της, το σώμα του. Η Τζελσομίνα κι ο Ζαμπανό. Δες το.