«Εζησα όλη την πορεία προς την Αιγυπτιακή Επανάσταση το 2011, τις πρώτες μέρες του πανικού και της απόγνωσης σε μια πόλη που καιγόταν κλειδωμένος σε ένα διαμέρισμα με έπιπλα στοιβαγμένα πίσω από την πόρτα – ειδικά μετά τις 28 Ιανουαρίου που αποσύρθηκε η αστυνομία και δραπέτευσαν από τις φυλακές χιλιάδες βαρυποινίτες. Χωρίς ίντερνετ και κινητά τηλέφωνα, με πυροβολισμούς να ακούγονται παντού και τους γείτονες να έχουν αναλάβει περιφρούρηση στους δρόμους τις νύχτες. Δεν με άφησαν ποτέ να ξενυχτήσω μαζί τους. Θεωρούσαν υποχρέωσή τους να με προστατέψουν. Οταν ύστερα από δέκα ημέρες σχεδόν, με τη βοήθεια της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου καταφέραμε αρκετοί Ελληνες να βρούμε εισιτήριο για την Ελλάδα, ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 7 το πρωί και χρειάστηκα τρεις ώρες για να φτάσω με το αυτοκίνητο Αιγύπτιου φίλου στο αεροδρόμιο, μια απόσταση που δεν είναι παραπάνω από ένα τέταρτο. Στην τσάντα μου είχα τοστ, βρασμένα αυγά, ξηρούς καρπούς και ουίσκι γιατί δεν ξέραμε αν και πότε θα γίνει η πτήση. Ηταν προγραμματισμένη για τις 5 το απόγευμα. Αναχώρησε τελικά μετά τα μεσάνυχτα. Τη μέρα εκείνη στο αεροδρόμιο κατάλαβα τι θα πει προσφυγιά. Χιλιάδες κόσμου κάτω από πρόχειρες στημένες τέντες στο υπαίθριο πάρκινγκ, σε καρέκλες ή καταγής να περιμένουν την άδεια για να μπορέσουν να μπουν στο αεροδρόμιο για να φύγουν προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Αρκεί να φύγουν. Επέστρεψα λίγες ημέρες αργότερα, όταν ανακοινώθηκε η παραίτηση του Μουμπάρακ, μετανιωμένος που λάκισα έστω και για τόσο λίγο. Κατά τα λοιπά, προσπάθησα να μείνω εκτός γιατί η Αίγυπτος ανήκει στους Αιγυπτίους και αυτοί είναι που θα ορίσουν τη μοίρα τους. Ηταν ωστόσο συγκλονιστική εμπειρία όλα αυτά τα χρόνια από το 2011 ως το 2014, με συχνή επιβολή απαγόρευσης κυκλοφορίας μετά τη δύση του ηλίου και με χιλιάδες νεκρούς, κυρίως νέους, στο όνομα της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Θέλοντας να κρατήσω τα θετικά, θα πω ότι έμεινε ισχυρή η μνήμη ότι ο λαός όταν θέλει μπορεί να κάνει δυνατά τα αδύνατα. Ελπίζω αυτό το μήνυμα να έγινε κατανοητό απ’ όλους. Οι Αιγύπτιοι είναι ήρωες και στην υπομονή και στις επαναστάσεις χωρίς να υπολογίζουν κόστος».