Tον Σεπτέμβριο του 2019 ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξήγγειλε από το βήμα του ΟΗΕ ότι η Ελλάδα θα προχωρήσει στην πλήρη απολιγνιτοποίηση της ηλεκτροπαραγωγής της ως το 2028 – αργότερα, διά στόματος Χατζηδάκη, την έφερε ακόμη πιο μπροστά, στο 2023. Με την επιλογή αυτή η κυβέρνηση της ΝΔ ανέτρεψε τον σχεδιασμό του ψηφισμένου από το 2018 Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα, που προέκρινε τη σταδιακή απολιγνιτοποίηση της χώρας με ορίζοντα το 2040.

Η αναγγελία Μητσοτάκη είχε οδηγήσει τότε σε χαρές και πανηγύρια τις περιβαλλοντικές οργανώσεις που εστιάζουν στην κλιματική αλλαγή και σε μεγάλες αντιδράσεις τους εργαζόμενους και τις τοπικές κοινωνίες της δυτικής Μακεδονίας και της Αρκαδίας, καθώς σήμαινε την απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας στις λιγνιτοπαραγωγούς περιοχές.

Ισχυρές υπήρξαν ωστόσο και οι αντιρρήσεις που διατύπωσε η μεγάλη πλειονότητα τεχνοκρατών του ελληνικού ενεργειακού κλάδου, π.χ. από τον πρόεδρο του Ινστιτούτου Ενέργειας Νοτιοανατολικής Ευρώπης Κ. Σταμπόλη ως τον επικεφαλής της ΕΔΕΥ Γ. Μπασιά, οι οποίοι έθεσαν ερωτήματα για το βαθύτερο σχέδιο πίσω από την απόφαση της ΝΔ για εσπευσμένη εγκατάλειψη του λιγνίτη που, αν και ρυπογόνος, είναι εγχώριο καύσιμο, με αποτέλεσμα την πλήρη εξάρτηση της χώρας από το εισαγόμενο και ήδη πανάκριβο φυσικό αέριο.

Ενα χρόνο μετά την εξαγγελία της πρόωρης απολιγνιτοποίησης της Ελλάδας, προκειμένου να απαντήσει σε τυχόν ενδοιασμούς των αναγνωστών της γερμανικής «Bild» ότι τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης που θα πάνε στην Ελλάδα μπορεί «να διοχετευτούν σε λάθος κατεύθυνση», ο Κυρ. Μητσοτάκης είχε τη φαεινή ιδέα να μιλήσει για την «πράσινη ανάπτυξη» η οποία θα προσφέρει επιχειρηματικές ευκαιρίες σε γερμανικές εταιρείες. «Κλείνουμε όλα τα ανθρακωρυχεία μας στη βόρεια Ελλάδα νωρίτερα από τη Γερμανία. […] Και, βεβαίως, θα επωφεληθούν και γερμανικές εταιρείες. Η RWE σύναψε συμφωνία με τη ΔΕΗ για την εγκατάσταση ενός πολύ μεγάλου φωτοβολταϊκού πάρκου στη θέση όπου υπήρχε μια παλιά λιγνιτική μονάδα. […] Είναι και προς το συμφέρον γερμανικών εταιρειών» είπε χαρακτηριστικά. Η δήλωση αυτή του Μητσοτάκη είχε ξεσηκώσει μεγάλες πολιτικές αντιδράσεις στην Ελλάδα, καθώς

ο Ελληνας πρωθυπουργός εμφανιζόταν πρόθυμος να θυσιάσει τα τοπικά συμφέροντα δύο ελληνικών περιφερειών, της δυτικής Μακεδονίας και της Μεγαλόπολης, και να ρίξει 15.000 ανθρώπους στη μαύρη ανεργία προς όφελος γερμανικών εταιρειών.

Η εμμονική προσήλωση του Κυρ. Μητσοτάκη στην «πράσινη ανάπτυξη» τον τυφλώνει ακόμη και σήμερα τόσο πολύ ώστε να μην ακούει τις τεχνοκρατικές φωνές που υποδεικνύουν ότι η απολιγνιτοποίηση πρέπει να καθυστερήσει και να συνοδευτεί με εθνικές έρευνες για εξόρυξη φυσικού αερίου. Και βέβαια δεν τις ακούει επειδή ακούει ως επί το πλείστον κάποιες άλλες φωνές: αυτές των μεγάλων οικονομικών παικτών του κλάδου της ενέργειας οι οποίοι έχουν ήδη αναπτύξει και συνεχίζουν να αναπτύσσουν ΑΠΕ και μονάδες με φυσικό αέριο και με τον τερματισμό της χρήσης του λιγνίτη θα λύσουν άμεσα και διά παντός το πολύχρονο στοίχημα του ανταγωνισμού με τη ΔΕΗ.

Αντί να ακούσει τις φωνές των τεχνοκρατών, ο Κυριάκος ακούει τις φωνές των μεγάλων οικονομικών παικτών του κλάδου της ενέργειας που αναπτύσσουν ΑΠΕ και μονάδες με φυσικό αέριο