• Εχουμε και λέμε: δύο χρόνια διακυβέρνησης από τη μητσοτακική ΝΔ και το κοινωνικό κράτος ξηλώνεται, τα δημόσια αγαθά ιδιωτικοποιούνται και τα κοινωνικά δικαιώματα αντικαθίστανται από την ατομική ευθύνη.

• Λίθος επί λίθου δεν έμεινε όρθιος: η υγεία, η ασφάλιση, η πρόνοια, η εργασία, η παιδεία παραχωρούνται στους «επενδυτές» που διαχειρίζονται το δημόσιο χρήμα στα ιδιωτικά μαγαζιά τους.

• Παράλληλα, ένα πλέγμα νομοθετικών ρυθμίσεων παρέχει την αναγκαία προστασία από τις κοινωνικές αντιδράσεις, ώστε τα μέτρα να εφαρμοστούν ανέφελα. Η ουσιαστική απαγόρευση των απεργιών και διαδηλώσεων μαζί με την αστυνομοκρατία στα πανεπιστήμια είναι αδιάψευστοι μάρτυρες.

Με τη σειρά μας απορούμε με την απορία του Γιάννη Οικονόμου «γιατί τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν καταδίκασαν τις αποδοκιμασίες;» (των πολιτών που φώναζαν μαζικά «Μητσοτάκη κάθαρμα»).