Εν συντομία

Οκτώ χρόνια συμπληρώθηκαν χτες Σάββατο από την εν ψυχρώ δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Γιατί ενδιαφέρει

Η δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού στάθηκε η αφορμή για να καταδικαστεί η ναζιστική οργάνωση.

* «Βλέπω πίσω μας τριάντα σαράντα άτομα, προερχόμενα από την Κεφαλληνίας, να φωνάζουν, να βρίζουν, μας έλεγαν “ελάτε εδώ κότες, θα σας σκοτώσουμε, θα σας γαμήσουμε”. […] Τον είδα να τον μαχαιρώνει δυο φορές, με το δεξί του χέρι. […] Ο Παύλος κάθισε δυο τρία λεπτά όρθιος, κάθεται στο σκαλάκι, του λέω θέλεις νερό, μου κάνει ναι, παίρνω ένα μπουκάλι νερό, το έφτυσε μόλις ήπιε, και άρχισε να καταρρέει», Δημήτρης Μελαχρινόπουλος (φίλος Παύλου Φύσσα), την ώρα της επίθεσης, βράδυ 17ης προς 18η Σεπτεμβρίου 2013.

* «Επιασε τον Φύσσα με το αριστερό του χέρι. Είδα κάποιες κινήσεις που έκανε με το δεξί χέρι, εκείνος δεν μπορούσε να αντιδράσει. Μετά από λίγο είδα που τον άφησε και πήγε προς το αυτοκίνητο. Τότε ήρθαν δύο αστυνομικοί. Ακούω τότε τον Φύσσα να φωνάζει: “Οχι εμένα, αυτόν πιάστε… με μαχαίρωσε στην καρδιά”», Παρασκευή Καραγιαννίδου (αυτόπτης μάρτυρας), βράδυ 17ης προς 18η Σεπτεμβρίου 2013.

* «Ζήτησα να δω το παιδί μου. Πήγα στον θάλαμο. Στις 3 το πρωί πήγα στο παιδί μου στον νεκροθάλαμο. Οσοι νομίζουν ότι τον τρομάξανε, τους λέω ότι κοιμόταν, ήταν ένας άγγελος. Προσπάθησα να τον ζεστάνω...», η μάνα, Μάγδα Φύσσα, ξημερώματα 18ης Σεπτεμβρίου 2013.

Το χρονικό της δολοφονίας

Οκτώ χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και έναν χρόνο μετά την πρωτόδικη καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης, στη μνήμη του αντιφασίστα μουσικού, γυρνάμε πίσω τον χρόνο ξεκινώντας από τη νύχτα που το αδικοχαμένο αίμα του έγραψε ιστορία οδηγώντας στο εδώλιο τον Νίκο Μιχαλολιάκο, την παλιά κοινοβουλευτική του ομάδα και τους νεοναζί υποτακτικούς τους.

Τη νύχτα της 17ης προς 18η Σεπτεμβρίου 2013 το τάγμα εφόδου της Νίκαιας, που ήταν ο φόβος και ο τρόμος στην περιοχή, συγκεντρώθηκε έξω από τα γραφεία της τοπικής οργάνωσης και κατευθύνθηκε συντεταγμένα προς την καφετέρια Κοράλλι στο Πέραμα, όπου οπλισμένοι με κοντάρια, ρόπαλα, λοστούς και σιδερογροθιές επιτέθηκαν στον Παύλο και στην παρέα του.

Λίγο αργότερα ο Γιώργος Ρουπακιάς έφτασε με αυτοκίνητο, κατέβηκε και επέφερε τρία θανατηφόρα χτυπήματα στον Παύλο. Η ηγεσία της Χρυσής Αυγής γνώριζε τα πάντα, όπως αποδεικνύεται από το πλήθος μηνυμάτων και τηλεφωνημάτων μεταξύ των χρυσαυγιτών.

Στις 23:59:19 ανατέθηκε σε ομάδα αστυνομικών να μεταβούν στο σημείο. Φτάνοντας είδαν τον Παύλο Φύσσα αιμόφυρτο, ενώ όσο είχε ακόμη τις αισθήσεις του υπέδειξε τον Ρουπακιά ως δολοφόνο του. Ο δράστης ομολόγησε τον φόνο, ωστόσο η ίδια η οργάνωση προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί αρνούμενη τη –σοβαρή– σχέση που είχε με τον δράστη, αφού δεν ήταν ένας περαστικός αλλά στέλεχός της. Η δολοφονία ήταν το αποτέλεσμα οργανωμένης επίθεσης τάγματος εφόδου της που εκτελούσε άνωθεν εντολές.

Οι ναζί στη φυλακή

Η δολοφονία έμελλε να είναι η αρχή του τέλους για το νεοναζιστικό μόρφωμα και το έναυσμα μιας αλυσιδωτής αντίδρασης με κορύφωση τη μεγάλη δίκη, στο τέλος της οποίας στελέχη και μέλη της

εγκληματικής οργάνωσης οδηγήθηκαν στη φυλακή, ανάμεσά τους ολόκληρη η κοινοβουλευτική ομάδα της Χρυσής Αυγής.

Για τη δολοφονία του Παύλου στη φυλακή οδηγήθηκαν 13 συγκατηγορούμενοι του Ρουπακιά, ο οποίος έχει καταδικαστεί σε ισόβια και 14 χρόνια κάθειρξη. Πρόκειται για τους Γιώργο Πατέλη (πυρηνάρχης Νίκαιας), Ιωάννη Καζαντζόγλου, Ιωάννη Αγγο, Ελπιδοφόρο Καλαρύτη, Ιωάννη Κομιάνο, Κωνσταντίνο Κορκοβίλη, Αναστάσιο Μιχάλαρο, Γεώργιο Σταμπέλο, Αθανάσιο και Νικόλαο Τσόρβα, Λέοντα Τσαλίκη, Αριστοτέλη Χρυσαφίτη και Αναστάσιο Αναδιώτη.

Εσπασαν τον φόβο

Στη σημαντικότερη δίκη της μεταπολιτευτικής Ελλάδας 153 μάρτυρες κατηγορίας κλήθηκαν να καταθέσουν προκειμένου να αναδειχθεί η ιεραρχική δομή και ο τρόπος λειτουργίας της εγκληματικής οργάνωσης. Ανάμεσά τους πρόσωπα που με τις μαρτυρίες τους σημάδεψαν μια διαδικασία που κράτησε πεντέμισι χρόνια.

Χαρακτηριστική περίπτωση μάρτυρα που έσπασε τον φόβο και στάθηκε μπροστά στους μαχαιροβγάλτες νεοναζί ήταν η αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας του Παύλου Δήμητρα Ζώρζου, η οποία εκείνο το βράδυ καθόταν με μια φίλη της σε ένα παγκάκι στο Κερατσίνι. Η ίδια δέχτηκε ψυχολογικό πόλεμο προτού καταθέσει στο δικαστήριο, με το τηλέφωνό της να χτυπά με απόκρυψη πολλά βράδια και από την άλλη πλευρά της γραμμής να υπάρχει μόνο σιωπή.

Ο εκφοβισμός της συνεχίστηκε ακόμη και μέσα στη δικαστική αίθουσα. «Αφήστε με να βγω έξω και θα της δείξω εγώ...» είχε πει ο κατηγορούμενος Ι. Καζαντζόγλου όταν η μάρτυρας τον αναγνώρισε ως τον οδηγό του Ρουπακιά. Αποτέλεσμα του τραμπουκισμού εκ μέρους του χρυσαυγίτη ήταν η πρόεδρος του δικαστηρίου Μαρία Λεπενιώτη να διακόψει την ακροαματική διαδικασία και η μάρτυρας να φύγει κλαίγοντας.

Η λυτρωτική μέρα

Στο άκουσμα της απόφασης της καταδίκης της Χρυσής Αυγής, στις 7 Οκτωβρίου 2020, δύο είναι οι εικόνες που συγκλόνισαν ολόκληρη τη χώρα.

Η πρώτη ήταν η συγκινητική λαοθάλασσα που πλημμύρισε τη λεωφόρο Αλεξάνδρας και τους δρόμους γύρω από το εφετείο και η ανατριχιαστική ιαχή που έφτασε χιλιόμετρα μακριά όταν από τα μεγάφωνα που είχαν στηθεί ακούστηκε: «Η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση».

Η δεύτερη εικόνα που δύσκολα θα σβηστεί από τη συλλογική μνήμη είναι η Μάγδα Φύσσα στο προαύλιο του εφετείου με απλωμένα τα χέρια και δάκρυα στα μάτια να φωνάζει: «Ο Παύλος τα κατάφερε… Γιε μου!».

Ο Παύλος όντως τα κατάφερε. Οι ναζί βρίσκονται στη φυλακή εδώ και περίπου έναν χρόνο. Ο ναζισμός όμως είναι ακόμη ελεύθερος και με τον τρόπο του καταφέρνει να διαχέει στην κοινωνία τα σκοτάδια του όπως κάνει πάντα.

«Η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση» είναι η φράση που ακούστηκε από τα μεγάφωνα του εφετείου στις 7 Οκτωβρίου 2020 και συγκλόνισε λυτρωτικά τη δημοκρατική κοινωνία