Τον Αύγουστο του 1984 η Ολγα Μπακομάρου πήρε συνέντευξη από τον Τόλη Βοσκόπουλο για το τεύχος Νο 1.000 του περιοδικού «Γυναίκα». Η δημοσιογράφος συνάντησε τον τραγουδιστή –σούπερ σταρ τότε– στις καμπάνες του Αστέρα Βουλιαγμένης, όπου διέμενε αμέσως μετά τον χωρισμό του από τη Μαρινέλλα. Η συζήτηση Βοσκόπουλου – Μπακομάρου κινήθηκε σε πολλά θέματα, από την προσωπική ζωή του μέχρι τα οικονομικά του και από τη γνώμη του για τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Διονύση Σαββόπουλο μέχρι τις σχέσεις του με τη Στέλλα Στρατηγού και τη Ζωή Λάσκαρη. Ετσι γίνονταν οι συνεντεύξεις κάποτε. Ο καλλιτέχνης στεκόταν γυμνός, αφήνοντας εκτός τις comme il faut συμπεριφορές και ο δημοσιογράφος τον βομβάρδιζε με ερωτήσεις όλο τόλμη, ξεπερνώντας τον σκόπελο της αδιακρισίας. Ευχαριστούμε την Ολγα Μπακομάρου για την άδεια αναδημοσίευσης ενός μέρους της συγκεκριμένης συνέντευξης.

Είσαι η «θηλυκή Βουγιουκλάκη»;

Τι είναι δηλαδή η Βουγιουκλάκη κι είμαι εγώ η «θηλυκή Βουγιουκλάκη»; Γιατί δεν είναι ο «αρσενικός Βοσκόπουλος» η Βουγιουκλάκη;

Ετσι το θέτεις;

Μ’ αρέσει πιο καλά έτσι. Πάμε παρακάτω.

Σε αποκαλούν βεντέτα.

Να πάνε να πνιγούνε.

Γιατί καθαρίζεις χόρτα τόση ώρα;

Αυτό γίνεται μόλις ξυπνήσω κάθε πρωί. Λύνω πολλά προβλήματα εγώ με τα χόρτα. Κάνω κουβέντα μαζί τους. Δεν βλέπεις πόσο ήρεμος είμαι;

Από τα χόρτα;

«Φτάσαμε στο σημείο ένα τραγούδι να μην είναι τίποτε, να μην του δίνουμε σημασία την ώρα που το λέει ο λαϊκούλης ο τραγουδιστάκος στο λαϊκό το κέντρο και το ίδιο τραγούδι να γίνεται ποιοτικό όταν το λέει η κομπανία»

Ακριβώς. Κοίτα βλασταράκια. Αλλαξα πολύ τα τελευταία τρία χρόνια. Τρώω μόνο χόρτα που τα πλένω και τα καθαρίζω επί τρία τέταρτα της ώρας μόνος μου και ψάρια που τα καθαρίζω κι αυτά μόνος μου. Εξω από το σπίτι μου δεν αγγίζω τίποτε, ποτέ. Βρήκα το νόημα της ζωής επιτέλους. Ψάρεμα, κολύμπι, κυνήγι, τα χορταράκια μου, τα πουλάκια μου, τα σκυλάκια μου. Είμαι αγρότης πια εγώ κι αυτή εδώ είναι η παράγκα μου.

Λίγο πρωτότυπος αγρότης και λίγο πρωτότυπη η παράγκα σου βέβαια. Οπως πρωτότυπο και το... αγροτικό μεροκάματο των 300.000 δραχμών που φημολογείται ότι παίρνεις τη βραδιά.

300.000 τη βραδιά; 300.000.000 παίρνω, γράψ’ το πάλι. Σε πειράζει; Εγώ τα παίρνω αυτά τα λεφτά γιατί μου τα δίνουνε, γιατί τα βγάζω. Βγάλ’ τα κι εσύ και πάρ’ τα, κυρία μου.

Θεωρούν προκλητικά λίγο τέτοια μεροκάματα, αντιπαραβάλλοντάς τα με το μεροκάματο ενός επιστήμονα, ας πούμε, που τρώει τη ζωή του μες στα εργαστήρια για να ανακαλύψει το φάρμακο κατά του καρκίνου.

Ποιος του είπε αυτού του κύριου επιστήμονα –που δεν βρήκε ποτέ το φάρμακο του καρκίνου– ότι αυτό που προσφέρω εγώ στον κόσμο είναι μικρότερης σημασίας; Να βοηθάς τον άλλο να διασκεδάζει, να ξεχνιέται από τα άγχη και τις στενοχώριες του… φάρμακο δεν είναι κι αυτό; Λοιπόν αν είναι πιο μάγκας από μένα και θέλει να πάρει πιο πολλά από μένα ο κύριος επιστήμονας να βρει το φάρμακο που κυνηγάει γρήγορα. Κι εγώ θα του δώσω τότε και τα δικά μου λεφτά, όχι μόνο των 300.000 ή των 300.000.000, αν θέλεις, αλλά κι όσα έχω αποκτήσει μέχρι σήμερα. Ως τότε ας μου κάνουν τη χάρη να μη μιλάει κανένας.

Εχεις λοιπόν πολλά λεφτά;

Να μην έχω; Τι έκανα τόσα χρόνια που σκοτώθηκα μες στη νύχτα; Ρεμάλια είμαστε; Γνώρισα την πείνα, την περιφρόνηση, την κοροϊδία, πέρασα άσχημα, εντάξει, υπάρχουν πράγματα που δεν θέλω να τα θυμάμαι. Θεέ μου, δεν θα μπορούσα να ξαναγυρίσω σ’ αυτά με τίποτε.

Λένε ότι παρ’ όλα αυτά δεν έγινες σκληρός, παρέμεινες καλό παιδί, κατά βάθος ότι δίνεσαι σ’ αυτούς που αγαπάς και ιδιαίτερα στις γυναίκες που είναι η αδυναμία σου, ότι ξοδεύεις ασυλλόγιστα γι’ αυτές, ότι σου φάγανε πολλά κι ότι αν πας έτσι κινδυνεύεις να μείνεις στην ψάθα.

Οσα φάγανε, φάγανε, εντάξει, τι έγινε. Ωραία δεν πέρασα μαζί τους; Ωραία δεν ήτανε μαζί μου; Χαλάλι τους. Τι να γίνει που αν δεν είμαι

ερωτευμένος δεν μπορώ να κάνω τίποτε. Ντροπή είναι, ρε παιδιά;

Θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου ερωτικό τραγουδιστή;

Ακριβώς, αυτό το τραγούδι λέω γιατί με εκφράζει, γιατί είμαι ευτυχισμένος όταν το τραγουδάω. Αλλωστε κι η σχέση με το κοινό μου είναι ερωτική.

Θεωρούν το ερωτικό τραγούδι ήσσονος σημασίας, το βάζουν σε δεύτερη μοίρα.

Μα όσοι κρατούσαν αυτήν τη θέση το γύρισαν τώρα στο ερωτικό τραγούδι. Κι όλοι οι μπουατικοί τραγουδιστές που ακούγανε λαϊκό κέντρο κι ανατριχιάζανε τραγουδάνε τώρα στα μπουζούκια κι οι περισσότεροι στα σκυλάδικα. Ενας ένας στη ζούλα, μουλωχτά, γιατί έχουνε πει κατά καιρούς πολλά.

Ποιους εννοείς;

Ενα σωρό. Ο Ψαριανός σε σκυλάδικο είναι τώρα. Ακόμη και η Μαρινέλλα που ’λεγε «εγώ δεν ξαναπάω στα μπουζούκια, είμαι μπουατική τραγουδίστρια» ξαναπήγε στα λαϊκά κέντρα. Ο Πουλόπουλος, που δεν εννοούσε με τίποτε να πει ερωτικό τραγούδι, ξανάγινε ένα διάστημα ξαφνικά με το «Αγάπα με». Χωρίς αυτό ήταν σβησμένος, είχε τελειώσει. Ο Νταλάρας με την Αλεξίου δεν στήριξαν φέτος στο ερωτικό τραγούδι το πρόγραμμά τους στην Τέντα; Αλλά με ποιο τραγούδι αντιπαραβάλλουν το ερωτικό και το λένε μικρότερης σημασίας;

Με το ποιοτικό τραγούδι, το τραγούδι των μπουάτ παλιά, των έντεχνων λαϊκών συνθετών, που είχαν μελοποιήσει ποίηση, το τραγούδι που έφερνε κάποια μηνύματα...

Ξέχασες τις κομπανίες, τις τραγικές –εξαιρέσει μερικών– αυτές κομπανίες που μας έχουν κατακλύσει με τις φάλτσες φωνές τους, τη μηδέν τεχνική, τα μηδέν προσόντα, τα μηδέν όλα, που παριστάνουν τις φίρμες με τα έτοιμα φαγητά, μαγειρεμένα. Και φτάσαμε στο σημείο ένα τραγούδι να μην είναι τίποτε, να μην του δίνουμε σημασία την ώρα που το λέει ο λαϊκούλης ο τραγουδιστάκος στο λαϊκό το κέντρο και το ίδιο τραγούδι να γίνεται ποιοτικό όταν το λέει η κομπανία. Είναι η πρώτη φορά που μιλάω άσχημα για ανθρώπους της οικογένειάς μου, γιατί εγώ την καλλιτεχνία όλη τη θεωρώ οικογένειά μου, αλλά απ’ τη στιγμή που βλέπω τα παιδιά μου να κάνουν λάθη, αισθάνομαι την ανάγκη να τους δίνω και καμία στα μαλακά για να συνέλθουνε. Γιατί είμαι ο μπαμπάκας εγώ. Είμαι ο πατέρας ολονών.

Πατέρας με ποια έννοια;

Πάρ’ το όπως θέλεις, δώσε εσύ την εξήγηση. Μη με κάνεις να περιαυτολογώ. Οσο για την ποίηση που είπες, για μελοποίηση και τέτοια, εγώ δεν δέχομαι να μελοποιούνται οι ποιητές. Ο ποιητής εκπλήρωσε την αποστολή του γράφοντας το ποίημα κι απ’ τη στιγμή που αυτό έγινε βιβλίο, το πήραμε, το βάλαμε στη βιβλιοθήκη μας, το διαβάσαμε, τελείωσε. Δεν ξέρω εγώ αν ο Καρυωτάκης, για παράδειγμα, θα ήθελε αυτήν τη στιγμή να τραγουδιέται.

Για τον Καρυωτάκη λίγο δύσκολο να ξέρουμε ασφαλώς, αλλά είμαστε σίγουροι ότι ο Ρίτσος, ο Ελύτης και πολλοί άλλοι το θέλουνε πολύ.

Είμαι σίγουρος ότι κι αυτοί έχουν μετανιώσει που τους μελοποίησαν. Εχω ακούσει εγώ τον Ελύτη να λέει στην τηλεόραση ότι ντρέπεται για ορισμένα ποιήματά του που γίνανε ξαφνικά τραγούδια.

Εξαρτάται από ποιους γίνανε τραγούδια. Δεν θα μιλούσε, ας πούμε, για τον Θεοδωράκη.

Κι όμως γι’ αυτόν μιλούσε!

Απίστευτο μου φαίνεται.

Το άκουσα. Δεν είμαι φαιδρός.

Ποια είναι η άποψή σου για τον Θεοδωράκη;

Αν εξακολουθήσει να κάνει τις βλακείες που κάνει τελευταία, του συνιστώ ν’ ασχοληθεί μόνο με την πολιτική.

Γίνε πιο σαφής.

Εννοώ κάτι δίσκους, κάτι μουσικές, που άκουσα αυτό τον καιρό και ντράπηκα πολύ διαβάζοντας το όνομα «Θεοδωράκης» από κάτω. Κι είπα «Θεέ μου».

Ανεξάρτητα απ’ αυτούς τους δίσκους, πού θα τοποθετούσες τον Θεοδωράκη;

Για να μιλάω πικραμένα, θα πει ότι σε κάποια στιγμή ήταν σπουδαία περίπτωση για μένα, κάπου τον έχω θαυμάσει.

Συμφωνείς ότι αυτός και ο Χατζιδάκις είναι οι ογκόλιθοι της μουσικής μας;

Τους παραδέχομαι και τους δύο, αλλά πάνω απ’ αυτούς εγώ βάζω τον Ξαρχάκο.

Για τον Μούτση τι θα έλεγες;

Σπουδαίος.

Για τον Μαρκόπουλο;

Πάμε παρακάτω.

Για τον Σαββόπουλο;

Αυτός κι αν είναι σπουδαίος. Είναι παρεξηγημένος, όπως κάποτε οι Beatles. Θα ήθελα πολύ να είμαι σαν το Σαββόπουλο. Παναγία μου!

Ποιοι είστε οι ερωτικοί τραγουδιστές σήμερα;

Τρεις είμαστε, ο Πάριος, η Μαρινέλλα κι εγώ.

Είναι κι οι τραγουδιστές που εκτιμάς αυτοί;

Πολλούς εκτιμάω. Αλλά αυτοί οι δύο, μαζί με τον Νταλάρα σαν φωνή, είναι η ομάδα μου. Ο Νταλάρας είναι ο τραγουδιστάρας κι όσο για την τεχνική, αυτός κι αν έχει τεχνική. Παναγιά βοήθα! Μη με ρωτήσεις για άλλους, δεν πρόκειται να σου πω.

Η Αλεξίου σ’ αρέσει;

Πάρα πολύ.

Η Γαλάνη;

Πάρα πολύ.

Ο Μητσιάς;

Πήγαινε παρακάτω.

Ο Πουλόπουλος;

Πιο κάτω τώρα.

Η Φαραντούρη;

Μ’ αρέσει πολύ.

Η Μοσχολιού;

Κοίτα, αν θέλεις να με ψωνίσεις έτσι εμένα, με λίγα λόγια: μ’ αρέσουν εμένα οι τραγουδιστές που η φωνή τους δεν βγαίνει απ’ το λαρύγγι αλλά από την ψυχή τους. Ψάξε εσύ τώρα να τους βρεις.

Για τον Καζαντζίδη και τον Μπιθικώτση τι θα μου έλεγες;

Ασ’ τους αυτούς, είναι οι θρύλοι.

Σου αρέσουν;

Οχι πάντα. Σε μερικά μ’ έχουν συγκλονίσει, σ’ άλλα μ’ έχουν απογοητεύσει.

Λένε ότι μονίμως έχεις γύρω σου μια αυλή ανθρώπων που σε κολακεύουν και σ’ εκμεταλλεύονται φυσικά.

Να πάνε να πνιγούνε αυτοί που το λένε. Δεν περιμένω να με κολακέψει ούτε να με χαϊδέψει κανένας. Ξέρω πολύ καλά τι μου γίνεται.

Τι σκέφτεσαι για την Αλλαγή;

Ποια Αλλαγή μου λες τώρα, σε υπουργό ήρθες να πάρεις συνέντευξη; Κάνε μου τη χάρη. Πάμε παρακάτω. Δεν πρόκειται να σου πω λέξη.

Τι καινούργιο περιμένεις από δω και πέρα;

Ο,τι ήθελε προκύψει. Στην πραγματικότητα δεν περιμένω τίποτε, δεν ψάχνω πια για τίποτε.

Η Τζάγκουαρ απέξω δική σου είναι;

Αμέ! Γιατί να μην έχω Τζάγκουαρ;