Αυτό που είναι δεδομένο είναι ότι σε θεωρητικό επιστημονικό επίπεδο συγκρούονται δύο απόψεις. Η μία θεωρεί ότι οι ελαστικές και επισφαλείς εργασιακές σχέσεις προκαλούν μείωση της εργασιακής δημιουργικότητας και της ποιότητας της εργασίας. Μάλιστα αυτή η άποψη συσχετίζει την ελαστικοποίηση με την αύξηση της ανεργίας (εκτιμάται ότι θα χαθούν περί τις 38.000 θέσεις εργασίας). Από την άλλη, η Σχολή του Σικάγου, στην οποία ομνύει ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης, υποστηρίζει ότι η χαλάρωση της εργασιακής νομοθεσίας διευκολύνει τη μετακίνηση των εργαζομένων, αυξάνοντας έτσι την παραγωγικότητα! Το ζήτημα το λύνει ο ΟΟΣΑ υπέρ της πρώτης άποψης. Σε σχετική μελέτη του το 2018 υποστηρίζει ότι «η εργασιακή ασφάλεια έχει μεγαλύτερα οφέλη για την οικονομία, δεδομένου ότι αυξάνει τη δημιουργικότητα και μειώνει την ανασφάλεια και αυτό είναι καλύτερο για το σύνολο της οικονομίας». Ολα αυτά είναι κενό γράμμα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, που με τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις διαλύει κάθε δίχτυ προστασίας της απασχόλησης.