Στον τίτλο αυτό θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε την επιθετική πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στους νέους αλλά και στο σύνολο της κοινωνίας. Μια πολιτική στοχοποίησης, περιορισμού δικαιωμάτων και κεκτημένων. Μια πολιτική που περικλείει τις πιο οπισθοδρομικές και συντηρητικές πρακτικές.

Τα πρώτα δείγματα φάνηκαν με τις συλλήψεις νέων στους κινηματογράφους για την ταινία «Τζόκερ». Ακολούθησε η ατομική ευθύνη και τα επεισόδια ακραίας καταστολής, όπως αυτά στη Νέα Σμύρνη. Οι νέοι που με αίσθημα κοινωνικής ευθύνης έσπευσαν να εμβολιαστούν αντιμετωπίστηκαν εχθρικά και πάνω τους «ξεστόκαρε» η κυβέρνηση ένα εμβόλιο παρά τις επισημάνσεις επιστημόνων, χωρίς άλλη επιλογή, αφού πρώτα θεωρήθηκαν ως οι κύριοι υπεύθυνοι-ανεύθυνοι για τη διάδοση του κορονοϊού.

Οι μαθητές αντιμετωπίστηκαν ως πιόνια σε τηλεπαιχνίδι με την επιβολή καμερών σε μια ιδιότυπη λογική περιορισμού και παρακολούθησης, ενώ η υγειονομική τους προστασία περιορίστηκε σε μάσκες-αλεξίπτωτα και παγουρίνα. Τα σχολεία μετατρέπονται σε εξεταστικά κέντρα, χωρίς να συζητείται η ποιοτική αναβάθμιση της εκπαίδευσης, ενώ «επικίνδυνα» μαθήματα, όπως η κοινωνιολογία, καταργήθηκαν.

Τα πανεπιστήμια παραμένουν κλειστά εδώ κι έναν χρόνο, με τους φοιτητές να περιορίζονται σε καθεστώς απομόνωσης, καθώς η γνώση, η ζύμωση, η συλλογικότητα φοβίζουν. Παράλληλα, εξελίσσεται ένα νέο σχέδιο «Αθηνά» με το κλείσιμο σχολών και την κατάργηση πανεπιστημιακών τμημάτων. Δεκάδες χιλιάδες μαθητές αποκλείονται από την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση λόγω της εφαρμογής της ελάχιστης βάσης εισαγωγής, ενώ ψηφίζεται η ισοτιμία των πτυχίων και των επαγγελματικών δικαιωμάτων.

«Ο μαθητής που θα κοπεί είναι αυτός που δεν είναι άξιος να παρακολουθήσει ένα πανεπιστήμιο», σύμφωνα με τον κ. Συρίγο, σε μια λογική που επαναφέρει τον Καιάδα και στερεί τη δυνατότητα μάθησης, εξέλιξης και ποιοτικής εκπαίδευσης των νέων. Την ίδια στιγμή, όμως, ο ίδιος μαθητής θα κατευθύνεται σε ένα ιδιωτικό κολέγιο, όπου θα μπορεί να εγγραφεί ανάλογα με τις δυνατότητες της τσέπης του, με ισότιμο πτυχίο.

Η απαξίωση της παιδείας και το κλείσιμο τμημάτων δεν πλήττουν μόνο την οικονομία και την ανάπτυξη στην περιφέρεια. Δεν πλήττουν το επίπεδο της κοινωνίας και της συνοχής της, αλλά υπηρετούν και το δόγμα της φτηνής, ανειδίκευτης, ευέλικτης εργασίας και εκμετάλλευσης. Ενα δόγμα που επικυρώνεται με το αντεργατικό νομοσχέδιο που ψήφισε η Νέα Δημοκρατία.

Διατάξεις που καταργούν το οκτάωρο, αυξάνουν τις ώρες εργασίας και τις απλήρωτες υπερωρίες, επιβάλλουν το σπαστό ωράριο και μειώνουν τους μισθούς. Περιορίζουν τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και την προστασία των εργαζομένων. Καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις και προωθούν την ατομικότητα μέσω διαπραγμάτευσης με τον εργοδότη σε μια άνιση κι εξαρτημένη σχέση.

«Περισσότερες και καλοπληρωμένες δουλειές» είχε υποσχεθεί ο κ. Μητσοτάκης, μαζί με την ανάπτυξη και τον αέρα του εκσυγχρονισμού που θα έφερνε. Ωστόσο επιβάλλει τη φτηνή, ελαστική εργασία υπό καθεστώς φόβου. Συνταγή αποτυχημένων πολιτικών που εφαρμόστηκε την εποχή των μνημονίων και προκάλεσε την αύξηση της ανεργίας των νέων στο 60% και της γενικής ανεργίας στο 30%. Προκαλώντας επίσης ένα από τα μεγαλύτερα κύματα μετανάστευσης νέων επιστημόνων κι εργαζομένων στο εξωτερικό.

Αποτυχημένες νεοφιλελεύθερες αντικοινωνικές πολιτικές που μας επιστρέφουν στα μαύρα χρόνια της βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης με βέβαια καταστροφικά αποτελέσματα που εντείνουν την ύφεση, την εκμετάλλευση, την ανεργία, την ανασφάλεια.

Επιθετικές πολιτικές οπισθοδρόμησης που ντύνονται με ένα πέπλο καλοστημένης προπαγάνδας από συστημικά και καλοπληρωμένα ΜΜΕ που πασχίζουν να καταστήσουν κυρίαρχο το συντηρητικό δόγμα. Η δημόσια σφαίρα έχει μικρύνει δραματικά και η στρέβλωσή της είναι τέτοια που απορούμε αν ζούμε στην ίδια πραγματικότητα.

«Στόκαραν» την ανοχή της κοινωνίας, την ασυλία τους, τη λουδοβίκεια ζωή τους. Επένδυσαν στον φόβο, στη φτωχοποίηση, την καταστολή και την προπαγάνδα.

Καιρός να τους «ξεστοκάρουμε».