Την επόμενη Κυριακή

(23 Μαΐου) με το Documento θα κυκλοφορήσει το βιβλίο «Μάχη της Κρήτης» όχι μόνο γιατί η επέτειος είναι «στρογγυλή» –80 χρόνια φέτος από τις μέρες που ο κρητικός λαός, εγκαταλειμμένος από την πολιτική ηγεσία της χώρας που τρομαγμένη από τα επερχόμενα δεινά αποζήτησε στοργή στην αδηφάγο αγκαλιά του Ηνωμένου Βασιλείου, πολέμησε για λευτεριά και αξιοπρέπεια–, αλλά επειδή ο λόγος των αναθεωρητών της Ιστορίας αρχίζει να ριζώνει επικίνδυνα στη συνείδηση του κόσμου. Η γενική συζήτηση που καταλήγει σε καταγγελία (γενικά και όχι στοχευμένα) του πολέμου και σε έκφραση θλίψης για όλα τα θύματα κρύβει σκόπιμα πλευρές της Ιστορίας. Κρύβει, ας πούμε, τι ήταν ο ναζισμός, ποιοι και για ποιους λόγους χρησιμοποίησαν τον Χίτλερ, πού αποσκοπούσε η πολιτική των ναζήδων, ποιοι ήταν εκείνοι που σκορπούσαν τη φρίκη και τον όλεθρο στην Ευρώπη και ποιων η λυσσώδης αντίσταση υποχρέωσε σε αναδίπλωση αρχικά και σε υποχώρηση στη συνέχεια τα δολοφονικά στίφη που είχαν ξεχυθεί στην Ευρώπη. Ολα αυτά κρύβει η δημόσια συζήτηση που υποκινούν οι αναθεωρητές για να εξισώσουν θύτες και θύματα, να αποκαθάρουν τον θύτη και να επιμερίσουν ευθύνες σε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Ο νέος γερμανικός ιμπεριαλισμός θέλει να πατήσει σε καθαγιασμένο έδαφος ή μάλλον στο έδαφος της ενσυναίσθησης. Μη χύνετε δάκρυα μόνο για τους δολοφονημένους Κρητικούς που υπερασπίστηκαν τα πατρογονικά τους, αλλά και για τους νεαρούς ναζήδες αλεξιπτωτιστές που έχασαν τη ζωή τους με «βάρβαρο» (;) τρόπο. Ε λοιπόν δεν περισσεύει ούτε ένα δάκρυ για τους ναζήδες, δεν περισσεύει ούτε ίχνος συμπάθειας για τα αφιονισμένα υποχείρια των Γερμανών καπιταλιστών εκείνης της περιόδου. Και όσους μας εγκαλούν για απολυτότητα θα τους παραπέμπουμε στην πινακίδα που έβαλαν στην Κάντανο οι ναζήδες κατακτητές: «Διά την κτηνώδη δολοφονίαν Γερμανών αλεξιπτωτιστών, αλπινιστών και του Μηχανικού, από άνδρας γυναίκας παιδιά και παπάδες μαζί και διότι ετόλμησαν να αντισταθούν κατά του μεγάλου Ράιχ , κατεστράφη την 3-6-1941 η Κάνδανος εκ θεμελίων, διά να μη επανοικοδομηθή πλέον ποτέ».