Εν συντομία

Μισθωτοί και μικρομεσαίοι θα υποστούν τα πάνδεινα, ενώ η κυβέρνηση μεταφέρει στις καλένδες το μόνο ουσιαστικό μέτρο, την ηλεκτρονική κάρτα εργασίας.

Γιατί ενδιαφέρει

Ολα τα δικαιώματα των εργαζομένων βορά στο αδηφάγο τέρας του νεοφιλελευθερισμού.

Χωρίς αιδώ και φειδώ και ανερυθρίαστα η κυβέρνηση σκοτώνει την αγοραστική δύναμη, παραδίδοντας τους μισθωτούς στην αδηφάγα όρεξη των τεράστιων εργοδοτών (κατά κύριο λόγο μελών του ΣΕΒ) για κέρδος και δίνει για δώρο και την απελευθέρωση των απολύσεων – ξηλώνοντας ταυτόχρονα την εργατική δύναμη που ονομάζεται συλλογικές διαπραγματεύσεις. Ετσι πετυχαίνει με έναν σμπάρο δύο τρυγόνια. Από τη μια κονταίνει την αγοραστική δύναμη των μισθωτών. Από την άλλη χτυπάει στην καρδιά των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων αφού ποδοπατά τον τζίρο της άμεσης κατανάλωσης.

Αν μη τι άλλο, η πρόσφατη δημοσιοποίηση των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις έχει τρία μεγάλα ζητήματα που αφορούν τον κόσμο της μισθωτής εργασίας. Αυτά είναι:

• Διευθέτηση χρόνου εργασίας.

Στην πράξη μιλάμε για ελαστικό δεκάωρο με ατομική σύμβαση εργασίας που βαφτίζεται «ύστερα από αίτημα του εργαζομένου»! Ετσι, αν περάσει το τερατούργημα των Μητσοτάκη – Χατζηδάκη – Βρούτση, οι εργαζόμενοι όταν το απαιτούν

οι συνθήκες και κατ’ εντολή του εργοδότη τους θα εργάζονται δωρεάν ένα επιπλέον του οκταώρου δίωρο και θα προσδοκούν ρεπό ή εξάωρη ημερήσια απασχόληση όταν δεν θα υφίσταται ανάγκη περισσότερης εργασίας. Ολα αυτά στον αγγελικά πλασμένο κόσμο της ελληνικής αγοράς εργασίας θα γίνονται με αίτημα του εργαζομένου, ο οποίος δεν θα μπορεί να ανέχεται και πίεση από τον εργοδότη του αφού θα μπορεί να τον πηγαίνει στα δικαστήρια με κατάθεση αγωγής!

• Αύξηση των υπερωριών, που πλέον θα διαμορφωθούν σε 150 κατ’ έτος για το σύνολο του ιδιωτικού τομέα, σε συνθήκες εξάντλησης (και άρα ενδεχόμενο αύξησης των εργατικών ατυχημάτων), ειδικά στις βιομηχανίες.

• Εμμεση απελευθέρωση των απολύσεων με εισαγωγή «περίεργων» δικονομικών κανόνων

Παραδίδουν τους μισθωτούς στις ορέξεις των μεγάλων εργοδοτών και ξηλώνουν την εργατική δύναμη που ονομάζεται «συλλογικές διαπραγματεύσεις»

που στοχεύουν στη μείωση των μισθών υπερημερίας. Απαγορεύουν, λέει ο Κ. Χατζηδάκης, την απόλυση όταν γίνεται επειδή ο εργαζόμενος άσκησε οποιοδήποτε νόμιμο δικαίωμά του (μέχρι σήμερα η επαναπρόσληψη ήταν στην κρίση του δικαστηρίου).

Τι αντίβαρο υπάρχει σε όλα αυτά; Τουλάχιστον όπως τα ανέλυσε ο υπουργός Εργασίας Κ. Χατζηδάκης, ο οποίος έχει επιλέξει για τον εαυτό του την περσόνα του σούπερμαν του νεοφιλελευθερισμού, η κυβέρνηση δίνει στον εργαζόμενο:

-Το δικαίωμα προσφυγής στα δικαστήρια έναντι ενδεχόμενων καταχρηστικών πρακτικών του εργοδότη και μάλιστα με αντεστραμμένο το βάρος απόδειξης εις βάρος του εργοδότη.

• Ψηφιακή κάρτα εργασίας, η οποία αναμένεται να εισέλθει μετά το 2025 στο σύνολο των ιδιωτικής οικονομίας (ήδη έκλεισε το μάτι η κυβέρνηση Μητσοτάκη στους εργοδότες να συνεχίζουν να αυθαιρετούν και να μην πληρώνουν υπερωρίες, αφού έχουν μπροστά τους τουλάχιστον μία τετραετία να απομυζήσουν τους μισθωτούς).

Εμείς δεν θα μείνουμε στις προβλέψεις του νομοσχεδίου. Αλλωστε αυτές είναι γνωστές σε όλους αφού έχουν βουίξει τα ΜΜΕ από την Τετάρτη που παρουσιάστηκε το έκτρωμα, που σύμφωνα με το κυβερνητικό αφήγημα συνιστά «αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις υπέρ των μισθωτών». Εμείς θα αναλύσουμε τα δήθεν αντίβαρα της κυβέρνησης που ο ίδιος ο «ανεπάγγελτος σούπερμαν» του νεοφιλελευθερισμού Κ. Χατζηδάκης ανέφερε για να καταδείξει ότι δήθεν κόπτεται υπέρ του άγνωστου γι’ αυτόν κόσμου της ιδιωτικής οικονομίας (μισθωτοί και αυτοαπασχολούμενοι).