«Κάθε δικτάτορας θα θαύμαζε την ομοιομορφία και την υπακοή των ΜΜΕ των ΗΠΑ» έλεγε κάποτε με απόγνωση ο Αμερικανός φιλόσοφος Νόαμ Τσόμσκι. Εχω όμως την εντύπωση ότι δεν είχε ιδέα τι θα ακολουθούσε λίγα χρόνια αργότερα στην Ελλάδα του Μητσοτάκη.

Με τον ίδιο τρόπο που μια συντηρητική κοινωνική μερίδα πίστεψε στο «δόγμα της τάξης και της ασφάλειας» για να αντιμετωπίσει τα τρικάκια του κοινωνικού ακτιβισμού και δεν είχε ιδέα ότι αντί για τρικάκια θα βλέπει καλάσνικοφ, αντί για διαδηλώσεις στα Εξάρχεια, θα βλέπει το πραγματικό έγκλημα ανεξέλεγκτο σε ολόκληρη την πόλη. Ενόσω ο Φουρθιώτης έκλεινε συμβόλαιο θανάτου για τον Κώστα Βαξεβάνη, όπως ανέφερε επώνυμα ο ίδιος, ο «Ινδιάνος» προφυλακιζόταν με την κατηγορία της απόπειρας ανθρωποκτονίας με βάση όσα ανέφερε ανώνυμα ένας φαρσέρ. Ενόσω άνθρωποι της αστυνομίας κατήσχαν το λάπτοπ της μικρής μου αδερφής για μια παρέμβαση στο πολιτικό γραφείο του Βαρβιτσιώτη, ο Λιγνάδης κέρδιζε πολύτιμο χρόνο να εξαφανίσει στοιχεία κρίσιμα για την υπόθεση του κυκλώματος παιδεραστίας. Ενόσω ο ναζιστής Παππάς διαπραγματεύεται βολικούς όρους κράτησης, ο Βαγγέλης Σταθόπουλος καταδικάστηκε σε 19 χρόνια φυλακής επειδή περιέθαλψε τραυματία.

Με τον καιρό, το δόγμα της τάξης και της ασφάλειας αποδεικνύεται – όπως προβλεπόταν– ένα δόγμα που αφορά πολιτικούς και ιδεολογικούς εχθρούς των ανθρώπων που το επιβάλλουν και λιγότερο ένα δόγμα προστασίας του απλού πολίτη. Αλλωστε δεν μπορεί κανένας να παραβλέψει ότι κάθε κίνηση της μαφίας από αυτές που γνωρίζουμε συνδέεται, τεχνηέντως ή μη, με κυκλώματα διαφθοράς εντός της ΕΛΑΣ που υποτίθεται ότι αναλαμβάνει τον ρόλο να προστατεύει. Ενώ παράλληλα η νοσούσα ΕΛΑΣ επιβραβεύεται, ενισχύεται και εντέλει χρησιμοποιείται ως η κρατική πανάκεια διά πάσα νόσο. Παρατηρείται η πιο έντονη δραστηριότητα της μαφίας τις τελευταίες δεκαετίες. Με την ανοχή της κυβέρνησης και της αργυρώνητης δημοσιογραφίας της, η οποία προσπαθεί να πείσει ότι ο κίνδυνος εγκυμονείται σε μια περιοχή κάμποσα χιλιόμετρα πιο πέρα.

Εκεί που αντί για πτώματα στην άσφαλτο υπάρχουνε τρικάκια.