Η πολιτεία δεν πρέπει να νομοθετεί ποτέ εν θερμώ. Το έχουμε πληρώσει κατά καιρούς αυτό. Πιστεύω ότι οι καλές κοινωνίες κάνουν καλούς νόμους και όχι οι καλοί νόμοι καλές κοινωνίες. Ουσιαστικά με την ποινή –δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο παρά τιμωρία– αναστέλλεται η δραστηριότητα ενός παραβατικού ατόμου. Επειτα είναι δική του επιλογή το αν θα σωφρονιστεί ή όχι. Η διαδικασία της φυλακής είναι βίαιη. Η διαδικασία είναι που θα σε αλλάξει, όχι ο χρόνος. Εχω δει βαρυποινίτες να μη σωφρονίζονται ποτέ και άλλους με μικρότερη ποινή να προσαρμόζονται πολύ γρήγορα στην κοινωνία. Ο όρος ε παν α κοινωνικοποίηση–τον θεωρώ χυδαίο– μαρτυρά ότι υπάρχει απ ο κοινωνικοποίηση. Οσο περισσότερο καιρό απ ο κοινωνικοποιείς κάποιον τόσο πιο δύσκολα μπορεί να επανέλθει. Με την αναστολή της δράσης, που ταυτόχρονα είναι μια αναστολή βασικών πολιτικών ελευθεριών, γίνεται και μια ε παν α πολ ι το ποίηση. Πολλοί πιστεύουν –και δικαίως κάποιες φορές– ότι η φυλακή μπορεί να είναι μια… μετεκπαίδευση στην παραβατικότητα.

Τι σημαίνει όμως αύξηση στα όρια των ποινών; Πρακτικά, εκεί που αποφυλακίζονται 1.000 κρατούμενοι τον χρόνο, θα αποφυλακίζονται 200-300, πράγμα που σημαίνει ότι ο χρόνος παραμονής στα καταστήματα θα αυξηθεί. Αυτοί που θα μπαίνουν θα είναι περισσότεροι από αυτούς που θα βγαίνουν και το σύστημα θα συμφορηθεί. Δεν μπορείς με τους ίδιους χώρους κράτησης να λες ότι θα αυξήσεις τα όρια κράτησης. Πόσες καταδίκες έχει φάει η χώρα μας στα ευρωπαϊκά δικαστήρια για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης λόγω της υπερσυμφόρησης; Πολύ φοβάμαι ότι αυτή η εκτόξευση των ποινών, ειδικά αν δεν μεταβληθούν οι χώροι κράτησης, θα κάνει κακό στην κοινωνία. Δεν εξισώνω καμία παράβαση, παρανομία, κακοποιία του όποιου ανθρώπου με αυτή του ίδιου του κράτους. Το πλημμέλημα του κράτους ηχεί σαν κακούργημα.